Recenzja

08-04-2019-08:36:52

Devin Townsend Band - Empath

Ocena:

Wszystko czego się dotknie Devin Townsend staje się czymś wyjątkowym. Tak było w przypadku Strapping Young Lad, tak jest także w przypadku najnowszego wydawnictwa tego kanadyjskiego wirtuoza. Sygnowany marką The Devin Townsend Band album „Empath” to chyba najbardziej dojrzała i emocjonalna płyta ekipy dowodzonej przez charyzmatycznego multiinstrumentalistę.

„Empath”, jak podpowiada nam tytuł, może traktować o zagadnieniu ludzkich emocji i tak jest w rzeczywistości. Na przestrzeni 15 szalenie ciekawych i bogatych w muzyczną treść utworów artysta niejako zwierza się nam ze swoich przemyśleń i stanów emocjonalnych jakich doświadczył. A tutaj mamy do czynienia z prawdziwym roller coasterem. Muzycznie „Empath” jest niezwykle wyrafinowanym albumem, a wręcz może zaskoczyć niektórych fanów zespołu. Większość utworów to świetne rockowe granie progresywne z wyraźnym sznytem charakterystycznym dla Townsenda. Bogactwo dźwięków płynących z „Empath” czasami wręcz przytłacza – może to dotknąć mniej wyrobionych słuchaczy natomiast ci, którzy są już zahartowani w trawieniu skrajnych gatunkowych misz-maszów przyjmą najnowsze dzieło Devina z otwartymi ramionami.

Na albumie udziela się cała rzesza starych i nowych gości (Chad Kroeger, Anup Sastry), którzy pomogli w zdywersyfikowaniu zawartości muzycznej „Empath”. Są tu także świetnie zaaranżowane chórki oraz sample, a przejrzysta i krystaliczna produkcja albumu pozwala na pełne wybrzmiewanie instrumentów. Utwory są zróżnicowane, znajdą tu coś dla siebie fani Devin Townsend Project („Spirits Will Collide”, „Evermore”), jak i ci zasłuchani w Strapping Young Lad („Singularity”, „There Be Monsters”). Na uwagę zasługuje wyróżniający się metalowym sznytem „Hear Me” – dostajemy tu po mordzie klinicznie zagraną „ekstremalną” perkusją i chorymi klawiszami rodem z Looney Tunes. Zwolenników mniej szalonej nuty zaciekawi na pewno „Sprite” i jego świetna progresywna linia melodyczna.

„Empath” jest także niezwykle treściwy w wokale i tutaj Devin sprawuje się równie znakomicie jak z gitarą na ramieniu i klawiszami pod ręką. Oczywiście spodziewajcie się całego spektrum rażenia, od łagodnych przyśpiewek po szaleńcze wrzaski przeplatane epickimi partiami chóralnymi. Skojarzenia z Mike Pattonem i Mr. Bungle będą jak najbardziej na miejscu. Osobiście uwielbiam takie klimaty dlatego wchłonąłem obfity dźwiękowo „Empath” ze smakiem i bez popitki.

Jak dla mnie chyba najlepsze wydawnictwo Townsenda ever. Co prawda niektórzy być może będą musieli po „Empath” sięgnąć po relanium, ale warto spróbować i dać się wkręcić tej epickiej płycie.

Lista utworów: