Koncert Warsaw Summer Jazz Days: Miguel Zenon Quartet, Branford Marsalis Quartet with Kurt Elling w Warszawie

Warsaw Summer Jazz Days

Miguel Zenon Quartet

Branford Marsalis Quartet with Kurt Elling

Branford Marsalis Quartet with Kurt Elling

Branford Marsalis jest wciąż obecny za scenie. Od chwili uznania go za saksofonistę, który wprowadził nową energię i nową widownię do świata jazzu, aktywnie udoskonalał i pogłębiałswój talent muzyczny jako muzyk, kompozytor, wreszcie wzorzec muzycznej doskonałości XXI –wieku. Dorastając w bogatym środowisku Nowego Orleanu jako najstarszy syn pianisty i nauczyciela, Branford został wprowadzony do świata muzyki razem z rodzeństwem Wyntonem, Delfeayo i Jasonem. W czasach, gdy zaczął grywać w lokalnych zespołach, jego pierwszy instrument, klarnet, ustąpił miejsca altowemu, a następnie tenorowemu saksofonowi. Rosnąca fascynacja jazzem podczas szkolnych lat umożliwiła mu pozyskanie podstawowych narzędzi, które otworzyły przed nim drzwi do pierwszej poważnej pracy z legendą trąbki, Clarkiem Terrym oraz z Wyntonem w kultowym ”Jazz Messengers” Arta Blakey’a. Kiedy bracia opuścili skład, żeby założyć” Wynton Marsalis Quintet”, świat bezkompromisowego, akustycznego jazzu natychmiast został żywiony. Branford założyłswój własny zespół w 1986 roku i z niewielkimi przerwami we wczesnych latach utrzymywał zespół jako główny środek artystycznego wyrazu. Znany niemal z telepatycznych zdolności śród nie najlepiej zgranego zespołu, niezmierzonej głębi oryginalnych kompozycji, pełnej wyrazistych melodii, prowokacyjnych form i niespokojnego ducha, zarówno na scenie, jak i w studiu nagraniowym, ”Branford Marsalis Quartet” uznawany jest za kanon, na którym inne zespołu mogłyby się tylko wzorować. Co prawda, kwartet rzadko zaprasza innych artystów do swoich szeregów, jednak w grudniu 2015 roku, podczas weekendu w Nowoorleańskim ’’Snug Harbor”, zaprosił on do współpracy wokalistę, Kurta Ellinga. Spotkanie to zaowocowało trzema dniami spędzonymi w słynnym studiu Ellisa Marsalisa ”Center for Music”, gdzie podekscytowani chęcią artystycznej współpracy artyści powzięli działania przy dalszych wspólnych nagraniach. Rezultat ich pracy wybrzmiewa w albumie ”Upward Spiral”. Branford nie zawęża swojego wyrazu wyłącznie do kwartetu. Poza legionem gigantów, z którymi pracował przy rozmaitych projektach (Miles Davis, Dizzy Gillespie, Herbie Hancock czy Sonny Rollins), grywał w duecie z kilkoma ważnymi pianistami, wśród których znalazł się jego przyjaciel z lat młodości, Harry Connick, Jr. Czy wieloletni pianista jego kwartetu, Joey Calderazzo. Pierwszy, solowy koncert Branforda w Grace Cathedral, w San Francisco został udokumentowany w nagraniu z 2014 rok ”In My Solitude”. Muzyka klasyczna obejmuje rosnącą część muzycznego świata Branforda. odejmując repertuar Coplanda, Debussy, Glazunova, Iberta, Mahlera, Milhauda, Rorema, Vughana Williamsa, Villa-Lobos i Sally Beamish, Branford często jest kojarzony z orkiestrami z Chicago, Detroit, Dusseldorfie oraz w Północnej Karolinie, jak również z Filharmonią Nowojorską. Marsalis był również dyrektorem artystycznym cyklu Ascent Symfonii Cincinnati w 2012-13 roku. Jego obeność nie ominęła też Broadwayu. Wysiłek, jaki włożył przy tworzeniu muzyki do sztuki Augusta Wilsona, ”Fences” został uhonorowany prestiżową Nagrodą”Drama Desk”w kategorii „Wybitnej muzyki”. Było on również nominowany do cenionej Nagrody ”Tony” za najlepszą oryginalną kompozycję filmową.

