Recenzja

27-03-2011-14:42:32

Santana - "Guitar Heaven: Santana Performs the Greatest Guitar Classics of All Time"

Podziel się na facebooku! Tweetnij!

Santana opanował sztukę łącznia popu z rockiem. Jego muzyczne wypieki są najczęściej lekko strawne i smaczne. Nie jest to może najbardziej wyrafinowana kuchnia, ale taka, w której często będziemy się stołować. Nowy album to kolejne firmowe danie gitarzysty.

Od pewnego czasu Santana z pomocą innych zdolnych artystów tworzy nośne, przebojowe kawałki. Piosenki, które będziemy nucić całymi dniami i rozpoznamy od pierwszego dźwięku. Pop, rozumiany jako melodyjność i chwytliwe refreny, tłumaczy jednak na język rocka. Zamiast komputera i klawiszy używa gitary. Przy okazji nowej płyty zrobił coś dokładnie odwrotnego. Meksykanin sięgnął po gitarowe klasyki i nadał im popowy sznyt. Zabójcze, ciężkie tudzież ostre riffy, przekształcił w bardziej miękkie, delikatne zagrywki. Surowe brzmienia zastąpił urozmaiconymi i aranżacjami, pozwalając sobie i towarzyszącym mu wokalistom na flirty z innymi gatunkami. Trzeba przyznać, że na potrzeby "Guitar Heaven: Santana Performs the Greatest Guitar Classics of All Time" udało mu się nakłonić do współpracy imponujące grono artystów. Chris Cornell, Ray Manzarek, Nas - to tylko kilka nazwisk. Do rzeczy jednak. Porywając się na klasyki Led Zeppelin, The Rolling Stones czy The Doors trzeba mieć pomysł i to niebanalny, by nie narazić się na ośmieszenie. Pomysłów Santana miał nawet kilka i chociaż dominuje kierunek południowoamerykański, byłoby krzywdzącym uproszczeniem stwierdzenie, że utwory stały się po prostu bardziej latynoskie.

"Whole Lotta Love" (Led Zeppelin) z Chrisem Cornellem udowadniającym, że wciąż ma niezłe warunki wokalne ma fajny groove, "Photograph" (w oryginale Def Leppard) z bardziej wypolerowanym brzmieniem i dźwięczącym tamburynem nabrało lekkości i stało się jeszcze bardziej przebojowe, "Dance The Night Away" (pierwotnie Van Halen) ozdobione dęciakami, mocno organiczne przypomina natomiast dokonania Bruce'a Springsteena, a Doorsowe "Riders On The Storm" z szepczącym Chesterem Benningtonem z Linkin Park (i Manzarkiem) to po prostu samba. Największym zaskoczeniem jest na pewno rapowa, całkiem zresztą udana, wersja "Back In Black", gdzie za hiphopową transformację odpowiada Nas. Jakby tego było mało w piosence pojawiają się wpadające w ucho "czarne" chórki. Moim ulubieńcem w zestawie jest jednak "Smoke On The Water". Niby są Hammondy, a wiadomy riff potraktowano z należytą nabożnością, Jacoby Shaddix (ten z Papa Roach) swoją interpretacją sprawił, że flagowy numer Deep Purple nabrał świeżości i współczesnego charakteru.

Santana znów pokazał, że widzi muzykę w wielu kolorach i nie boi się ich zestawiać w dziwnych konfiguracjach. Nie ma jednak co owijać w bawełnę. Z "Guitar Heaven: Santana Performs the Greatest Guitar Classics of All Time" najbardziej ucieszą się pracownicy rozgłośni radiowych układający playlistę, bowiem każdy z kawałków na płycie idealnie sprawdzi się w eterze.

Podziel się na facebooku! Tweetnij!

TAGI: santana