Mistrzowski koncert symfoniczny - koncert online w Zielonej Górze
Mistrzowski koncert symfoniczny - koncert online w Zielonej Górze
Krzysztof Jakowicz , Orkiestra Symfoniczna Filharmonii Zielonogórskiej , Czesław Grabowski
27.03.2021 19:00
Zielona Góra(Lubuskie) - Filharmonia Zielonogórska im. Tadeusza Bairda
Zachęcamy do zakupu biletów cegiełek na koncert, którego transmisja online odbędzie się 27 marca o 19:00.
Dostęp do transmisji jest bezpłatny, jednak Państwa wsparcie w postaci zakupu biletów cegiełek o wartości 10,00 zł (lub ich wielokrotności), będzie równocześnie wsparciem działalności Filharmonii Zielonogórskiej w trudnym czasie pandemii.
Dostęp do transmisji jest bezpłatny, jednak Państwa wsparcie w postaci zakupu biletów cegiełek o wartości 10,00 zł (lub ich wielokrotności), będzie równocześnie wsparciem działalności Filharmonii Zielonogórskiej w trudnym czasie pandemii.
Orkiestra Symfoniczna Filharmonii Zielonogórskiej
Czesław Grabowski – dyrygent
Krzysztof Jakowicz – skrzypce
Program:
M. Bruch – I Koncert skrzypcowy g-moll op. 26
J. Brahms – Tańce węgierskie
Twórczość Maxa Brucha (1838-1920), w swoim czasie bardzo popularna, dziś jest prawie zupełnie zapomniana. Wynika to przede wszystkim z jej tradycjonalizmu. Żyjąc równocześnie z takimi „rewolucjonistami” (był zresztą od nich wiele młodszy) jak Liszt i Wagner, pozostawał Bruch nie tylko na uboczu ich poszukiwań, ale odnosił się do nich wręcz wrogo. Wierny ideałom klasycznym, jest przedstawicielem romantyzmu w jego „wcześniejszym” wydaniu. Stąd też pierwszoplanowym elementem wielu jego dzieł jest przystępna, kantylenowa melodyka, która to właśnie tłumaczy ową popularność.
Koncert skrzypcowy g-moll ukończony w 1866 roku nawiązuje do klasycznej budowy formy sonatowej we wczesnoromantycznym wydaniu z bardzo „skrzypcową” partią solową oraz chwytliwą, wpadającą w ucho melodyką.
W 1850 roku Johannes Brahms (1833-1897) poznał węgierskiego skrzypka Ede Remenyi’ego, z którym przez następne pięć lat wielokrotnie koncertował. Długi kontakt z czardaszami i “stylem cygańskim” doprowadził do powstania dwóch cykli Tańców węgierskich - opublikowanych kolejno w latach 1869 i 1880. Utwory napisane początkowo na fortepian na 4 ręce doczekały się wielu opracowań, wśród których najczęściej rozbrzmiewają instrumentacje orkiestrowe m.in dokonane przez Antonina Dworzaka.W łącznym zbiorze 21 tańców zaledwie trzy są oryginalnego autorstwa Brahmsa. Pozostałą większość nawiązuje do melodii zaczerpniętych z opracowań melodii ludowych oraz kompozycji węgierskich kompozytorów.
M. Bruch – I Koncert skrzypcowy g-moll op. 26
J. Brahms – Tańce węgierskie
Twórczość Maxa Brucha (1838-1920), w swoim czasie bardzo popularna, dziś jest prawie zupełnie zapomniana. Wynika to przede wszystkim z jej tradycjonalizmu. Żyjąc równocześnie z takimi „rewolucjonistami” (był zresztą od nich wiele młodszy) jak Liszt i Wagner, pozostawał Bruch nie tylko na uboczu ich poszukiwań, ale odnosił się do nich wręcz wrogo. Wierny ideałom klasycznym, jest przedstawicielem romantyzmu w jego „wcześniejszym” wydaniu. Stąd też pierwszoplanowym elementem wielu jego dzieł jest przystępna, kantylenowa melodyka, która to właśnie tłumaczy ową popularność.
Koncert skrzypcowy g-moll ukończony w 1866 roku nawiązuje do klasycznej budowy formy sonatowej we wczesnoromantycznym wydaniu z bardzo „skrzypcową” partią solową oraz chwytliwą, wpadającą w ucho melodyką.
