Koncert OLI BROWN I DAVID GOGO w Warszawie

OLI BROWN

"najbardziej obiecujący młody pistolet w brytyjskim bluesie"
Mojo
"jeden z najlepszych i najgenialniejszych wirtuozów gitary we współczesnym świecie"
CLASSIC ROCK
"prawdziwy talent, który powinien zrobić zawrotną karierę"

JOE BONAMASSA

Oli Brown pierwszy raz wziął gitarę do rąk pod koniec 2002 r., a już dwa i pół roku później, w wieku 15 lat, na zaproszenie amerykańskiego zespołu bluesowego Blinddog Smokin' pojechał do Ameryki, gdzie występował przed Buddy Guyem i Taj Mahalem. Od tego czasu Oli co roku latem wraca do Stanów.

W 2008 r. gitarzysta podpisał kontrakt z niemiecką bluesową wytwórnią płytową Ruf Records. Thomas Ruf poleciał do Wielkiej Brytanii właściwie tylko po to, aby zobaczyć występ Oli'ego Browna i od razu podpisać umowę na miejscu.

Nagrany i wydany w 2009 r. debiutancki album Oli'ego "Open Road" otrzymał entuzjastyczne recenzje w Wielkiej Brytanii i reszcie Europy oraz został uznany za drugą najlepszą płytę bluesową 2008 roku przez czytelników czasopisma Blues Matters! Album ten nadal utrzymuje wysoką pozycję na listach najpopularniejszych płyt bluesowych.

Oto kilka cytatów z recenzji prasowych płyty "Open Road":

"Oli ma blues w palcach" Classic Rock

"debiut spełniający oczekiwania" Mojo

"przyszłość bluesa niewątpliwie rysuje się optymistycznie" Guitarist

"bez wątpienia płyta na teraz i na przyszłość" Guitar and Bass

"błyskotliwy debiut" Sunday Express

Oli Brown był jedynym brytyjskim artystą zaproszonym na Międzynarodową Konwencję Bluesową 2008 w Memphis. Podczas pobytu w tym mieście John Fry, właściciel Ardent Studios, poprosił go o dokonanie nagrań na żywo w studio. W ciągu trzech tygodni sesja ta odnotowała 1,3 miliona wejść.

Obecnie firma Vanquish Guitars produkuje gitary firmowane imieniem i nazwiskiem artysty, wykonane zgodnie z jego zaleceniami. Gitarzystę wspierają tacy producenci sprzętu muzycznego jak Hofner, Blackstar, Kustom, Ernie Ball, Whirlwind, T-Rex, Shure, Fender i Randystraps.

W 2010 r. powstała nowa płyta Oli'ego Browna. Nad jej nagraniem czuwał legendarny producent Mike Vernon (Fleetwood Mac, Eric Clapton, John Mayall), który wcześniej, będąc na emeryturze, zobaczył na You Tube nagranie z popisami Oli'ego i postanowił wrócić do pracy w studio, aby zarejestrować nowy materiał artysty.

Płyta "Heads I Win Tails You Lose", wydana 26 kwietnia 2010 r. w Europie i w sierpniu w Ameryce, zawiera 8 utworów autorstwa Oli'ego, dwa napisane wspólnie z producentem albumu i dwa świetne covery ("No Diggity" i "Fever").

Oto kilka fragmentów recenzji płyty "Heads I Win Tails You Lose":

"najbardziej obiecujący młody pistolet w brytyjskim bluesie"
Mojo
"brytyjski bluesman, który może konkurować z Derekiem Trucksem i Joe Bonamassą"
Uncut
"zdumiewające opanowanie gryfu gitary przez Oli'ego Browna" Classic Rock

"fascynujący głos" Guitarist

"im częściej tego słuchasz, tym bardziej ci się podoba"

Properganda
W 2010 r. Oli Brown koncertował w wielu krajach Europy (w Wielkiej Brytanii wspierany przez firmę HMV i radiostację Planet Rock), był gwoździem prestiżowego festiwalu Glastonbury występując na nowo wybudowanej scenie bluesowo-jazzowej, oraz pojawił się na festiwalu G-Taranaki w Nowej Zelandii (gdzie główną atrakcją był występ Slasha).

W 2011 r. Oli Brown będzie koncertował w Europie i korzystał z usług profesjonalnego agenta odpowiedzialnego za organizację koncertów w Ameryce.

Na scenie Oli Brown oddaje się swojej pasji, co można poczuć na każdym jego koncercie.

Jeśli nie widzieliście jego występu, przeczytajcie wypowiedzi osób, które miały tę okazję:

"Oli musi wrócić do Nowej Zelandii!" Dan Allen, organizator Festiwalu G-Taranaki

"prawdziwa bluesowa sensacja" Jamie Hailstone, R2

"bluesowy chłopiec wyrósł na bluesmana" Carol Borrington, Blues Matters!

"Oli jest MOIM bohaterem" Walter Trout

"zasługujący na uwagę młody talent z Anglii Wschodniej" Paul Jones BBC, Radio 2

"bluesowa indywidualność, która obudzi brytyjską scenę muzyczną z letargu" Classic Rock

"Oli jest najbardziej obiecującym brytyjskim bluesmanem ostatnich lat" Blues Matters!

"bardziej poruszający i rytmicznie twórczy od zuluskiego dobosza" Elmore

DAVID GOGO

Choć jego nazwisko nie jest jeszcze bardzo znane w Europie, David Gogo jest jednym z czołowych blues-rockowych gitarzystów w Kanadzie. Koncertował w Ameryce Północnej z takimi artystami jak Johnny Winter, George Thorogood, Buddy Guy, The Tragically Hip oraz występował z B.B. Kingiem w Molson Amphitheatre w Toronto, gdy muzyk ten obchodził swoje osiemdziesiąte urodziny. David Gogo grał przed ZZ Top na Ottawa Bluesfest.

W 2007 r. nominowano go do nagrody Juno - kanadyjskiego odpowiednika Grammy. Obecnie David Gogo zamierza zawojować Europę płytą Different Views wydaną w 2009 r.

Zdobywca nagrody Maple Blues (kanadyjskiego odpowiednika Handy Award) w kategorii "Gitarzysta roku" 13 stycznia 2011 r. w Warszawie