Zakończenie 66. Sezonu Artystycznego w Opolu

Bilety na koncert Zakończenie 66. Sezonu Artystycznego w Opolu - 22-06-2018

Koncert Zakończenie 66. Sezonu Artystycznego w Opolu

różni wykonawcy

22.06.2018 19:00

Opole(Opolskie) - Filharmonia Opolska im. Józefa Elsnera


Orkiestra Symfoniczna Filharmonii Opolskiej
Przemysław Neumann 
– dyrygent
Jan Lisiecki – fortepian
Program:
Ignacy Feliks Dobrzyński - Uwertura koncertowa D-dur op. 1
Fryderyk Chopin – II Koncert fortepianowy f-moll op. 21
Witold Lutosławski – Koncert na orkiestrę
Miejsce: Sala koncertowa
 
Repertuar uroczystego koncertu kończącego kolejny sezon w symboliczny sposób ukazuje drogę rozwoju polskiej muzyki. Najpierw Dobrzyński i Chopin – uczniowie Józefa Elsnera. Urodzili się w odstępie trzech lat, obaj też byli pianistami i kompozytorami krzewiącymi polską kulturę w trudnym dla ojczyzny, XIX wieku. Dobrzyński działał w Warszawie, Chopin głównie w Paryżu. Dziś cały świat zna Fryderyka Chopina, a jego muzyka uznawana jest za dobro narodowe. W istocie jednak, Feliks Ignacy Dobrzyński był w owym czasie równie mocno ceniony. Zestawienie Uwertury koncertowej D-dur op. 1 i Koncertu fortepianowego f-moll op. 21 (w którym partię solową zinterpretuje kanadyjski pianista polskiego pochodzenia, artysta renomowanej wytwórni Deutsche Grammophon – Jan Lisiecki), będzie zatem nie tylko próbą wynagrodzenia Dobrzyńskiemu lat zapomnienia o jego kompozycjach, ale także pełnym obrazem tego, co polskim romantyzmie najbardziej wartościowe. O ile bowiem Chopin to niekwestionowany poeta fortepianu – Dobrzyński przewyższa go swoją instrumentacyjną wyobraźnią.  Wielki finał wieczoru – oraz całego sezonu – to Koncert na orkiestrę Witolda Lutosławskiego. Lutosławski (urodzony w 1913 roku) podczas II wojny światowej grywał na fortepianie w warszawskich kawiarniach z Andrzejem Panufnikiem. Gdy minął czas okupacji (a wraz z nim zakaz wykonywania polskiej muzyki) zarobkowo tworzył  piosenki i utwory taneczne, ale w wymiarze artystycznym poczuł się twórcą wolnym i zwrócił się mocno w kierunku narodowego folkloru. W tym właśnie duchu, dziewięć lat po wojnie, powstał Koncert na orkiestrę. Trzy części o tytułach: Intrada, Capriccio notturno e ariosooraz Passacaglia, toccata e corale to muzyka szalenie atrakcyjna dla słuchających, ale też wyraźnie nowa w stosunku do kompozycji poprzedniego wieku. W pewien sposób wyrasta z nich – ale idzie jednocześnie więcej niż o krok dalej. Koncert ugruntował pozycję Lutosławskiego, otwierając przed nim szeroko drzwi do kolejnych poczynań i eksperymentów. Tych, które wiele festiwali i orkiestr prezentuje, zapominając komu i czemu je zawdzięczamy.



Powiązane