Avant Art Festival - Karnet - Oprócz filmów


Avant Art Festival

7-18 października 2014, Wrocław




07.10 (wtorek)
20:30 / Impart 
Ryoji Ikeda, datamatics [ver.2.0] 

09.10  (czwartek)
21:00 / Impart
Zeitkratzer feat. Keiji Haino “Tribute to Lou Reed “

10.10 (piątek)
22:00 /Eter
Peaches

11.10 (sobota)
21:00 /  Impart
Supersilent feat. John Paul Jones

12.10 (niedziela) 
19:00 / Firlej
Staer
Poino

22:00 / Firlej
Keiji Haino & Stephen O'Malley / Firlej


16.10 (czwartek)
20:00  / CeTa
"In Between / Words and Music Destroyer" by Cezary Duchnowski, Kostas Georgakopulos, Paweł Romańczuk, Maciej Walczak
Fire! 
   
17.10 (piątek)
20:00 / Dworzec Świebodzki
Les Urbaines Festival showcase, curated by Patrick de Rham:
AVE EVA
Syndrome WPW
"Silver" performance by Marie Caroline Hominal
Dimlite / Dim Grimm
Unleashed Ethernalhood - DJ set 
  

18.10 (sobota)
20:00 / Firlej
The Nest  
ZS  


22:00 / Dworzec Świebodzki
DJ Salaud aka Franz Treichler
Forest Swords
Haxan Cloak
Dean Blunt



ZS

Istniejący od 2000 nowojorski projekt w swoich rozlicznych inkarnacjach oscyluje pomiędzy rozmaitymi wariantami muzyki otwartej na improwizację. Ich synkretyczna twórczość określana była mianami tak różnymi jak no-wave, brutal-prog czy post-minimalizm i z pewnością elementy każdego z wymienionych stylów dają się w twórczości tria zauważyć - choć często występują one nie tyle obok siebie, co jednocześnie. Muzyka ZS nie jest jednak egocentryczną, techniczną woltyżerką, a świadomym, celowym działaniem, ukierunkowanym na pobudzanie zmysłów słuchaczy celem wytworzenia w trakcie występów atmosfery, przywodzącej na myśl transowe święto czy swoisty rytuał. Członkowie grupy, poza produkcją dźwięków, zajmują się również tworzeniem instalacji soniczno-przestrzennych, wystawianych w galeriach sztuki na całym świecie.


ZEITKRATZER
Berliński kolektyw improwizatorów i dekonstruktorów, powołany do życia w 1999 i kierowany przez Reinholda Friedla. W swojej idiosynkratycznej twórczości muzycy projektu nie zważają na gatunkowo-brzmieniowe reguły i estetyczne ograniczenia, operując na płaszczyznach tak różnych jak noise, elektronika czy folk przy założeniu maksymalnego poszerzenia brzmieniowego spektrum i technik instrumentalnych. Zeitkratzer współpracował z takimi luminarzami muzyki współczesnej jak Karlheinz Stockhausen, LaMonte Young czy Merzbow, zaś podczas tegorocznego występu na Avant Art. Festival wraz z Keiji Hano zaprezentuje reinterpretację „Metal Machine Music” Lou Reeda oraz wykona – przy udziale nowej wokalistki – nowe aranżacje kompozycji z programu „Songs”.


UNLEASHED ETERNALHOOD
Dwuosobowy projekt DJski, związany ze szwajcarskim festiwalem Les Urbaines, w swoich akcjach scenicznych z powodzeniem łączy predylekcję do tanecznych beatów z awangardową wrażliwością: w ich jednocześnie żywiołowych i precyzyjnie skonstruowanych setach znaleźć można praktycznie każdą ze współczesnych stylistyk muzyki cyfrowej: grime, UK garage, love, trap, bass, twerk avant R&B itd.


