Recenzja

27-02-2019-20:00:03

Misia Furtak - Co przyjdzie?

Ocena:

Od dawna było wiadomo, że Misia Furtak to utalentowana artystka, chyba jednak mało kto przypuszczał, że aż tak utalentowana.

Był nagrodzony Paszportem Polityki i Fryderykiem nieodżałowany zespół Tres.B, była szalenie barwna EP-ka sygnowana Misia Ff, ale wydaje się, że dopiero teraz, na pierwszej płycie wydanej po prostu pod imieniem i nazwiskiem, Misia Furtak znalazła swój prawdziwy głos. Trochę wstyd przy tak wspaniałym albumie jak "Co przyjdzie?" rzucać frazesami, ale nie sposób nie odnieść się do tej muzyki bez słów "dojrzały", "dopracowany", "szczery".

Po promującym a zarazem otwierającym album utworze "Nie zaczynaj" wydawać by się mogło, że czeka nas seria melancholijnych piosenek. Niekoniecznie słodkich, ale na pewno ładnych, lirycznych, kruchych i delikatnych. Owszem, takiego klimatu na "Co przyjdzie?" nie brakuje, ale to jeden z wielu aspektów dzieła. Dzieła wielowarstwowego, złożonego, pełnego niuansów, detali, smaczków. Albumu, gdzie subtelność miesza się z surowością, gdzie spokojowi towarzyszy podskórna nerwowość, gdzie akustyczne i elektroniczne dźwięki pięknie się uzupełniają. Tutaj dream popowa mgła przenika rozdrażnione gitary, a minimalizm nie oznacza emocjonalnego ubóstwa. Pozornie to niespieszne, plumkające dźwięki, ale wystarczy się bardziej wsłuchać, by odnaleźć i docenić wszystkie chropowate elementy, nierówne krawędzie, dziwnie przyjemną szorstkość. Dotyczy to także głosu Misi Furtak, raz błogiego, krystalicznego, kiedy indziej wręcz drapieżnego, dzikiego.

Celowo nie podaję tytułów poszczególnych utworów, bo nie jest to płyta singli. To kompletne, szalenie plastyczne dzieło w typie impresjonistów. "Co przyjdzie?" można na przykład porównać do obrazów Claude'a Moneta. Tych milionów plamek tworzących olśniewający krajobraz, tej uchwyconej na płótnie ulotnej gry światła i cienia. Piękny, intrygujący album, który za każdym przesłuchaniem odkrywa się na nowo.

Lista utworów: