One Love Sound Fest - Golden VIP Ticket we Wrocławiu


One Love Sound Fest 2014


Jedenasta już edycja One Love Sound Fest odbędzie się we Wrocławiu 22 listopada 2014 roku. Festiwal na przestrzeni dziesięciu lat rozwinął się w największy halowy festiwal muzyki reggae w Europie!


Festiwal odbywa się we wspaniałych, modernistycznych wnętrzach wrocławskiej Hali Stulecia, która może pomieścić nawet 12 tysięcy osób. Profil artystyczny One Love Sound Fest zdecydowanie przełamuje panujące schematy festiwalowe. Artyści prezentują najświeższe, najbardziej ambitne i ekscytujące projekty z całego świata. Festiwalowa publiczność może zatem spodziewać się prawdziwej uczty dźwięków reggae, roots, dub, ragga, hip-hop, dancehall, world music a także cyfrowych eksperymentów. Muzyka i płynące zewsząd pozytywne wibracje powodują, że nie wolno tej imprezy przegapić.

One Love Sound Fest rozgrzewa serca i nie pozwala spokojnie usiedzieć w ten niezwykły, listopadowy wieczór. 22 listopada każdy miłośnik dobrej muzyki obowiązkowo powinien przybyć do Wrocławia na jedną z najważniejszych imprez muzycznych w Polsce!

Szczegóły na temat Festiwalu znajdziecie na stronie www.onelove.pl oraz na oficjalnym profilu na facebooku www.facebook.com/one.love.wroclaw


Nneka (Nigeria)

Nneka - gdyby nie była muzykiem, mogłaby stać się doskonałym dziennikarzem śledczym. Lub mogłaby być filozofem. Tak naprawdę w jej sztuce widać elementy z obu tych dziedzin. W swoim trzecim albumie „Soul is Heavy” Nneka ciągle zadaje pytania. Zadaje pytania przyjaciołom, Nigeryjczykom, politykom, Bogu, wszechświatowi … i co najważniejsze - samej sobie.

“Nie miałoby żadnego sensu, gdybym tylko wytykała palcami” – przyznaje. Jej muzyka i postawa jest dociekliwa, nawet konfrontacyjna, ale nigdy nie wpada w manierę pouczania. „Ważne jest, aby zrozumieć, że samemu jest się także częścią systemu a jedynym sposobem, dzięki któremu możemy spowodować, aby zaczęło się dobrze dziać jest uzmysłowienie sobie, że jesteśmy częścią tej samej całości.”
„W mojej głowie zawsze odbywają się małe bitwy” – kontynuuje w kontekście zmagań kształtujących jej działalność. Każdy ma swoje bytowe kłopoty, ale większość ludzi zgadza się na wstawanie, pójście do pracy, wieczorem wypicie kilku piw, zagranie w gry video i przyglądanie się jak świat przechodzi obok. Ale nie Nneka. „Jestem osobą, która zawsze zadaje pytania. Jest dużo do zrobienia ze sposobem wychowania, z moim otoczeniem.”

Nneka Egbuna urodziła się i wzrastała w Warri, w nigeryjskim regionie Delty, obserwując jak miasto i jego obywatele zmagają się z wpływem nowo odkrytego bogactwa. Trzy dekady później przerwy w dostawie elektryczności są wciąż częścią codziennego życia w Nigerii, bogatym w ropę narodzie dotykanym brakami benzyny, miejscu, gdzie podziały plemienne i dysproporcje w bogactwie i sile politycznej umacniają dalej podziały klasowe. „Wszystko to ma wielki wpływ na to, dlaczego jestem jaka jestem, pomimo tego, że obecnie mogę - co jest wspaniałe - podróżować i oglądać świat z innego punktu widzenia.”

W wieku 19 lat Nneka wyjechała z Afryki, rozpoczynając studia antropologiczne na Uniwersytecie w Hamburgu, które kontynuowała nawet, gdy jej muzyczna kariera nabrała rozpędu. Jej debiut z 2005 roku „Victim of Truth” („Ofiara Prawdy”) będący połączeniem ponadczasowych rytmów, współczesnej technologii i XXI-wiecznej czarnej świadomości, był chwalony przez brytyjską prasę. The Sunday Times ogłosił: „Tak dobry jak „Miseducation” Lauryn Hill”. Kolejny album z 2008 roku, “No Longer At Ease” („Nigdy więcej spokoju”) zachwycił gwiazdę rocka Lenny Kravitza tak bardzo, że natychmiast zaangażował ją do towarzyszenia mu na trasie. W roku 2010 wybór utworów z obu albumów – w tym międzynarodowy hit „Heartbeat” („Bicie serca”) – skompilowano dla potrzeb jej amerykańskiego debiutu „Concrete Jungle” („Betonowa Dżungla”), który pokazał Północnej Ameryce to, co reszta świata już wiedziała: Nneka jest unikalnym, ogromnym talentem, z którym trzeba będzie się liczyć. 

Piętnaście utworów z „Soul is Heavy” („Ciężko na duszy”), napisanych i nagranych przez okres trzech lat następujących po wydaniu „No Longer At Ease” („Nigdy więcej spokoju”), zostało wybranych spośród około pięćdziesięciu piosenek, wiele z nich Nneka skomponowała po powrocie do Nigerii (nawet w czasie, gdy w jej apartamencie w Lagos występowały przerwy w dostawie elektryczności). Łączą niezliczone muzyczne style: reggae, hip-hop, nowoczesny R&B, staromodny soul, Afrobeat a nawet elementy flamenco i saharyjskiego pustynnego blues’a. Rozpiętość stylów - od otwierającego porywającego utworu „Lucifier (No Doubt)” („Lucyfer (Niewątpliwie)”) po słodki i spokojny „Shining Star” („Świecąca gwiazda”), od wściekłego „Camouflage” („Kamuflaż”) po smutne, introspektywne kawałki jak „Valley” („Dolina”). W każdym z nich jednoznacznie widać Nnekę.  

Piosenki Nneki być może opierają się na osobistych doświadczeniach I lokalnych sentymentach, ale globalnie odwołanie przesyca jej muzykę I jej przesłania. Przekracza granice, zaróno geograficzne jak I estetyczne. Niezależnie od języka ojczystego słuchaczy, w śpiewie Nneki jest bezpośredniość – podkreślana (“Don't Even Think” - “Nawet nie myśl”) lub przejmująca (“Stay” - “Zostań”, “Do You Love Me Now” - “Czy kochasz mnie teraz”) - którą wszyscy mogą docenić. Nneka jest niepodzielna ze światem, który zamieszkuje a jej sztuka odzwierciedla to na każdym poziomie. “Jestem tak jak słyszysz” - podkreśla zwięźle. “Nie byłabym w stanie oddzielić mojej muzyki ode mnie”.