THE NEST
Operujący poetyką psychodelii i oniryzmu niemiecki ansambl, złożony z członków m. in. Bohren & The Club of Gore czy znanego z występu na Avant Art. Festival 2012 Tannhäuser, Sterben & das Tod, w swoich ujawnieniach scenicznych – przy pomocy narzędzi takich jak elektroakustyka, jazz i elementy noise – realizuje program minimalizmu w jego maksymalistycznej postaci. Przy użyciu zarówno żywego jak i cyfrowego instrumentarium, sampli i field recordings grupa buduje swoiste rzeźby dźwiękowe, konstrukcje przestrzennei wielopłaszczyznowe, do współpracy zapraszając często zarówno improwizatorów jak i muzyków ze sceny eksperymentalnej, tanecznej czy nowofalowej.


SYNDROME WPW
Pod medycznym terminem, oznaczającym wrodzone zaburzenie przewodzenia impulsu elektrycznego w sercu, funkcjonuje szwajcarski projekt elektroidalny, który z postmodernistycznego rigor mortis swoją campową wrażliwością wydobywa muzyczne spektra, które określić można skrótowo jako apocaliptic-disco-electro-punk. W związku z tym, z odpowiednią dezynwolturą, zrywa z kostycznym image uzbrojonego w laptopa i ukrytego w cieniach sceny muzyka elektronicznego: koncerty Syndrome WPW są źródłem nieskrępowanej, odnawialnej energii. Na swoim koncie projekt ma współpracę z artystami tak różnymi jak Keiji Haino czy Dat Politcs.


SUPERSILENT JOHN PAUL JONES
Kooperacja (a także zderzenie osobowości) norweskich tytanów improwizacji ze znanym z Led Zeppelin (choć współpracującym po drodze także m. in. z Diamandą Galas, Brianem Eno oraz Davem Grohlem i Joshem Homme w Them Crooked Vultures) rockowym weteranem poszerza i pogłębia muzyczne spektrum obu zaangażowanych w tę współpracę stron. Bezkompromisowe, free-avant-noise-rockowe improwizacje Supersilent nabierają diametralnie innego odcienia, wzbogacając się o akcenty, które określić można jako psychodeliczne czy avant-progowe. Sceniczne ujawnienia projektu upewniają słuchacza o naturalności i szczerości tego – jakże niecodziennego – muzycznego spotkania.


STEPHEN O’MALLEY I KEIJI HAINO
Spotkanie nadaktywnego geniusza drone/doom i japońskiej legendy psychodelii i improwizacji. O’Malley, znany z takich projektów jak Sunn O))), Khanate, KTL czy Nazoranai, od lat konsekwentnie eksploruje rejony najniższych frekwencji, poetykę najcięższych brzmień urozmaicając znaną z muzyki współczesnej falą post-spektralną, elementami ambientu i field recordings. Z kolei Keiji Haino – wyrastając z doświadczeń japońskiej sceny psychodelicznej (udział w legendarnej grupie Fushitsusha czy Nijumu), nigdy nie obawiał się eksperymentów z wszelkimi odłamami ekstremalnej muzyki improwizowanej. Przy takiej koniunkcji możemy liczyć na katartyczno-konwulsyjną psychodramę.
Dodatkowo – wraz z niemieckim Zeitkratzer – Keiji Haino wykona reinterpretację „Metal Machine Music” Lou Reeda.


MARIE-CAROLINE HOMINAL
Znana pod rozlicznymi pseudonimami (MCH, Mademoiselle MCH, Berries czy Fly Girl) szwajcarska tancerka i performerka, pracując z- i nad swoim ciałem eksploruje pojęcia tożsamości, transformacji i anonimowości – konstruowania podmiotu, jego zmienności i uwarunkowań istnienia. Jako tancerka i artystka dźwiękowa współpracowała z takimi twórcami jak Pita (Peter Rehberg – szef legendarnej już wytwórni Mego), Cristian Vogel czy Clive Jenkins. Podczas występu na tegorocznym Avant Art. Festival zaprezentuje swój nowy, multidyscyplinarny performance pt. „Silver”.


RYOJI IKEDA
Klasyk japońskiej lodowatej, matematycznej elektroniki, tworzący nie znoszącą przypadku muzykę geometryczną. Jego kompozycje jednakże, poza walorem czysto estetycznym, w założeniu (każdorazowo) oddziaływać mają na słuchacza psychosomatycznie poprzez infra- i ultradźwięki, repetycje, umiejętne rozgrywanie ciszy i poziomów głośności. Przy okazji występu na tegorocznej edycji Avant Art. Festivalu artysta zaprezentuje nową odsłonę trwającego już od prawie dekady projektu „datamatics [ver. 2.0]”, wykorzystując czyste, cyfrowe dane jako źródła do kreowania dźwięku i obrazu.


MY NAME IS NOBODY
Multimedialny projekt Frano Durovica: chorwackiego, klasycznie wykształconego kompozytora, który w swoim dorobku obok utworów orkiestrowych i kameralnych tworzy kompozycje elektroniczne i elektroakustyczne oraz instalacje, w których łączy muzykę z różnymi formami sztuk audiowizualnych. Tym razem zobaczyć będzie można spektakl z jego muzyką, zrealizowany przy udziale wrocławskich artystów, tancerzy i performerów.


IN BETWEEN / WORDS AND MUSIC DESTROYER
Stanowiące kontynuację zaprezentowanego podczas Avant Art. Festival w 2011 roku projektu „In Between / Music And Dance Destroyer” przedstawienie stanowić będzie multidyscyplinarne widowisko, konstruowane przy użyciu specjalnie na tę okazję zbudowanych instrumentów, dwunastogłośnikowej instalacji, światła, sztuki video oraz scenografii. Uprzednio przygotowana i nagrana kompozycja, oparta na amplifikowanym wielogłosie przełożonym na strukturę klasycznego utworu na fortepian i elektronikę, wzbogacona zostanie żywą muzyką i głosem. Nad całością czuwają Cezary Duchnowski (kompozytor, prezentujący swoje dokonania między innymi na Warszawskiej Jesieni Muzycznej, Musica Electronica Nova i Sacrum Profanum), Paweł Romańczuk (Małe Instrumenty), Kostas Georgakopulos (reżyser spektaklu, wokalista i instrumentalista, lider kilku projektów muzyki eksperymentalnej i awangardowej) oraz Michał Walczak (artysta audiowizualny, współpracujący z wieloma polskimi teatrami, autor muzyki do przedstawień teatralnych, filmów dokumentalnych i reklam).


HAXAN CLOAK
Jednoosobowy brytyjski projekt, udowadniający istnienie korelacji pomiędzy (post?)taneczną elektroniką a ekstremalnymi formami nowoczesnego ekstremalnego metalu. Dzięki wielowarstwowej produkcji, precyzji kompozycyjnej i producenckiej dojrzałości elementy gatunków z pozoru tak od siebie odległych jak dub, modern classical, IDM, drone czy doom tworzą w muzyce Haxan Cloak tyle spójną, ile frapującą i wciągającą całość. Umiejętnie operując horrorystyczno-hauntologiczną estetyką, muzyka ta potrafi osiągać iście psychodeliczne rejestry, oddziałując na słuchacza w sposób fizyczny i kultywując jego pierwotnej natury niepokoje.


FOREST SWORDS
Matthew Barnes, tworzący muzykę na pograniczu estetyk art rocka i post-dubstepu już swoim debiutem pt. „Dagger Paths” z 2010 r. rozwiał wątpliwości wszystkich tych, którzy zaczęli powiątpiewać w kreatywne siły postmodernizmu. Artysta nie obawia się bowiem sięgać po zabiegi stylistyczne znane z drone, hip-hop, shoegaze, techno, rock, R&B, pop czy chillwave: w utworach Forest Swords znaleźć można twórcze odwołania do aury ewokowanej przez artystów takich jak Massive Attack, King Tubby, Burial, a nawet Ennio Morricone, które bezkolizyjnie tworzą kolorowy, pasjonujący dźwiękowy pejzaż.


