Koncert symfoniczny w Zielonej Górze
Koncert symfoniczny w Zielonej Górze
MIROSŁAW JACEK BŁASZCZYK , Orkiestra Symfoniczna Filharmonii Zielonogórskiej , Dominika Peszko , Radosław Goździkowski
10.12.2022 19:00
Zielona Góra(Lubuskie) - Filharmonia Zielonogórska im. Tadeusza Bairda
KONCERTY SYMFONICZNY
Dominika Peszko – fortepian
Radosław Goździkowski – fortepian
Orkiestra Symfoniczna FZ
Mirosław Jacek Błaszczyk – dyrygent
PROGRAM
Wolfgang Amadeus Mozart
Uwertura do opery Don Giovanni
Koncert na dwa fortepiany Es-dur KV 365
Ludwig van Beethoven
IV Symfonia B-dur op. 60
Podobno Mozart napisał Uwerturę do opery Don Giovanni na noc przed premierą, która miała miejsce 29.10.1787r. w Pradze. Gorączkowe prace kopistów, które trwały do ostatnich chwil przed pierwszym przedstawieniem, spowodowały iż spektakl zaczął się z prawie godzinnym opóźnieniem. I choć muzycy nie mieli czasu na próbę, to z samego wykonania Uwertury kompozytor musiał być zadowolony, o czym informował w jednym z listów: „Wiele nut wpadło pod dywan, ale ogólnie uwertura poszła całkiem nieźle! Wiwaty publiczności były głośne”. I choć Uwertura w sposób płynny (attaca) przechodzi do pierwszego numeru I aktu, to współcześnie równie często gości jako samodzielny utwór koncertowy. Co ciekawe, Mozart rozpoczyna ją od tonacji d-moll (w tej samej utrzymane jest Requiem), zarezerwowanej dla dramatycznych momentów opery, takich jak chociażby kulminacja w finale, gdy tytułowy bohater zapada się w piekielną otchłań.
Zupełnie inny nastrój towarzyszy nam w Koncercie na dwa fortepiany. Spośród prawie 30 koncertów napisanych na ten instrument tylko jeden, Mozart stworzył z myślą o dwóch fortepianach. KV 365 to dzieło wyjątkowe, stworzone przez 23-letniego kompozytora. Pełne pogody ducha, lekkości (ale i liryzmu) dzieło w sposób doskonały pokazuje zrozumienie zamysłu idei gatunku koncertu, polegającego na współzawodniczeniu. Jednak w przypadku mozartowskiego Koncertu Es-dur ów pomysły odbiegają od tych znanych we wcześniejszych utworach Mistrza. Nad orkiestrę pełniącą tu „jedynie” rolę tła, wybijają się dialogi dwóch fortepianów, które „rywalizują” i wymieniają się miedzy sobą muzycznymi pomysłami.
„Czwartą” Beethovena Robert Schuman określił mianem „smukłej Greczynki pomiędzy dwoma olbrzymami północnego kraju” zwracając uwagę, że jest to dzieło sąsiadujące z Eroicą i „Symfonią losu”. Choć kompozycja nie jest takim hitem jak III i V, to nie można odmówić jej geniuszu. Przepełnione radością i lekkością dzieło charakteryzuje doskonała instrumentacja i proporcjonalna budowa poszczególnych części. Zaskoczeniem może być ponury wstęp, który nie zdradza charakteru całej Symfonii. Tym samym Beethoven potęguję napięcie by, jak piszą autorzy Przewodnika po muzyce koncertowej (wyd. PWM), podkreślić, „że jego radość i humor nie pochodzą z banalnej wesołości, lecz posiadają poważniejsze podłoże”.
Dominika Peszko
Absolwentka Akademii Muzycznej w Krakowie w klasie fortepianu prof. Andrzeja Pikula oraz klasie kameralistyki Janiny Baster i Janiny Romańskiej-Werner. Uczestniczyła w kursach mistrzowskich pod kierunkiem Paula Badury-Skody, Diny Yoffe, Kevina Kennera i Borisa Bermana. W latach 2015-2018 była beneficjentką Programu Kształcenia Młodych Talentów-Akademii Operowej Teatru Wielkiego-Opery Narodowej w Warszawie. Jako solistka koncertowała m.in. z Orkiestrą Sinfonia Varsovia, Orkiestrą Symfoniczną Filharmonii Lubelskiej, Orkiestrą Symfoniczną Filharmonii Krakowskiej, Orkiestrą Akademii Beethovenowskiej, Orkiestrą Symfoniczną Filharmonii Opolskiej, Orkiestrą Symfoniczną Filharmonii Podkarpackiej, i in. Jest laureatką wielu ogólnopolskich i międzynarodowych konkursów muzycznych, a także wielokrotnie otrzymała również nagrody dla wyróżniającego się pianisty podczas konkursów wokalnych
Radosław Goździkowski
Pianista urodzony w 1997 roku we Wrześni. Naukę gry na fortepianie rozpoczął w wieku 6 lat w Państwowej Szkole Muzycznej I i II st. im. I. J. Paderewskiego w Koninie w klasie mgr Andrzeja Wójcińskiego. W 2016 roku ukończył z wyróżnieniem Państwową Ogólnokształcącą Szkołę Muzyczną im. F. Chopina w Krakowie. Studiował w Akademii Muzycznej w Krakowie w klasie fortepianu Andrzeja Pikula. Jest laureatem wielu konkursów pianistycznych. Wielokrotnie koncertował w Polsce oraz za granicą (Austria, Francja, Niemcy, Hiszpania, Portugalia, Szkocja, Szwajcaria, Węgry). Jako solista występował z orkiestrami NOSPR, CORda Cracovia, Ardente.