Będziecie mogli posłuchać jej utworów podczas 11 edycji One Love Sound Fest 22 listopada w Hali Stulecia we Wrocławiu!


Gappy Ranks (UK)

Gappy Ranks to angielski nawijacz, muzyk i producent. Wychowany w Londynie w dominikańsko – jamajskiej rodzinie, zaczął występować już w bardzo młodym wieku. Pierwszym przełomem w jego karierze był początek współpracy z kolektywem Suncycle, razem z artystami takimi jak Lady Chann, Cash Money i Dolomite.

Razem z Suncycle wydał trzy albumy, by w 2004 roku rozpocząć solową karierę. Współpracował z tak legendarnymi wytwórniami jak Peckings czy Jetstar, by w 2010 roku połączyć siły z francuską ekipą 'Special Delivery' i rok później podpisać trzyletni kontrakt z Greensleeves. Pierwszy album wyprodukowany przez Peckings Studio One, oraz druga produkcja 'Thanks&Praise' przyniosły mu uznanie krytyków i słuchaczy w całej Europie i USA, oraz na Jamajce. Ostatni album – 'Shining Hope' ukazał się rok temu, a na One Love Sound Fest będzie promował 'The Baddest EP', płytę przygotowaną wspólnie z nowozelandzkim producentem P-Money.

Gappy Ranks znany jest ze świetnego doboru producentów i brzmienia swoich produkcji, oraz tego, jak dobrze odnajduje się na skrajnie różnych podkładach – rewelacyjnie radzi sobie i z klasykami rub-a-dub i z nowoczesnymi grimowymi produkcjami z UK. Choć jest miłośnikiem auto-tune i jego wokal często przerabiany jest na potrzeby nagrań, koncerty Gappy Ranksa to obcowanie z artystą świetnym technicznie, obytym ze sceną i obdarzonym fantastycznym wokalem. Swoją klasę potwierdził występując w Polsce na festiwalu Reggaeland, gdzie zastępował samego Elephant Mana – ciężko wyobrazić sobie trudniejsze zadanie dla młodego artysty, niemniej Gappy wyszedł z tego sprawdzianu obronną ręką.

Gappy Ranks jest szefem wytwórni Hot Coffe Music, która wydała jego dwie ostatnie płyty, a współpracuje z artystami takimi jak Gyptian, Busy Signal, Delly Ranx czy Bugle.

Już 22 listopada wystąpi na scenie soundsystemowej podczas 11 edycji One Love Sound Fest!


Naaman (PL)

Naaman to kooperacja doświadczonych muzyków i młodych, żywiołowych wokalistek. Generująca niesamowitą energię i silny emocjonalny przekaz formacja z Dolnego Śląska (Lubin), tworząca od kilku lat, szeroko pojętą, polską scenę reggae (nurty: roots, modern roots, dub, dancehall).

Pierwszy głos składu- charyzmatyczna Nadia, sprawia, że każdy koncert to nie tylko eksplozja niezapomnianych emocji, ale również wymiana pogodnej energii i nieustająca interakcja z publicznością. Zespół zadebiutował na dużej scenie w 2003 roku na festiwalu Reggae Nad Bzurą. Kolejne doświadczenia sceniczne to udział w wielu koncertach plenerowych i klubowych w kraju i za granicą, m.in. z udziałem takich grup jak Pidżama Porno, Jamal, Tumbao, Armia czy Bakshish.

Ponadto Naaman ma na koncie występy na jednych z największych festiwali muzycznych w Polsce: Przystanek Woodstock (2006), Slot Art Festiwal (2006), Ostróda Reggae Festiwal (2006), Reggae na Piaskach
Informacje oraz publikacje na temat zespołu znaleźć można nie tylko na stronach i portalach internetowych, ale również w ogólnopolskich wydawnictwach , tj. magazyn Free Colours czy w Encyklopedii Polskiego Reggae.

Po kilku pierwszych latach działalności zespół zrealizował pierwszy materiał studyjny (maxi singiel Reggae Ragga Dub Style), a utwór Syjon znalazł się na składance wydawnictwa Free Colours - Młode lwy polskiego reggae. Następnie promowany był singiel zespołu „I know what to do”  pochodzący z debiutanckiego albumu Siła.
Kolejnym przełomem w karierze zespołu Naaman był rok 2013 I wydanie drugiego albumu “TAK!”

 „TAK!” nie jest przypadkowe, grupa w 2013 roku była jednym z barwniejszych uczestników Must Be The Music i opinią na ich temat było najczęściej „TAK!”.

Na „TAK!” złożyło się więcej pozytywnych okoliczności. Płyta została wyprodukowana przez Agima Dzejlijli, który na co dzień kojarzony jest z grupą Oszibarack i produkcją głównie elektronicznych dźwięków (wystarczy przypomnieć ostatnie nagrania Noviki). Dlatego album „TAK !” to rozpiętość gatunkowa przez pop, funk, soul, lata osiemdziesiąte, electro, dubstep aż po klasyczne reggae.


Riddim Colony (HUN)

Riddim Colony Sound System to sound systemowe wcielenie wiodącego węgierskiego zespołu reggae Riddim Colony. Grupę założyli dwaj selektorzy Ritchey Dixon i Leslie 2 Long oraz wokalista i MC G Ras. Grają wszystkie style: od klasycznego roots reggae i modern roots poprzez ragga i rubadub do old- i newschool dancehall a nawet soca, reggaeton, kuduro i inne karaibskie rodzaje muzyki wliczając w to nawet także hip hop i inne szalone mashup’y ( miksy). Ich sety są definitywnie bardziej „tyłko-trzęsącą” szaloną imprezową selekcją niż leniwą chilloutową sesją. Oczywiście podczas swoich setów grają dużo własnych produkcji spod znaku Riddim Colony. Wokalista G Ras dużo śpiewa, „toastuje” i nawija w stylu ragga. Ich sesje soundsystemowe są pełne energii, dobrego kontaktu z publiczności i szalonej zabawy. Na początku 2014 ukazała się ich kolejna płyta Rise & Shine.


SingleDread (PL)
Sound system z Warszawy, którego trzon stanowią byli mieszkańcy Węgorzewa Malik i MadMajk. Powstał w 2002 roku. Na początku SingleDread funkcjonowal jako soundsystem oraz dystrybucja płyt winylowych. Obecnie działa w składzie Malik (selektor), MadMajk (MC), Czapla (Selektor). Od początku istnienia zagrali kilkaset imprez/koncertów na terenie Polski oraz poza granicami kraju: Niemcy, Hiszpania (Ibiza), Czechy, Litwa, Rosja. Wielokrotnie wystepowali na najważniejszych festiwalach reggae w Polsce: Ostróda Reggae Festival, Regałowisko, One Love czy Reggaeland. Pasjonaci winylowych płyt. Kolekcja Malika liczy ok. 8 tysięcy 7″ singli i LP, po które jeździł min. na Jamajkę. Część z tych zbiorów, przeplatanych dubplate’s (utworami nagranymi specjalnie dla SingleDread) można usłyszeć na ich imprezach.
Malik jako selektor specjalizuje się w graniu z wokalistami. Na jednej scenie występował z takimi artystami jak: Jah Mason, Lutan Fyah, Perfect Giddimani, Ras Zahari, Daddy Freddy, Solo Banton, Hornsman Coytee, King Kalabash, Baron Black, Junior Kely, Peter Metro, Dada Youte, Bob One, Junior Stress, Grubson, KaCeZet i wielu innych. Lista jest długa. Był jednym z założycieli portalu reggaenet.pl. Oprócz działalności koncertowej Malik współpracuje przy organizacji sceny soundystem na festiwalu w Ostródzie.

MadMajk
współtworzy soundsystem SingleDread, Bauagan i EJ Team.

Przygodę z muzyką rozpoczął w 2002 roku kiedy wraz z bratem Malikiem założył SingleDread. Dwa lata później zaczął działać w zespole Bauagan Mistrzów.
„Pewnego pięknego dnia zdarzyła się u nas w domu spontaniczna impreza na kórą wpadło Zjednoczenie soundystem w składzie DJ Krzak i PabloPavo. Był tam również Reggaenerator który wtedy jeszcze z nimi nie występował. Chłopaki nawijali więc postanowiłem się przyłączyć. Za tydzień napisałem pierwszy tekst i nawinąłem go na imprezie” – wspomina początki. Wokalnie odnajduje się w wielu stylach wokalnych min.: reggae, hiphop, jazz.

Na pierwszych oficjalnych wydawnictwach pojawił się w 2005 roku. Były to piosenki zaśpiewane w duecie z Oląmonolą na składance „Biba” i płycie wrocławskiej formacji Natural Dread Killaz oraz gościnny udział na mixtapie DJ Froda. Rok później sporą popularność zdobyła piosenka „Strach” wykonana przez niego wraz z Oląmonolą na składance „Polski Ogień”.
W 2006 roku nakładem labelu SingleDread ukazał się pierwszy siedmiocalowy singiel, na którym zaśpiewał piosenkę „One Way” wraz z King Kalabashem z formacji Big Famili (Martynika). Rok później w rosyjskim labelu 2-99 Records ukazała się płyta Wayna Lotka (producenta min. Roots Manuvy) a na niej kawałek „Co jest” z udziałem MadMajka, Olimonoli i Pana Bormana.
2008 rok był bardzo obfity w produkcje MadMajka, kilka kawałków na mixtapie SingleDread „Roots Reality and Culture”, kolejny siedmiocalowy winyl wydany przez Rub Pulse Movement, a na nim kawałek o tym samym tytule „Roots Realisty and Culture” wraz z Big Famili i Oląmonolą,. W tym samym czasie pojawiła się płyta Bauaganu Mistrzów „Plac Zabaw”. Połączenie jazzu, hiphopu i ragga, wszystko zagrane na akustycznych instrumentach, podrasowane elektroniką stworzyło wybuchową mieszankę, którą nazwali „międzystylem”.
2009 dla MadMajka przyniósł featuringi na płytach Junior Stressa, Grubsona, Silesian Sound i Sokół feat Pono.
2010 Rozpoczął singiel Kritaczi „Nie poddawaj się” z gościnnym udziałem MadMajka i Mass Cypher`a, do którego powstał teledysk oraz featuring w kawałku „Dzień jak codzień” z udziałem Jędkera i Dioxa na Prosto Mixtape 600V.
W tym samym roku narodził się kolektyw EJ TM, w skład którego wchodzą: KaCeZet, Mass Cypher, Pan Borman i MadMajk. Czterech mc, cztery rożne style i scalający to hip-hop. Taki tytuł, nosi też pierwszy singiel i klip EJ TM.
Chwile po tym powstał klip do kawałka „Rap za darmo”
Difel feat MadMajk, KaCeZet.

W maju 2011 ukazała się druga płyta Bauaganu „Nocni łowcy”. Dojrzalsza i mocniejsza w przekazie. Więcej na www.buagan.com
5 października 2013 ukazał się pierwszy solo-album MadMajk „Wartości system”. „Wartości system” Madmajka to muzyczna podróż po dźwiękach reggae hip-hopu i afrykańskich wibracji. Na albumie wokalista wykorzystuje swoje wieloletnie doświadczenie artystyczne, prezentując popis umiejętności muzycznych. W końcu to różnorodność styli, z którą przyszło mu się zmierzyć oraz charakter poszczególnych artystów, z którymi tworzył ukształtowały twórczość MadMajka. Muzykę na płytę wyprodukował sam MadMajk, a także Auer, Dreadsquad, KaCeZet oraz Dub Akom z Francji. Wśród gości na płycie znaleźli się: Marika, KaCeZet, Solo Banton (UK), King Kalabash (Martynika), Baron Black (Martynika), Gosia Janek.

MadMajk zagrał niezliczoną ilość imprez na terenie kraju, a także na największych polskich festiwalach reggae min. na Ostróda Reggae Festiwal, One Love Sound Fest, Reggae Dub Festival w Bielawie oraz Audioriver w Płocku. Z muzyką odwiedził Litwę, Niemcy, Czechy, Hiszpanię (Ibiza).

Supportował takich artystów jak: Jah Mason, Lutan Fyah, Horace Andy, Ranking Joe, Daddy Freddy, David Rodigan, Blood and Fire, Big Famili, Mystic Mc, IrieLand Sound, Alldub, Zon Train, Goldie, Iration Stepas, Hornsman Coyote, Vavamuffin, Pow Pow Movement, Sentinel, Germaica oraz wielu innych.