FIRE!
Zespół w którego przypadku istnieje pełna zgodność opisu z otrzymanym produktem: ikonoklastyczny projekt, dewastujący bezpieczne stylistyki, z których strzępów klei sonicznego Golema. Znany z The Thing Mats Gustaffson w towarzystwie członków Wildbirds & Peacedrums, Tape oraz The Soundtrack Of Our Lives demoluje paradygmaty minimalizmu, freejazzu, improv, punk, elektroaktustyki, noise, a nawet folku, by w ten sposób otrzymać wysoce ekscentryczny i energetyczny zacier: galwaniczną miksturę, uwalniającą pełnię mocy, tkwiącej w materiale wyjściowym.


DJ SALAUD
Projekt Franza Treichlera - znanego głównie jako lider kultowego The Young Gods - przeznaczony jednakże nie tylko dla fanów tej zasłużonej grupy. Po eksploracji rozmaitych pól działalności muzycznej (kompozycja utworów na potrzeby przedstawień tańca nowoczesnego, doświadczeniu w charakterze producenta i realizatora dźwięku, współpracy z licznymi artystami audiowizualnymi, tworzeniu ścieżek dźwiękowych do niemych filmów, dokumentacji field recording muzyki i życia codziennego plemion Amazonii) artysta ujawnił się jako didżej dla wybrednych: zrywając z archetypem klubowego wodzireja proponuje wspólną wycieczkę w rejony muzycznych ekstremów, ujawnia bruitystyczne inklinacje, zaprasza do obcowania z katartycznym hałasem.


DIMLITE
Stawiany od początków kariery w 2003 obok takich tuzów jak Daedalus czy Flying Lotus Dimitri Grimm - prócz nowoczesnej elektroniki - pozwala w swojej erudycyjnej twórczości usłyszeć sygnały, płynące od klasyków outsiderskiego grania, takich jak Neu, The Residents czy Captain Beefheart. Nowoczesny hip hop przeplata się tu z krautrockiem, funkiem i popem budując aurę radosnej międzygatunkowej podróży przy zachowaniu całkowicie oryginalnego, charakterystycznego dla tego twórcy, piętna.


AVE EVA
Nowe muzyczne wcielenie Gabriela Ghebrezghi, muzyka i producenta funkcjonującego wcześniej choćby w duecie Oha Aho, to rozbudowane improwizacje tworzone na bazie zapętlanych fraz. Artysta, poszukując poza utartymi gatunkami, poszukuje nowych form ekspresji, utylizując kolaże dźwiękowe, fale o zmiennych częstotliwościach, rozmaite stukania, szmery, szepty, melodie generowane przez elektroniczne mikroinstrumenty. Przy pomocy surowego materiału i stylistyki osadzonej w estetyce lo-fi prowadzi research na rzecz nowych form ekspresji intuicji.


DEAN BLUNT
Znany z docenionego zarówno przez krytykę jak i słuchaczy Hype Williams, Dean Blunt w pojedynkę kontynuuje eksperymenty i poszukiwania, wytyczone przez tę grupę. Owiany mgiełką tajemnicy i dezinformacji artysta tworzy muzykę skrojoną do swojego wizerunku publicznego: hipnotyczną, halucynacyjną, chwilami transową, nostalgiczną, nawiązującą do estetyki trip- i hip hopu, zmutowanego R&B, ale i niektórych produkcji Davida Sylviana. Romantyczny, chwilami ambientalny chamber-pop XXI wieku.


PEACHES
Zamieszkująca w Berlinie kanadyjska artystka konsekwentnie eksploruje w estetyce electroclash/pop/glam najbardziej drażliwe kwestie sex/gender. Nieustannie poddając w wątpliwość paradygmaty kulturowego konserwatyzmu, prowokuje do przemyśleń na temat norm i społecznych uwarunkowań kształtowania tożsamości seksualnej - a przy tym formą i stylem ekspresji skłania do tanecznych dionizjów. Pomimo kultowego już statusu pozostaje niezależna i samowystarczalna w kwestiach kompozycyjnych i producenckich.

Źródło: Materiały promocyjne organizatora.



Powiązane