W 1850 roku Johannes Brahms (1833-1897) poznał węgierskiego skrzypka Ede Remenyi’ego, z którym przez następne pięć lat wielokrotnie koncertował. Długi kontakt z czardaszami i “stylem cygańskim” doprowadził do powstania dwóch cykli Tańców węgierskich - opublikowanych kolejno w latach 1869 i 1880. Utwory napisane początkowo na fortepian na 4 ręce doczekały się wielu opracowań, wśród których najczęściej rozbrzmiewają instrumentacje orkiestrowe m.in dokonane przez Antonina Dworzaka.W łącznym zbiorze 21 tańców zaledwie trzy są oryginalnego autorstwa Brahmsa. Pozostałą większość nawiązuje do melodii zaczerpniętych z opracowań melodii ludowych oraz kompozycji węgierskich kompozytorów.
Krzysztof Jakowicz
skrzypce
[...] Tytan skrzypiec (The New York Times)
[...] niezrównane wykonanie Łańcucha II (Witold Lutosławski)
Wybitny polski skrzypek, wysoko ceniony przez Witolda Lutosławskiego, który powierzał artyście polskie prawykonania swoich utworów skrzypcowych (Łańcuch II, Partita w wersji z orkiestrą, Subito). Krzysztof Jakowicz wykonywał je również pod batutą kompozytora w ważnych centrach muzycznych świata.
Ukończył studia wiolinistyczne pod kierunkiem takich mistrzów, jak Tadeusz Wroński, Josef Gingold, Eugenia Umińska, János Starker, Henryk Szeryng. Laureat III nagrody i nagrody specjalnej Henryka Szerynga podczas Konkursu Skrzypcowego im. H. Wieniawskiego w Poznaniu (1962).
Brał udział w wielu cieszących się światową renomą festiwalach: Warszawska Jesień, Berliner Festspiele, Muzyka w Starym Krakowie, festiwale w Edynburgu, Londynie, Szlezwiku-Holsztynie, Bregencji i in. Koncertował ze słynnymi orkiestrami, m.in. z English Chamber Orchestra, Israel Philharmonic, Wiener Symphoniker, Orquesta Nacional de España, WDR Sinfonieorchester Köln, BBC Scottish Symphony, Orchestre National de France, Polską Orkiestrą Kameralną, Orkiestrą Filharmonii Narodowej, Narodową Orkiestrą Symfoniczną Polskiego Radia, Sinfonią Varsovią, Orkiestrą Kameralną Polskiego Radia Amadeus.
W ciągu wielu lat swojej kariery współpracował z wybitnymi artystami różnych generacji, takimi jak Riccardo Chailly, Jerzy Semkow, Pinchas Steinberg, Kazimierz Kord, Jerzy Maksymiuk, Jacek Kaspszyk, Tadeusz Strugała, Marek Pijarowski, Agnieszka Duczmal, Bronisław Gimpel, Władysław Szpilman, Krystyna Borucińska, Jakub Jakowicz, Marcin Zdunik, Tsuyoshi Tsutsumi, Robert Morawski, Waldemar Malicki, Daniel Olbrychski i wielu innych.
Został uhonorowany licznymi nagrodami i wyróżnieniami, w tym nagrodą Orfeusz (1986) za wykonanie Łańcucha II Lutosławskiego podczas Warszawskiej Jesieni, Diapason d’Or za utrwalenie fonograficzne tego utworu i Fryderyk (1996) za nagranie Partity Lutosławskiego. Otrzymał również nagrodę Związku Kompozytorów Polskich za wielokrotne wykonania dzieł muzyki współczesnej, a ponadto wiele odznaczeń państwowych. W 2015 roku uhonorowano go Złotym Medalem „Zasłużony Kulturze – Gloria Artis”.
Był przez kilkadziesiąt lat profesorem obecnego Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina w Warszawie, także gościnnym profesorem Soai University w Osace.
W dyskografii artysty, obejmującej kilkadziesiąt płyt, znajdziemy rejestracje Sonat i Partit Bacha, 4 koncertów Mozarta, koncertu Brahmsa, III Koncertu Bacewicz, Czterech pór roku Vivaldiego i in., a także nagranie, na którym prezentowane jest brzmienie 15 instrumentów wykonanych przez polskich lutników.
Krzysztof Jakowicz zapraszany jest do jury prestiżowych konkursów skrzypcowych, m.in. im. N. Paganiniego w Genui, im. H. Wieniawskiego w Poznaniu, im. T. Wrońskiego w Warszawie, im. O. Krysy we Lwowie.
Artysta gra na instrumencie włoskim, podarowanym mu przez jego mistrza prof. Tadeusza Wrońskiego.
skrzypce
[...] Tytan skrzypiec (The New York Times)
[...] niezrównane wykonanie Łańcucha II (Witold Lutosławski)
Wybitny polski skrzypek, wysoko ceniony przez Witolda Lutosławskiego, który powierzał artyście polskie prawykonania swoich utworów skrzypcowych (Łańcuch II, Partita w wersji z orkiestrą, Subito). Krzysztof Jakowicz wykonywał je również pod batutą kompozytora w ważnych centrach muzycznych świata.
Ukończył studia wiolinistyczne pod kierunkiem takich mistrzów, jak Tadeusz Wroński, Josef Gingold, Eugenia Umińska, János Starker, Henryk Szeryng. Laureat III nagrody i nagrody specjalnej Henryka Szerynga podczas Konkursu Skrzypcowego im. H. Wieniawskiego w Poznaniu (1962).
Brał udział w wielu cieszących się światową renomą festiwalach: Warszawska Jesień, Berliner Festspiele, Muzyka w Starym Krakowie, festiwale w Edynburgu, Londynie, Szlezwiku-Holsztynie, Bregencji i in. Koncertował ze słynnymi orkiestrami, m.in. z English Chamber Orchestra, Israel Philharmonic, Wiener Symphoniker, Orquesta Nacional de España, WDR Sinfonieorchester Köln, BBC Scottish Symphony, Orchestre National de France, Polską Orkiestrą Kameralną, Orkiestrą Filharmonii Narodowej, Narodową Orkiestrą Symfoniczną Polskiego Radia, Sinfonią Varsovią, Orkiestrą Kameralną Polskiego Radia Amadeus.
W ciągu wielu lat swojej kariery współpracował z wybitnymi artystami różnych generacji, takimi jak Riccardo Chailly, Jerzy Semkow, Pinchas Steinberg, Kazimierz Kord, Jerzy Maksymiuk, Jacek Kaspszyk, Tadeusz Strugała, Marek Pijarowski, Agnieszka Duczmal, Bronisław Gimpel, Władysław Szpilman, Krystyna Borucińska, Jakub Jakowicz, Marcin Zdunik, Tsuyoshi Tsutsumi, Robert Morawski, Waldemar Malicki, Daniel Olbrychski i wielu innych.
Został uhonorowany licznymi nagrodami i wyróżnieniami, w tym nagrodą Orfeusz (1986) za wykonanie Łańcucha II Lutosławskiego podczas Warszawskiej Jesieni, Diapason d’Or za utrwalenie fonograficzne tego utworu i Fryderyk (1996) za nagranie Partity Lutosławskiego. Otrzymał również nagrodę Związku Kompozytorów Polskich za wielokrotne wykonania dzieł muzyki współczesnej, a ponadto wiele odznaczeń państwowych. W 2015 roku uhonorowano go Złotym Medalem „Zasłużony Kulturze – Gloria Artis”.
Był przez kilkadziesiąt lat profesorem obecnego Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina w Warszawie, także gościnnym profesorem Soai University w Osace.
W dyskografii artysty, obejmującej kilkadziesiąt płyt, znajdziemy rejestracje Sonat i Partit Bacha, 4 koncertów Mozarta, koncertu Brahmsa, III Koncertu Bacewicz, Czterech pór roku Vivaldiego i in., a także nagranie, na którym prezentowane jest brzmienie 15 instrumentów wykonanych przez polskich lutników.
Krzysztof Jakowicz zapraszany jest do jury prestiżowych konkursów skrzypcowych, m.in. im. N. Paganiniego w Genui, im. H. Wieniawskiego w Poznaniu, im. T. Wrońskiego w Warszawie, im. O. Krysy we Lwowie.
Artysta gra na instrumencie włoskim, podarowanym mu przez jego mistrza prof. Tadeusza Wrońskiego.
Koncertomania poleca wydarzenia i koncerty w Zielonej Górze
Aktualności