Alpha Blondy & The Solar System (Wybrzeże Kości Słoniowej)

Urodzony w 1953 roku Sedou Kone (tak brzmi prawdziwe nazwisko Blondiego) od wczesnych lat fascynuje się muzyką Boba Marleya. Od bardzo wczesnych lat uważa się za rastamana, za dowód czego można uznać zestaw sześciu utworów reggae, które artysta nagrywa będąc jeszcze dzieckiem. Przydomek "blondy" (mający w zamierzeniu brzmieć jak "bandit") nadaje mu wychowująca go przez lata babka, według której wnuk od początku wykazuje dużą dozę nieposłuszeństwa. Zajmującą pozycję numer jeden w greckim alfabecie "alfę" Kone wykorzystuje do stworzenia własnego alter ego - w ten sposób rodzi się "bandyta numer jeden" zachodnioafrykańskiej sceny muzycznej! Brak pokory i silna osobowość mają wpływ na dalsze losy Blondiego. Rastafariański styl życia Kone jest czymś zgoła odmiennym od wizji roztaczanych przez jego rodziców, widzących go w roli nauczyciela języka angieskiego. Już na etapie studiów w Stanach Zjednoczonych, Blondy wypełnia czas wolny licznymi sesjami muzycznymi w nowojorskim Central Parku i klubach Harlemu, gdzie wykonuje utwory Marleya. Po kilku poważnych ekscesach z przedstawicielami lokalnych władz i policji, zaniepokojeni problemami z wychowaniem syna rodzice przymuszają go do leczenia psychiatrycznego. Czas spędzony w ośrodku leczniczym młody buntownik wykorzystuje jednak na doskonalenie talentu tekściarskiego. To, jak się potem okaże, kolejny konsekwentny krok ku karierze muzyka.

Na początku lat siedemdziesiątych ubiegłego wieku Alpha Blondy zyskuje znaczącą popularność w krajach Afryki Zachodniej, co doprowadza do oficjalnej premiery singla "Brigidier Sabari", a następnie, w 1983 roku - debiutanckiego albumu "Jah Glory". Ukazanie się "Brigadier Sabari" staje się odpowiedzią Alpha Blondiego na brutalność policji, z którą spotyka się na ulicach Abidjan - stolicy swojej ojczyzny. Skatowany prawie na śmierć przez tamtejszych funkcjonariuszy, Blondy najprawdopodobniej jako pierwszy artysta w historii Afryki Zachodniej znajduje odwagę, by wypowiedzieć się publicznie na temat brutalności policji. Społeczne zaangażowanie do pary z wrodzonym poczuciem humoru stawia Alpha Blondiego w czołówce kontestatorów rzeczywistości czarnego lądu. Określając siebie samego jako "afrykańskiego Rasta" Alpha Blondy tworzy utwory koncentrujące się na promowaniu moralności, miłości, pokoju i społecznego zaangażowania. Artysta konsekwentnie poświęca wiele swoich kompozycji ubogim i zepchniętym na skraj społeczeństwa. Głośno komentuje zło apartheidu w napisanym w połowie lat osiemdziesiątych hymnie wolności „Apartheid is nazism”. To on ukuwa humorystycznie brzmiące określenie "demokratura" (z ang. "democratatorship"), wyśmiewające pozornie obywatelski sposób sprawowania władzy w krajach Afryki.

Od początku kariery Blondy stara się też poszerzać grono świadomych odbiorców jego twórczości. Do dzisiaj artysta napisał blisko 200 utworów, w których zaśpiewał nie tylko w rodzimym języku Dioula, lecz także po angielsku, francusku, arabsku i hebrajsku. Projekcją wyniesionej przez niego z domu zasady szacunku dla odmiennych wyznań (jego matka była muzułmanką, podczas gdy ojciec - chrześcijaninem) wydaje się być multietniczny skład zespołu - The Solar System, z którym od lat podróżuje dookoła świata; w jego skład, poza rodzimymi muzykami, wchodzą między innymi: Jamajczyk, Francuz, Anglik i Togijczyk.

Obecnie Blondy ma na swoim koncie 20 albumów i nadal niezwykle aktywnie uczestniczy w życiu światowej sceny reggae. Jego krążek - „Jah Victory” – jest swego rodzaju podsumowaniem 25 letniej aktywności scenicznej artysty. Album powstał we współpracy z Tyrone’m Downie'm oraz sławetną sekcją rytmiczną Sly & Robbie. Nowoczesność miesza się tu z tradycją - instrumentom takim jak darbuka, towarzyszą liryki francuskich raperów, których niestrudzony "Bandyta Numer 1" zaprosił do sesji nagraniowej do płyty z 2007 roku.

W 2013 roku Artysta wydał swój kolejny album Mystic Poweri i m.in. z promocją tego krążka przyjedzie do Wrocławia na One Love Sound Fest 2014!


Patrice (Niemcy)

Syn niemieckiej projektantki mody i pisarza z Sierra Leone. Urodzony w Niemczech, nazywa się  Patrice Babatunde Bart-Williams. Patrice - na cześć zamordowanego kongijskiego przywódcy.Babatunde - imię ludu Yoruba, oznaczające powrót ojca i podkreślające znaczenie nieśmiertelności naszych przodków. Patrice po raz pierwszy odetchnął powietrzem w tym samym dniu, w którym umarł jego afrykański dziadek. Bart-Williams - nazwisko podkreślające korzenie jego rodziny, kreoli powracających do Sierra Leone w Afryce, innego miejsca niż to, z którego zostali porwani.

Patrice wspomina o chwili, gdy skończył 11 lat: „Moje poszukiwanie celu i tożsamości stało się kwestią przeżycia. Wzrastałem w środowisku, gdzie nie było nikogo takiego jak ja i gdzie ludzie byli zaskoczeni, gdy usłyszeli mnie mówiącego w ojczystym języku.”

Jego życie rozpadło się na kawałki gdy jego ojciec Gaston Bart-Williams, pisarz i pierwszy twórca filmowy w Sierra Leone, człowiek, który popychał go do dostarczania piwa dla opuszczonego w Niemczech wielkiego bluesmana, Championa Jacka Dupree’a – zginął w wypadku łodzi na wybrzeżu Sierra Leone.

