Karnet na wszystkie spektakle - Wrocławski Festiwal Kabaretu Hrabi

WROCŁAWSKI FESTIWAL KABARETU HRABI

3 listopada godz. 17.30 "Gdy powiesz: Tak"
Gdy powiesz: „Nie” – ominie Cię widok potarganego i zwleczonego faceta na twojej kanapie, ominie Cię jej wieczne narzekanie i zajęta w strategicznych chwilach łazienka. Przemyśl to! Jeszcze możesz rzucić welonem, krawatem... czym tam chcesz i gnać przed siebie ile sił. Ku wolności, ku pustce. Ale, gdy powiesz: „Tak” – otworzy się przed Tobą nowa przestrzeń. Ogromna i pełna przygód. Przecież tam jest fajnie, miło, ciepło… Ona będzie przy Tobie zawsze, gdy się obudzisz. Wstanie, kawy naparzy, jajecznicę na pomidorach zrobi. Mało? Przytuli się. Mało? Dziewczyno - on będzie zawsze  zalegał w łóżku w czasie, gdy Ty w kuchni będziesz kroić chleb. Czy właśnie to - nie nazywa się szczęściem? Podarujcie sobie tę chwilę nieuwagi i pobierajcie się. A nawet jak się rozwód zdarzy, bo wiadomo, że człowiek się może zagapić, to z rozwodu mogą być dwa śluby. Czyli zysk. Hrabi zajmuje stanowisko. Ślub – tak.

3 listopada godz. 20.30 Kabaret Hrabi - "Lubię to!" z gościnnym udziałem Kabaretu TENOR Czesława Jakubca
LUBIĘ TO – Aśka lubi skecz, w którym Kamol gra klienta próbującego w piekarni kupić gwoździe, Bajer skecz, w którym prokurator i sędzina w ramach sprawiedliwości bliżej człowieka wpadają na rozprawę do domu oskarżonego, Kamol uwielbia piosenkę Bajera o byciu tłamszonym przez żonę, a Aśka tę, w której Lopez wyje gdyż jest zrozpaczony, Kamol bardzo lubi skecz o wirusie, który zaraża kolejne organizmy oraz monolog z balonem, a Lopez najbardziej na świecie kocha grać Pierra w sztuce „Korkociąg namiętności”. Poza tym wszyscy lubimy piosenkę o ciąży, bo wzrusza nas samych.
No właśnie… W programie „Lubię to” gramy skecze, które MY lubimy. Owszem, interesuje nas Wasza opinia, ale wyboru dokonaliśmy sami. Taki program, taka idea. A na bisy zagramy to, co zechcecie. 
W miarę możliwości. I like it

4 listopada godz. 20.00 "Tak, że o"
"Można naćkać instrumentów muzycznych, scenografii, dymów i świateł, fajerwerkiem brzdęknąć, wąsy dokleić, kostiumy oszałamiające przytaszczyć, a mimo to widzów nie ogłuszyć. „Tak, że o” będzie więc prostotą mamił i skromnością. Mniej wydatków, więcej korzyści. A i kabaretowa tradycja w tej formie lepiej się uchowa. Kobieta koń… potrzebna jest do tego kobieta i koń. Ale po co tak zaraz szaleć? Niech nic nie kosztuje! Do skeczu „Kobieta koń” wystarczy tylko kobieta. Tak, że o."