Branford jest autorem muzyki do ”The Mountaintop” z udziałem Samuela L. Jacksona i Angeli Basset oraz pełnił funkcję kuratora muzycznego. Twórczość Branforda na polu filmowym obejmuje kompozycję do ”Mo’ Better Blues”, a także występy w filmach ”School Daze”i ”Throw Momma from the Train”. W 2002 roku artysta powołał do życia wytwórnię Marsalis Music, w której realizowane sązarówno jego własne produkcje, owoce pracy młodych utalentowanych gwiazd, jak Miguel Zenon, oraz dzieła zapomnianych mistrzów, spośród których wymienić można nauczyciela Branforda, Alvina Batiste. Branford pozostaje aktywny również na polu dydaktycznym, poszerzając przy tym rozległe kontakty w Michigan, San Francisco czy w North Carolina Central Universities, a także prowadząc warsztaty na terenie całych Stanów Zjednoczonych i świata. Marsalis posiada także na swoim koncie trasę koncertową z udziałem Stinga, współpracęz Grateful Dead i Brucem Hornsby, funkcję dyrektora w ”Tonight Show Starring Jay Leno” oraz prowadzenie szeroko rozpowszechnionego pasma ”Jazz Set” w National Public Radio. Zakres oraz wysoka jakość jego rozmaitych aktywności, czynią go rozpoznawalną i niezwykle cenioną osobistością nie tylko na polu jazzu i muzyki klasycznej, ale również poza nim. Podobnie, wysiłek, jaki włożył na rzecz pomocy w odbudowie Nowego Orleanu po Huraganie Katrina podnosi go do rangi artystów o niezwykle efektywnej wizji czynu społecznego. Wspólnie z Harrym Connickiem Jr.i New Orleans Habitat for Humanity, stworzył i pomógł zrealizować koncepcję „Muzycznej Wioski”, społeczności w Upper Ninth Ward, która zapewnia schronienie bezdomnym rodzinom muzyków oraz innym lokalnym mieszkań com. W samym sercu Wioski mieści się studio nagraniowe Ellisa Marsalisa ”Ellis Marsalis Center for Music”, społeczność przeznaczona na działania, związane z zachowaniem bogatego dziedzictwa muzycznego Nowego Orleanu, z miejscem na występy, ćwiczenia oraz nagrania. Niektórzy mogą mierzyć sukces Branforda poprzez ilość zdobytych nagród, wśród których wyróżnić można trzykrotnie przyznaną Grammy czy powszechne uznanie za mistrza światowego formatu, tymczasem dla niego są to tylko kolejne stacje w fascynującej podróży w świat muzyki. ”The Branford Marsalis Quartet” będzie gościł wybitnego wokalistę, Kurta Ellinga. Ten wyjątkowy skład zasilą: Marsalis (saksofony), Joey Calderazzo (fortepian), Eric Reveis (kontrabas) i Justin Faulkner (perkusja). Stanowiąc silną i pełną drużynę zespół rzadko zaprasza do współpracy innych artystów, jednak głęboka leksyka Ellinga, jego techniczna różnorodność oraz znakomita intonacja pozwalają muzykom wyrazić materiał w nowej odsłonie. Podekscytowani wizją artystycznej współpracy, muzycy przygotwali nowe utwory, które będą prezentować w tym specjalnym składzie. Mimo standardowego formatu kwartetu jazzowego z wokalem, współpraca między tak mocnym zespołem i jednym z najlepszych jazzowych wokalistów powinna okazać się czymś więcej, niż tylko standardem.