Duchowy ojciec szybko pochłonął młodego człowieka. Bob Marley podsunął Patrice’owi filozofię miłości i prawości a Bob Dylan łagodnie stymulował świadomość obowiązków wynikających z wolności. 2 Live Crew towarzyszyło mu na deskorolce, konkurując z pieśniami Fela Kuti i balladami Fugees.

Rok później Patrice wypuścił swój pierwszy utwór „You Always You”. Dwa lata po tym wyszedł jego pełny album. „Zawsze wierzyłem, że moje dni są policzone, więc robiłem swoje w dużym pośpiechu. Moje wczesne spotkanie ze śmiercią poruszyło coś we mnie. Docenienie życia, motyw, który stał się głównym tematem mojej twórczości aż do chwili obecnej.”

Przeskakując ze szkolnej ławki na światową scenę, Patrice wydał swoją pierwszą EP i przed ukończeniem szkoły wkroczył na estradę otwierając trasę Miseducation Tour piosenkarki Lauryn Hill. Był duszą tras pierwotnego Black Eyed Peas, po tym jak wyszedł album – jego kariera wystrzeliła w górę. W jego muzycznym portfolio był przejmujący blues, emocjonujący soul, buntowniczy punk i porządne reggae, nie pozostawiające miejsca wytwórniom muzycznym.

Z ust do ust ludzie przekazywali sobie informację o Patrice’u, był znany ze swych występów na żywo. Koncerty wyprzedawały się bez wydawania albumów. W najbardziej nieoczekiwanych miejscach, takich jak Portugalia czy Rumunia, 5000 osób przychodziło i śpiewało jego utwory – takie jak „Lions”, „Everyday Good” i późniejsze „Soulstorm” - słowo po słowie, jak tylko przedostawały się do wiadomości fanów.

Taka jest historia korzeni jego muzyki. To bootleg’owy sukces przyczynił się do producenckiej działalności Patrice’a z uznanymi artystami: Cee-Lo, Selah Sue oraz oczywiście - przy ulubionym albumie miłośników soul 2012 roku – „Landing on a Hundred” Cody ChesnuTT.

Ostatnie przedsięwzięcie w twórczości Patrice’a, album „The Rising of the Son”, stanowi personifikację tego co zaczęło się w wieku 11 lat. Podróże przez Afrykańską Diasporę przyniosły dźwięki Jamajki, Kolonii, Niemiec, Francji i Wielkiej Brytanii, tworząc potężną mieszankę symboli. Uznany producent z Kingston, Don Corleone, umieszcza „Rising” w nowej erze kreacji reggae a duchowy ojciec, Bob Marley, przebija się przez rytmy nagrane w jego studio Tuff Gong.

„Rising” towarzyszy krótki film, wyprodukowany i reżyserowany przez Patrice’a, pokazujący widowni jego całe życie, wszystkie nasze afrykańskie korzenie oraz jego wskrzeszenie jako syna reżysera. Album Patrice’a „The Rising of the Son” został wydany 30 sierpnia 2013.

Jest gwiazdą największych europejskich Festiwali. Nie mogło więc zabraknąć go na One Love 2014! Podczas One Love Patrice będzie promował swój album "The Rising Of The Son". Nie zabraknie też największych przebojów z poprzednich płyt Artysty.

Już teraz zapraszamy na koncert Patrice 22 listopada podczas One Love Sound Fest 2014 we wrocławskiej Hali Stulecia!


Mellow Mood (Włochy)

Włoski zespół reggae Mellow Mood powstał w Pordenone w 2005 r., ale oficjalnie zadebiutował w 2009 roku z pierwszą płytą zatytułowaną "MOVE!". Płyta została wyprodukowana przez Paolo Baldini, który był później „architektem” brzmienia zespołu. Album miał być ich pierwszym "ruchem" na międzynarodowej scenie reggae, wydany został całkowicie własnym sumptem i odniósł niespodziewany sukces. Dwa single "Only You" i "Dance Inna Babylon" były oglądane w sumie ponad dziesięć milionów razy na You Tube. Mellow Mood zajął trzecie miejsce na szczeblu europejskim w konkursie dla młodych zespołów organizowanym przez znany europejski festiwal Rototom Sunsplash. Dwa lata intensywnego koncertowania i rozwoju artystycznego, a następnie po lekkiej zmianie brzmienia, Mellow Mood wrócili do studia, aby nagrać z Paolo Baldinim kolejną płytę "Well Well Well", która została wydana w maju 2012 r. przez niezależną najważniejszą włoską wytwórnię La Tempesta. "Well Well Well" płyta, która pokazuje postępy Mellow Mood, pełna jest różnorakich brzmień – od roots reggae poprzez rocksteady po clubbing. Tourne po wydaniu albumu zawiodło zespół do 12 krajów europejskich, w których zagrali na najważniejszych festiwalach Rototom Sunsplash, Sziget Festival i Sumol Summer Festival. W Polsce wystąpili na One Love Sound Fest 2012 oraz Reggaeland Festival 2013. W drugiej połowie 2013 roku dwa single "Dig Dig Dig" i "Extra Love" (ta piosenka została wykonana razem z legendą reggae Tanya Stephens) zostały wydane jako „obraz” rozwoju zespołu. Ich ostatni album, zatytułowany "Twinz" ukazał się w czerwcu 2014 roku. Po raz kolejny został wyprodukowany przez Paolo Baldiniego, pełen jest prestiżowych międzynarodowych kolaboracji.

Mellow Mood - 22 listopada, Wrocław - Hala Stulecia, One Love Sound Fest 2014! Musicie tam być!


Adrian Sherwood (Wielka Brytania)

Adrian Sherwood (urodzony w 1958 roku w Londynie) jest angielskim producentem nagrań, najlepiej znanym ze swojego zaangażowania w muzykę dub jak również z remiksowania wielu popularnych utworów Coldcut, Depeche Mode, The Woodentops, Primal Scream, Pop Will Eat Itself, Sinéad O’Connor oraz Skinny Pupp. Jest współzałożycielem Carib Gems i Pressure Sounds, założycielem Hitrun Records oraz Green Tea Records i Soundboy Records. Jego najbardziej znaną wytwórnią jest On-U Sound.

We wczesnych latach 80-tych połączył ze sobą pod wspólną nazwą Singers & Players wielu artystów z Jamajki, takich jak Prince Far I, Mikey Dread, Bim Sherman i wielu innych, promocja wytwórni On-U Sound wspomagała jednocześnie indywidualną promocję artystów.

W 1986 roku zaczął pracować z pochodzącym z Jamajki producentem muzyki dub i wokalistą Lee Perry’m. Wyprodukowali klasyczny album „Time Boom X De Devil Dead” a wsparcie Sherwood’a wspomogło ponowne rozpoczęcie kariery Perry’ego.

Wniósł swój wkład w gatunek muzyki industrialnej, remiksując utwór „Yü Gung” z albumu „Halber Mensch” grupy Einstürzende Neubauten jak również pracując nad produkcją utworów Ministry, Cabaret Voltaire, KMFDM, Terminal Power Company oraz Nine Inch Nails.

Sherwood zainteresował się również bluesem w ramach projektu Little Axe ze Skip’em McDonald’em, produkując jego album „Champagne and Grits” w 2006 w Real World Records.

W roku 2003 Sherwood wydał swój pierwszy solowy album „Never Trust A Hippie?”, przy którym współpracowało wielu artystów, takich jak Sly & Robbie, Steven „Lenky” Marsden, Carlton „Bubblers” Ogilvie i Jazzwad.

W roku 2006 Sherwood wydał swój drugi album „Becoming A Cliché”, w którym znów wystąpili liczni artyści, tacy jak  Lee „Scratch” Perry, zmarły Bim Sherman, Dennis Bovell, Little Roy, Leigh „LSK” Kenny, Samia Farah, Raiz i Mark Stewart. Limitowa dwupłytowa wersja została wydana jednocześnie z drugą płytą zatytułowaną „Dub Cliché”.

Rozpoczynając karierę solową Sherwood oświadczył: „Chciałem wykorzystać swoje teksty i zrobić coś będącego dla mnie wyzwaniem… Moim zadaniem jako producenta było przede wszystkim usatysfakcjonowanie artysty. Chciałem zrobić coś troszkę bardziej agresywnego i nowoczesnego. Chciałem namalować obraz, który byłby współczesny, taki jaki był odciśnięty w moim mózgu. Doszedłem do punktu w życiu, w którym nadszedł dla mnie czas na podejmowanie decyzji.”

Adrian Sherwood od ponad trzech dekad jest wśród najlepszych i najbardziej konsekwentnie łamiących schematy producentów, artystów i remikserów. Wplótł swoją głęboką, ciemną magię w twórczość takich uznanych artystów jak Nine Inch Nails, The Cure, Primal Scream i Lee „Scratch” Perry, David Lynch poprosił go o pracę nad ścieżką dźwiękową filmu „Dzikość serca” („Wild at Heart”), angażował się w niezliczone, poruszające umysł nowe dźwięki z legendarnymi projektami, takimi jak Tackhead i Mark Stewart, jak również we własne pionierskie kreacje. Sherwood wolał zawsze pozostawać w cieniu, gdzie jego kreatywność była najmniej zagrożona niszczącą absurdalnością głównego nurtu muzyki pop. Niewyczerpany organizator, polegając w większości na samym sobie, wykonał kolosalną robotę, której oszałamiająca różnorodność - począwszy od reggae i dub, przez innowacje z elektronicznymi eksperymentami, muzykę industrialną, aż po różne gatunki muzyki świata i wiele innych - nigdy jednak nie przyćmiła jego tożsamości ani nie rozwodniła jego unikalnego, zakotwiczonego w basie, dźwięku.

Na One Love wystąpił w 2006 roku. W tym roku powraca i specjalnie dla Was zagra live set podczas tegorocznego Festiwalu!


DUBMATIX (Kanada)

Dubmatix uważany jest za jednego z najlepszych światowych producentów dub, reggae & electro. Zdobywca prestiżowej nagrody Juno Award 2010 w kategorii “best reggae recording”, znany z niezliczonej ilości wydawnictw i kolaboracji z największymi artystami gatunku. Teraz towarzyszy mu Longfingah – znakomity berliński MC z załogi Illbilly Hitec.

Dubmatix (Jesse King) pochodzi z bardzo muzycznej rodziny a jego ojciec Bill King pracował z takimi legendami jak the Pointer Sisters czy Janis Joplin. Dubmatix na każdym ze swoich wydawnictw gra na wszystkich instrumentach – perkusji, gitarze, basie, klawiszach, melodyce, instrumentach perkusyjnych. Dorastając spędzał niezliczone godziny na nagraniach wykorzystując szpulowy czteroślad, by latach 80-tych przestawić się na jedno z pierwszych cyfrowych 12-śladowych rozwiązań studyjnych. Doskonalił swoje umiejętności komponowania, aranżacji i budowania brzmienia nagrywając rocka, bluesa, acid oraz reggae. Niezależnie od tego czy pracuje nad swoim własnym materiałem muzycznym czy remixuje innych, dorobił się unikalnego z marszu rozpoznawalnego brzmienia. Na przestrzeni lat Dubmatix dorobił się niezliczonej liczby nagród za swoje produkcje. Współpracował z największymi artystami sceny reggae jak m.in. The Mighty Diamonds, Ranking Joe, Anthony B, Freddie McGregor, Luciano, Alton Ellis, Sugar Minott, Mykal Rose, Half Pint, Zion Train, Don Letts czy Easy Star All-Stars. Zawsze oczekiwany przez fanów zachwyconych jego wydawnictwami, zjechał już ze swoimi setami cały świat. Jego ostatni album “System Shakedown” i wydana po nim wersja remixerska “Clash of The Titans” wstrząsnęły fundamentami sound systemów na całym świecie, prezentując szeroki wachlarz stylów od rocksteady, dubstepu, roots, electro do futurystycznego dubu i drum’n'bass. Pochodzący z Wlk. Brytanii MC Tenja dołącza do jego występów w tym roku aby jak najlepiej zaprezentować zaplanowany do wydania w kwietniu 2013 album "Rebel Massive". Płyta jak zwykle zawiera utwory z gościnnym udziałem całej światowej śmietanki reggae jak U-Roy, Horace Andy, Eek-A-Mouse, Cornell Campbell, Luciano, Prince Jazzbo, Tenor Fly czy Earl Zero.

“Największą dla mnie inspiracją zawsze był styl produkcji i sposób gry słyszany na wielu wydawnictwach reggae z lat 70-tych i 80-tych. Przez przypadek wpadłem na brzmienia electro-dub kiedy wyciąłem sampla z jednej z produkcji Kinga Tubby’ego, wrzuciłem go do mojego utworu house i to pięknie zagryzło.”

W Polsce do tej pory wystąpił tylko dwukrotnie – w 2009 roku w Ostródzie oraz w 2013 roku w Kluczborku. 22 listopada wystąpi na scenie soundsystemowej One Love Sound Fest 2014!


Mesajah (Polska)

Mesajah, a właściwie Manuel Rengifo Diaz - wokalista, autor tekstów, producent i kompozytor.  W 2008 roku zdecydował się na rozpoczęcie solowej kariery, wydając swój pierwszy album „Ludzie Prości”. Płyta zaskakiwała autorskimi interpretacjami reggae, dancehallu, dubu i hip-hopu. Album odniósł sukces, był sporym wydarzeniem na polskiej scenie reggae i cieszył się dużym zainteresowaniem mediów. Promował go utwór „Każdego dnia”, który do dziś pozostaje wielkim przebojem znanym nie tylko fanom gatunku reggae.

W lutym 2012 roku Mesajah wydał drugi solowy album pod tytułem „Jestem Stąd”. Zarówno tytuł krążka, jak i cała jego tematyka nawiązują do problemu dyskryminacji ludzi o odmiennym kolorze skóry. Autor nawołuje do tolerancji i równości, niezależnie od pochodzenia, wyznania czy poglądów. Krążek promują teledyski do utworów „Do rana”, „Ogień”, „Wiadomość” oraz hit ostatnich miesięcy „Szukając Szczęścia” - nagranego wspólnie z Kamilem Bednarkiem.

Mieszanka stylów i umiejętności sprawia, że twórczość prezentowana przez Mesajah nazywana jest przez krytyków nietuzinkową. Posiada on bowiem wyjątkową zdolność do wychodzenia poza ramy gatunków, czerpania z kwintesencji przeróżnych form, a także do nadawania swoim utworom potężnej mocy. Dzięki temu jest on autorem zupełnie nowej jakości na polskiej scenie muzycznej. Energia towarzysząca jego występom jest tak niesamowita, że publiczność na koncertach bawi się aż do ostatniego dźwięku. Te zdolności i wielka przebojowość zapewniły mu możliwość występów na najważniejszych imprezach muzycznych. Koncertował między innymi podczas takich festiwali jak One Love Sound Fest , Przystanek Woodstock, Ostróda Reggae Festival, Regałowisko i wielu innych. Towarzyszył na scenie takim artystom jak: Gentleman, Shaggy, Sizzla, Junior Kelly, Stephen Marley, Wu Tang Clan, Anthony B czy Alborosie.

Obecnie Mesajah promuje trzeci już album w swoim dorobku „Brudna Prawda”, który został przyjęty bardzo pozytywie zarówno przez fanów, jak i media. W 2013r. miała miejsce trasa koncertowa z zaplanowanymi 24-oma występami, która wypełniła nie jeden klub „po brzegi”. Obecnie Mesajah z powodzeniem koncertuje po całej Polsce a 22 listopada zagra specjalnie dla Was w Hali Stulecia podczas 11 edycji One Love Sound Fest!


Bas Tajpan & Bob One (Polska)

Razem są niezwykle zgranym duetem, ale również każdy z nich z osobna udowadnia swoją klasę. Atakują reggae, dancehall i hip-hopem - “Nie przypuszczam, ja wiem – dobrze będzie!”

Bas Tajpan z Dąbrowy Górniczej to wokalista i autor tekstów, którego kariera rozpoczęła się w drugiej połowie lat 90-tych. Jako artysta solowy zaistniał na początku nowego wieku na albumach producenckich IGS-a oraz w solowym projekcie Gutka Mustafarai. Współpracował m.in. z takimi wykonawcami jak Junior Stress, Firma, Miuosh, Peja, Tabu Duby, Skorup, Fu czy Hemp Gru.

W 2007 roku wraz z Miuoshem założył projekt Fandango Gang. Efektem był wspólny album o tym samym tytule. Wydał dwa solowe albumy. Debiut “Korzenie i kultura” (2010) promowany był singlami “Korzenie i kultura” oraz “Potęga majestatu”. Wydany w 2012 roku przez Hemp Records “Made in Tajpan” przyniósł clipy “Podróż” oraz “Dla moich ludzi”.

Bob One  to raper / wokalista z Katowic. Debiutował w roku 2001 z kolektywem Rainbow Hi-Fi, gdzie po raz pierwszy spróbował swoich sił na mikrofonie. Następnie dołączył do częstochowskiego sound systemu Rub Pulse. W 2008 wydał pierwszy solowy album “Jeden”. Nagrywał wspólne utwory z takimi wykonawcami jak Hemp Gru, Firma, Onar, Tabu czy Junior Stress. Oprócz charakterystycznego głosu znany jest również jako utalentowany producent, sam tworzący swoje podkłady i zapewniający je często m.in. Bas Tajpanowi. W czerwcu br. nakładem MaxFloRec Bob One wydaje swój długo oczekiwany drugi solowy album „Twój ruch”, promowany teledyskami “Widzę dziś” ,“Zostawiam”, "Twój ruch", " W co wierzysz" , " Nie trzeba" oraz " Daj z siebie wszystko" z gościnnym udziałem Bas Tajpana.

Bas Tajpan i Bob One od lat są ściśle współpracującym duetem, zarówno w studio jak i na scenie. W 2012 roku nagrali wspólny EP „Wszystko na sprzedaż”.

Obu śmiało zaliczyć można do czołówki współczesnej polskiej sceny reggae / hip-hop / dancehall. Cieszą się bardzo dużym poparciem fanów – na swoje koncerty przyciągają tłumy a odsłony ich teledysków często można liczyć w setkach tysięcy, a nawet milionach.

Rok temu Bas Tajpan grał u nas sam i jego koncert został entuzjastycznie przyjęty przez festiwalową publiczność. W tym roku znów do nas powraca! Tym razem wystąpi razem z Bob One-m i 22 listopada razem zawładną sceną soundsystemową One Love 2014!


Junior Stress & Sun El Band (Polska)

Junior jest jedynym chyba w Polsce nawijaczem, który wychowany został przy muzyce i kulturze reggae od samych narodzin. Jego rodzice i najbliższa rodzina to założyciele najstarszego polskiego sound systemu - Love Sen-C Music. Sam Junior po mikrofon sięgnął już w podstawówce.

Dzisiaj Junior Stress, podobnie jak Junior Gong określać się może mianem 'najmłodszego weterana'. Ilość występów na imprezach i balangach sound systemowych w przeciągu ostatnich 15 jest niepoliczalna, a liczba koncertów ze swoim zespołem Sun El Band trzycyfrowa. Równie aktywny jest jako Jurek Dress, gdy razem z 27Pablo i resztą ekipy Dancehall Masak-rah propagują muzykę dancehall na falach radia Kampus, na swoich regularnych imprezach w Warszawie i wyjazdowych występach. Stress ma na swoim koncie ma trzy studyjne albumy - 'L.S.M.', 'Dzięki' oraz najnowszy ''Sound Systemowej Sceny Syn', współpracę z praktycznie całą czołówką polskiej sceny reggae i hip hop, oraz międzynarodowe kooperacje - jak singiel '(nie)Prawda' z ostatniej płyty.

Wydany na początku roku przez Karrot Kommando album 'Sound Systemowej Sceny Syn' zebrał bardzo wysokie noty recenzentów oraz fanów. Numery na tej płycie łączą reggae, rub a dub, hip-hop, i brzmienie bębnów Nyahbinghi, gościnnie pojawiają się Vienio, Chonanbibe i Deadly Hunta. Wszystko to zestawione jest z rozpoznawalnym wokalem Juniora Stressa, który nowym wydawnictwem udowadnia, że ze swoją muzyką i tekstami zrobił kolejny krok do przodu.

Junior Stress & Sun El Band – 22 listopada > Polska > Wrocław > One Love Sound Fest 2014!


Dreadsquad feat. Blackout Ja & Kasia Malenda (Polska/Jamajka)

Dreadsquad (PL) - Polski Reggae Dancehall na eksport

Dreadsquad to projekt, który umieścił Polskę na mapie twórców tanecznych riddimów o mocnych basowych brzmieniach. Łódzkie Superfly Studio wydaje tune za tunem łącząc jamajskie brzmienia Reggae, Dubu, Dancehallu, Ska i Rocksteady z nowoczesnym Breakbeatem, Jungle, Dubstepem i Garagem. Dreadsquad powstał w 2001 r., a kolejne lata przynosiły niezliczoną ilość mixtape'ów, remixów, mashapów i kooperacji. Po setkach występów w Polsce nadeszły wyjazdy Europejskie, a obecnie Dreadsquad ma na swoim koncie występy nawet w USA, Kanadzie, Brazylii czy Indiach. Dreadsquad współpracował z wieloma topowymi jamajskimi i europejskimi artystami, takimi jak Ward 21, Tenor Fly, Top Cat, General Levy, U Brown, Milion Stylez, Lady Chann, Tipa Irie, Jah Mason, Perfect Giddimani, Dr Ring Ding… i wieloma, wieloma innymi. Jak do tej pory Dreadsquad wydał 4 mixtape’y, 4 albumy producenckie i krocie singli, które stały się bestsellerami w sklepach muzycznych w całej Europie i trafiły na playlisty topowych DJów.

Dreadsquad jest soundem na światową skalę. Jego inspiracją są ścieżki życia, spoiwem jamajska kultura soundsystemowa i współczesna muzyka basowa.


Blackout JA (JAM) - wokalista reggae urodzony w Portland na Jamajce, mieszkający w Bristolu w Wielkiej Brytanii.

Wychowując się na Jamajce w muzykalnej rodzinie, Blackout JA od najmłodszych lat miał nieustanną styczność z różnymi stylami muzycznymi. Jego matka śpiewała w chórze, dziadek grał na saksofonie a ojciec wraz z przyjaciółmi prowadził w Portland soundsystem o nazwie Universe. Aby rozpocząć muzyczną karierę, przeniósł się do Kingston, gdzie rozpoczął współprace z legendarnymi producentami Sly i Robbie.

Współpracował z gwiazdami reggae światowego formatu takimi jak: YT, Million Stylez, Tenor Fly, Mr Williamz, Tanya Stephens, Freddie McGregor, Capleton, Wayne Wonder. Luciano, Lukie D czy Sizzla.

Przez ostatnią dekadę występował u boku takich postaci jak: Sean Paul, Sisqo & Dru Hill, Courtney Pine, Beres Hammond, Buju Banton, Mighty Diamonds, Big Youth, Luciano, Julian Marley, Barrington Levy, The Beatnuts, Aswad, Mikey Dread, Macka B, Culture, czy Misty Roots.

Przez cztery lata z rzędu występował na festiwalu Sting (legendarnym jamajskim clashu wokalistów), jak i wielu innych festiwalach takich jak: Border Clash, Beach Line, Reggae Sunsplash, St Paul’s Carnival, Luton Carnival, Notting Hill Carnival, Ashton Court Festival, Birmingham Carnival.

Poza karierą wokalną Blackout JA spełnia się również jako producent muzyczny oraz prezenter radiowy w Ujima Radio.

Na swoim koncie ma współpracę z licznymi producentami reggae, drum n bass, jungle i szeroko pojętej muzyki basowej (m.in. Dreadsquad, Mr Benn, Run Tingz Crew, Urban Knightz, Curtis Lynch / Necessary Mayhem, Dirty Dubsters)


Kasia Malenda (PL) - jest jedną z najbardziej obiecujących polskich wokalistek reggae.

Skończyła średnią szkołę muzyczną w klasie saxofonu. Jej rodzice są zawodowymi muzykami, od dziecka „karmili” ją jazzem i „czarną muzą”. Od zawsze fascynowało ją wielu, wystarczy wymienić tu takich twórców, jak Erykah Badu, Beady Belle, Jill Scott, Moloko, Earth,Wind& Fire, London Eliktricity, Frank Sinatra czy Incognito. Te fascynacje i edukacja muzyczna, ukształtowały jej upodobania i wrażliwość. Jej znakiem firmowym jest zmysłowy, mocny głos, którym elektryzuje słuchaczy. Muzyka jest widoczna w każdym jej ruchu, na scenie poraża pewnością siebie i profesjonalizmem. Cały czas stara się rozwijać swoje umiejętności. Prywatnie jest wulkanem pozytywnej energii, którą potrafi zarazić każdego. Fanom reggae najbardziej znana jest ze współpracy ze Smoke Da Crack Off  (Rub-a-Dubwise EP) oraz Dreadsquadem (Soulfly EP, Digital Rules Riddim, Bun Dem Riddim)

Źródło: Materiały promocyjne organizatora.



Powiązane