Spektakl Pożar w Burdelu - Kielce

Pożar w burdelu to trupa teatralna- kabaretowa założona przez Michała Walczaka i Macieja Łubieńskiego w 2012 roku. Zespół tworzy kolejne przedstawienia w ramach cyklu, liczącego sobie już prawie dwadzieścia „odcinków” – spektakli. Każdy odcinek jest odrębną całością, zarazem stanowiąc jeden z rozdziałów losów stałych postaci, czyli specyficznych mieszkańców Warszawy. Bazyliszek, zamożni mieszkańcy strzeżonego osiedla, miejscy dziwacy, przedstawiciele władzy, terapeuta miasta i inni – wszyscy pod wodzą BurdelTaty kochają się, nienawidzą, zabijają, zmartwychwstają i przeżywają najdziksze przygody. Utalentowany zespół aktorski, muzyka na żywo, fajerwerki inteligentnego humoru i iskry erotycznego napięcia – całość kipi energią, żywiołowością i magią teatru. To trzeba zobaczyć, to trzeba przeżyć.

Z recenzji prasowych:
„Na pierwsze spektakle ludzie szli z rezerwą. Jednak już po kilku chwilach, kiedy okazywało się, że "Pożarowi w Burdelu" bliżej do Kabaretu Olgi Lipińskiej (temu dawniejszemu, z panem Tureckim) niż do dowcipu biesiadnego - byli kupieni. Fama o brawurowym kabarecie szybko się rozeszła, już na trzeci odcinek nie można było dostać biletów.” – Izabela Szymańska, „Gazeta Wyborcza”, 8.03.2014

"Pożar..." oswaja lęki, uczy zrywać maski, które nakładamy, zachowywać dystans do samych siebie.” – Krzysztof Kwiatkowski, ‘Wprost” 2014, nr 4

„…trzeba krzyczeć: ‘Ludzie, idźcie do burdelu na Pożar!’. To miejsce, które trzeba było wynaleźć, które uwalnia od wstydów i kompleksów, od zahamowań i rozczarowań, uczy rozmowy i dystansu.” – Piotr Gruszczyński, dwutygodnik.com, 01.2014

Michał Walczak i Macieja Łubieński za Pożar w burdelu otrzymali nagrodę magazynu „Co jest grane”: Wdechę w kategorii „wydarzenie roku 2013”.
W rankingu „Wprost” 2014 Michał Walczak został uznany za jednego z pięćdziesięciu najbardziej wpływowych ludzi w Polsce (na zaszczytnym miejscu 49.).
Najważniejsza nagroda - miłość publiczności - nie jest przyznawana formalnie i oficjalnie. Zespół otrzymuje ją podczas każdego przedstawienia, gdy nadkomplet widzów wita gorącymi brawami nowy program, a obsługa widowni dostawia kolejne krzesła, aby pomieścić wszystkich chętnych.