Mirosław Jacek Błaszczyk
Ukończył z odznaczeniem studia w Akademii Muzycznej w Katowicach, gdzie kształcił się w klasie dyrygentury prof. Karola Stryji. W 1993 r. dzięki stypendium American Society for Polish Music pogłębiał umiejętności dyrygenckie w Los Angeles. W okresie 1984-86 dyrygował zespołem złożonym z muzyków katowickiej Wielkiej Orkiestry Symfonicznej Polskiego Radia i Telewizji podczas festiwali Warszawska Jesień i Śląskie Dni Muzyki Współczesnej. W 1986 r. został dyrektorem artystycznym Państwowej Orkiestry Symfonicznej w Zabrzu, a w 1990 r. dyrektorem naczelnym i artystycznym Państwowej Filharmonii w Białymstoku, z którą odbył tournée po USA (1995; m.in. nowojorska Carnegie Hall). Od 2017 r. pełni funkcję kierownika artystycznego i pierwszego dyrygenta Opery i Filharmonii Podlaskiej. Obecnie jest także członkiem Rady Artystycznej – koordynatorem ds. artystycznych Polskiej Orkiestry Sinfonia Iuventus. Kierował Państwową Orkiestrą Symfoniczną w Zabrzu, filharmoniami w Białymstoku, Poznaniu czy Filharmonią Śląską. W imponującym koncertowym dorobku ma występy i nagrania z najważniejszymi zespołami krajowymi i zagranicznymi. Jest dyrektorem artystycznym i jurorem Międzynarodowego Konkursu Dyrygentów im. Grzegorza Fitelberga w Katowicach. W 2020 roku został odznaczony Złotym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”.
Dominika Peszko – fortepian
Radosław Goździkowski – fortepian
Orkiestra Symfoniczna FZ
Mirosław Jacek Błaszczyk – dyrygent
PROGRAM
Wolfgang Amadeus Mozart
Uwertura do opery Don Giovanni
Koncert na dwa fortepiany Es-dur KV 365
Ludwig van Beethoven
IV Symfonia B-dur op. 60
Podobno Mozart napisał Uwerturę do opery Don Giovanni na noc przed premierą, która miała miejsce 29.10.1787r. w Pradze. Gorączkowe prace kopistów, które trwały do ostatnich chwil przed pierwszym przedstawieniem, spowodowały iż spektakl zaczął się z prawie godzinnym opóźnieniem. I choć muzycy nie mieli czasu na próbę, to z samego wykonania Uwertury kompozytor musiał być zadowolony, o czym informował w jednym z listów: „Wiele nut wpadło pod dywan, ale ogólnie uwertura poszła całkiem nieźle! Wiwaty publiczności były głośne”. I choć Uwertura w sposób płynny (attaca) przechodzi do pierwszego numeru I aktu, to współcześnie równie często gości jako samodzielny utwór koncertowy. Co ciekawe, Mozart rozpoczyna ją od tonacji d-moll (w tej samej utrzymane jest Requiem), zarezerwowanej dla dramatycznych momentów opery, takich jak chociażby kulminacja w finale, gdy tytułowy bohater zapada się w piekielną otchłań.
Zupełnie inny nastrój towarzyszy nam w Koncercie na dwa fortepiany. Spośród prawie 30 koncertów napisanych na ten instrument tylko jeden, Mozart stworzył z myślą o dwóch fortepianach. KV 365 to dzieło wyjątkowe, stworzone przez 23-letniego kompozytora. Pełne pogody ducha, lekkości (ale i liryzmu) dzieło w sposób doskonały pokazuje zrozumienie zamysłu idei gatunku koncertu, polegającego na współzawodniczeniu. Jednak w przypadku mozartowskiego Koncertu Es-dur ów pomysły odbiegają od tych znanych we wcześniejszych utworach Mistrza. Nad orkiestrę pełniącą tu „jedynie” rolę tła, wybijają się dialogi dwóch fortepianów, które „rywalizują” i wymieniają się miedzy sobą muzycznymi pomysłami.
„Czwartą” Beethovena Robert Schuman określił mianem „smukłej Greczynki pomiędzy dwoma olbrzymami północnego kraju” zwracając uwagę, że jest to dzieło sąsiadujące z Eroicą i „Symfonią losu”. Choć kompozycja nie jest takim hitem jak III i V, to nie można odmówić jej geniuszu. Przepełnione radością i lekkością dzieło charakteryzuje doskonała instrumentacja i proporcjonalna budowa poszczególnych części. Zaskoczeniem może być ponury wstęp, który nie zdradza charakteru całej Symfonii. Tym samym Beethoven potęguję napięcie by, jak piszą autorzy Przewodnika po muzyce koncertowej (wyd. PWM), podkreślić, „że jego radość i humor nie pochodzą z banalnej wesołości, lecz posiadają poważniejsze podłoże”.
Dominika Peszko
Absolwentka Akademii Muzycznej w Krakowie w klasie fortepianu prof. Andrzeja Pikula oraz klasie kameralistyki Janiny Baster i Janiny Romańskiej-Werner. Uczestniczyła w kursach mistrzowskich pod kierunkiem Paula Badury-Skody, Diny Yoffe, Kevina Kennera i Borisa Bermana. W latach 2015-2018 była beneficjentką Programu Kształcenia Młodych Talentów-Akademii Operowej Teatru Wielkiego-Opery Narodowej w Warszawie. Jako solistka koncertowała m.in. z Orkiestrą Sinfonia Varsovia, Orkiestrą Symfoniczną Filharmonii Lubelskiej, Orkiestrą Symfoniczną Filharmonii Krakowskiej, Orkiestrą Akademii Beethovenowskiej, Orkiestrą Symfoniczną Filharmonii Opolskiej, Orkiestrą Symfoniczną Filharmonii Podkarpackiej, i in. Jest laureatką wielu ogólnopolskich i międzynarodowych konkursów muzycznych, a także wielokrotnie otrzymała również nagrody dla wyróżniającego się pianisty podczas konkursów wokalnych
Radosław Goździkowski
Pianista urodzony w 1997 roku we Wrześni. Naukę gry na fortepianie rozpoczął w wieku 6 lat w Państwowej Szkole Muzycznej I i II st. im. I. J. Paderewskiego w Koninie w klasie mgr Andrzeja Wójcińskiego. W 2016 roku ukończył z wyróżnieniem Państwową Ogólnokształcącą Szkołę Muzyczną im. F. Chopina w Krakowie. Studiował w Akademii Muzycznej w Krakowie w klasie fortepianu Andrzeja Pikula. Jest laureatem wielu konkursów pianistycznych. Wielokrotnie koncertował w Polsce oraz za granicą (Austria, Francja, Niemcy, Hiszpania, Portugalia, Szkocja, Szwajcaria, Węgry). Jako solista występował z orkiestrami NOSPR, CORda Cracovia, Ardente.
Mirosław Jacek Błaszczyk
Ukończył z odznaczeniem studia w Akademii Muzycznej w Katowicach, gdzie kształcił się w klasie dyrygentury prof. Karola Stryji. W 1993 r. dzięki stypendium American Society for Polish Music pogłębiał umiejętności dyrygenckie w Los Angeles. W okresie 1984-86 dyrygował zespołem złożonym z muzyków katowickiej Wielkiej Orkiestry Symfonicznej Polskiego Radia i Telewizji podczas festiwali Warszawska Jesień i Śląskie Dni Muzyki Współczesnej. W 1986 r. został dyrektorem artystycznym Państwowej Orkiestry Symfonicznej w Zabrzu, a w 1990 r. dyrektorem naczelnym i artystycznym Państwowej Filharmonii w Białymstoku, z którą odbył tournée po USA (1995; m.in. nowojorska Carnegie Hall). Od 2017 r. pełni funkcję kierownika artystycznego i pierwszego dyrygenta Opery i Filharmonii Podlaskiej. Obecnie jest także członkiem Rady Artystycznej – koordynatorem ds. artystycznych Polskiej Orkiestry Sinfonia Iuventus. Kierował Państwową Orkiestrą Symfoniczną w Zabrzu, filharmoniami w Białymstoku, Poznaniu czy Filharmonią Śląską. W imponującym koncertowym dorobku ma występy i nagrania z najważniejszymi zespołami krajowymi i zagranicznymi. Jest dyrektorem artystycznym i jurorem Międzynarodowego Konkursu Dyrygentów im. Grzegorza Fitelberga w Katowicach. W 2020 roku został odznaczony Złotym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”.
Koncertomania poleca wydarzenia i koncerty w Zielonej Górze