Miguel Zenon Quartet

„Ten młody muzyk i kompozytor nawiązuje do artystycznej, kulturalnej i społecznej tradycji jazzu, tworząc przy tym zupełnie nowy język jazzu XXI wieku ". – Fundacja im. MacArthura, 2008. Wielokrotnie nominowany do nagrody Grammy, Guggenheim oraz MacArthur Fellow, Miguel Zenon stoi na czele grupy muzyków, którzy w mistrzowski sposób wyważają i mieszają często sprzeczne ze sobą bieguny: innowację i tradycję. Powszechnie uznawany za jednego z przełomowych i najbardziej wpływowych saksofonistów swojego pokolenia, jako kompozytor i konceptualista stworzył unikalne brzmienie, koncentrując się przede wszystkim na doskonaleniu wyjątkowej mieszanki folku latynoamerykańskiego i jazzu. Urodził się i wychowywał w San Juan, w Portoryko. Tam też studiował klasyczny saksofon w Escuela Libre de Música. Uzyskał tytułu licencjata w dziedzinie studiów jazzowych z Berklee College of Music oraz tytułu magistra w dziedzinie performansu jazzowego w Manhattan School of Music. Jego studia zostały uzupełnione i wzbogacone przez rozległe i zróżnicowane doświadczenie w roli sidemana i współtwórcę. Przez całą karierę dzielił swój czas zarówno pracując ze starszymi mistrzami jazzu i najmłodszymi innowatorami muzyki, niezależnie od stylów i gatunków. Lista muzyków z którymi Zenon koncertował i / lub nagrywał jest imponująca: SFJAZZ Collective, Charlie Haden, Fred Hersh, Kenny Werner, David Sánchez, Danilo Perez, The Village Vanguard Orchestra, The Mingus Big Band, Bobby Hutcherson czy Steve Coleman. Jego ostatni album nominowany do nagrody Grammy (Identities are Changeable, Miel Music, 2014), inspirowany jest ideą tożsamości narodowej, jakiej doświadczyła wspólnota portorykańska w Stanach Zjednoczonych, szczególnie w Nowym Jorku. Cała muzyka z tego albumu jest napisana wokół serii wywiadów z kilkoma nowojorskimi Portorykańczykami. Opowieść stworzona przez te rozmowy dała początek wszystkim utworom, znajdującym się na krążku. Wydawnictwo wzbogacone jest o fragmenty wideo nagrane przez Davida Dempewolfa - zostało okrzyknięte jednym z najlepszych albumów 2014 r. przez takie media jak: NBC News, NPR, Boston Globe, Rhapsody, All About Jazz i Jazz News Magazine. Zenon jest założycielem cieszącej się ogromnym uznaniem grupy SFJAZZ Collective, w szeregach której pojawili się: Bobby Hutcherson, Joe Lovano, Joshua Redman, Brian Blade, Nicholas Payton, Dave Douglas i Eric Harland. W latach 2012 i 2013 związek Zenona z SFJAZZ Collective zacieśnił się jeszcze bardziej wskutek objęcia przez niego posady dyrektora artystycznego podczas dwóch pierwszych sezonów SFJAZZ Center, obok Billa Frisella, Jasona Morana, Reginy Carter i Johna Santosa. Jego dziewięć albumów, razem ze wspomnianym Identities are Changeable, nie tylko odzwierciedla ścieżkę artystycznego rozwoju jako muzyka ale również ukazuje wyraźne dążenia jako konceptualisty i producenta. Debiut Looking Forward (Fresh Sound New Talent, 2002) to rejestracja licznych fascynacji muzycznych wówczas 24-letniego artysty, którego New York Times mianował numerem jeden alternatywnego albumu jazzowego w 2002 roku. Drugi z kolei, Ceremonial (Marsalis Music, 2004) zostal okreslony przez All About Jazz jako czołowe zderzenie trzech tradycji - latynoskiej, jazzowej i klasycznej na polu współczesnego jazzu i zyskało szerokie uznanie zarówno w świecie jazzu jak i poza nim. Trzeci album, Jibaro (Marsalis Music, 2005), nawiązuje stylistycznie do muzyki portugalskiej o nazwie La Musica Jibara i stanowi kolejny dowód na to, iż wszystkie zdobyte wcześniej pochwały były jak najbardziej zasłużone. Chicago Tribune opisał go słowami: "instrumentalna zręczność gry Zenona, energia jego kompozycji oraz wrażliwość jego zespołu na muzykę z Portoryko, wyznaczają nowe ścieżki w jazzie". Znacznie bardziej osobisty i intrygujący Awake (Marsalis Music, 2008), na kwartet smyczkowy i rogi, ukazuje potężne możliwości Zenona jako pisarza i aranżera. Jak określił go Audiophile Audition: "Ten album nie zatrzymuje się na poziomie instrumentalnym. On pobudza uczucia, intelekt, i ducha odbiorcy". Przykuwając uwagę międzynarodowej prasy, za każdym razem zdobywał  najwyższe notowania i wyróżnienia, pojawiając się w tekstach takich magazynów jak Jazzwise (Wielka Brytania), Jazz Man (Francja) oraz Jazz Magazine (Francja). Zenon powraca do portorykańskich fascynacji w albumie Esta Plena (Marsalis Music, 2008), nawiązując w nim do tradycyjnego stylu Plena z kraju swojego pochodzenia. Album powstał przy wsparciu prestiżowej Fundacji im. Johna Simona Guggenheima i rozszerza kwartet o trzech perkusjonistów/ wokalistów. Sam lider objął w nim rolę zarówno tekściarza, jak i wokalisty. Jazz Times stwierdził, że Esta Plena "to muzyka, która stanowi zamkniętą całość, z energią, opanowaniem i świeżym spojrzeniem na to, jak afro-karaibska muzyka może estetycznie ewoluować bez zatracenia swoich korzeni. Poza uznaniem ze strony New York Times, Village Voice, El Nuevo Dia, Downbeat i The Chicago Tribune, krążek pozwolił Zenonowi zdobyć dwie nominacje do nagrody Grammy (jedna dla najlepszego improwizatora i jedna dla najlepszego albumu z muzyką latynoską). Płyta Alma Adentro (Marsalis Music, 2011) jest hołdem dla portorykańskich pieśni. Artysta eksploruje i aranżuje na nim pięciu legendarnych kompozytorów z Portoryko, (Bobby Capo, Tite Curet Alonso, Pedro Flores, Rafael Hernandez, i Sylvia Rexach). Kompozycja odzwierciedla wieloletnią współpracę kwartetu z pianistą Luisem Perdomo, kontrabasistą Hansem Glawischnigiem i perkusistą Henry Colem oraz dziesięcioma instrumentami stroikowymi, poprowadzonymi przez Guillermo Kleina. Ten wiekopomny album oddaje pokłon muzyce wielkich mistrzów, a także przybliża ją nowej widowni. Krążek zdobył tytuł Najlepszej Płyty Roku 2011 na iTunes oraz NPR. W 2012 roku był nominowany do Nagrody Grammy dla Najlpszego Dużego Zespołu Jazzowego. Został również uhonorowany latynoską Grammy dla Najlepszego albumu Instrumentalnego. Rayela (Sunnyside Records, 2012) jest zapisem współpracy z francuskim pianistą - kompozytorem, Laurentem Coqem, inspirowanej literackim dziełem argentyńskiego pisarza Julio Cortazara, pod tym samym tytułem. Na nagraniu usłyszeć można Danę Leonga (wiolonczela, puzon), Dana Weissa (tabla, bębny, perkusja), wybitych muzyków, którzy pomagają tworzyć unikalny dźwięk zespołu, który wyróżnia ten wyjątkowy projekt. Oye!!! Live in Puerto Rico (Miel Music, 2013) to debiutancki album grupy The Rhythm Collective, która po raz pierwszy wystąpiła wspólnie w 2003 roku na miesięcznym touree po Afryce Zachodniej. Członkami zespołu są Aldemar Valentin (gitara elektryczna), Tony Escapa (perkusja) i Reinaldo de Jesus (perkusjonalia), jedni z najbardziej utalentowanych muzyków pochodzenia portorykańskiego. Jako kompozytor Zenon był zapraszany przez SFJAZZ, Nowojorską Państwową Radę Sztuki, Chamber Music America, Fundację im. Johna Simona Guggenheima, Jazz Reach, Peak Performances, PRISM Quartet i wielu innych. Znalazł się również na szczycie Wschodzących Gwiazd Saksofonu Altowego rankingu magazynu Downbeat. Podobnie, uzyskał tytuł Jazzowego Artysty Roku i Saksofonisty Altowego Roku w ankiecie, przeprowadzonej przez Jazz Times. W 2015 roku został wybrany jako Altowy Saksofonista Roku przez Stowarzyszenie Dziennikarzy Jazzowych. Biografia Zenona nie byłaby kompletna bez zaznaczenia jego roli jako nauczyciela. W 2003 roku Zenon został zaproszony przez Kennedy Center, aby uczyć i występować w Afryce Zachodniej w ramach programu Jazz Ambassador. Od tamtej pory dał on setki wykładów i mistrzowskich lekcji oraz nauczał na całym świecie w takich instytucjach, jak The Banff Centre, Berklee College of Music, Siena Jazz, Conservatorium Van Amsterdam, Musik Akademie Basel, Conservatoire de Paris, University of Manitoba, Manhattan School of Music, UMass-Amherst oraz Brubeck Institute. Jest również stałym członkiem Konserwatorium Muzycznego w Nowej Anglii. Ale tym, co prawdopodobnie w najlepszy sposób podkreśla jego zaangażowanie w edukację i co potwierdza jego rosnącą reputację jako „ambasadora kultury” jest program, który powołał do życia w 2011 roku, Caravana Cultural. Jego głównym celem jest umożliwienie dostępu do bezpłatnych koncertów jazzowych w wiejskich obszarach Portoryko. Jest to kulturowy wkład w wyspę, który daje lokalnej społeczności szansę słuchania najwyższej klasy jazzu (Zenon zaprasza jednych z najlepszych muzyków nowojorskiej sceny jazzu), angażując jednocześnie młodych Portorykańczyków w działalność koncertową. Od lutego 2011 roku artysta daje cykliczne koncerty, poświęcone muzyce wybranym legendom jazzu (Charlie Parker, Miles Davis, Duke Ellington i innym), które poprzedzone są wprowadzeniem, dotykającym podstawowych elementów jazzu i improwizacji. W ciągu ostatnich dziesiąci lat Zenon osobiście zorganizował Jazz Jam Session w San Juan, z nadzieją stworzenia platformy dla młodych muzyków do rozwoju i wspólnej interakcji. W 2008 roku został wybrany jednym z 25 wybitnych osobowości, które otrzymały prestiżowy grant MacArthur Fellowship, bardziej znany jako „Grant dla geniuszy”. Na co dzień artysta żyje w Nowym Jorku razem z żoną Elgą i córką.

Źródło: Materiały promocyjne organizatora.