Koncert Patrycja Kosiarkiewicz w Szczecinku

Kompozytorka, ceniona autorka tekstów, wokalistka. Ma na swoim koncie pięć płyt długogrających. Ostatni solowy krążek artystki – „Ogród niespodzianek” ukazał się w maju 2011 roku nakładem wytwórni Dream Music. Pochodzą z niego dwa popularne single: „Tratwa” oraz „Czy komuś jeszcze wstyd?”

Obecnie artystka jest liderką rockowej kapeli Effortless, przygotowuje nowy, ósmy album w karierze i pracuje nad powieścią obyczajową.
Jej przygoda z muzyką trwa już 20 lat. Zaczynała jako liderka zielonogórskiego zespołu O! la, la, by po wydaniu w 1996 roku płyty „Euforia” skupić się na karierze solowej. Największy sukces komercyjny odniosła albumem „Bajeczki” (Polygram 1997), który prócz nagród („Playbox”, „Indywidualność roku”, nominacja do nagrody „Fryderyk”) i tras koncertowych, przyniósł też dwa wielkie hity, dziś śmiało można powiedzieć - evergreeny polskiej muzyki pop, piosenki: „Jak ja wierzę” i „Radosny”. Mistrzyni pozytywnych emocji czy jak niektórzy ją nazywają, gwiazda piosenki liryczno – optymistycznej, kontynuowała swoją artystyczną ścieżkę na kolejnych płytach „Kim więc jestem”( Polygram 1998) – wyprodukowanej przez Wojciecha Waglewskiego (na której wystąpiła m.in.. w duecie z Kasią Nosowską) i wydanym parę lat później „Roczniku ‘72” ( EMI 2005) – na którym z kolei pojawiła się plejada znakomitych polskich instrumentalistów młodego pokolenia, m.in. Marek Napiórkowski. To właśnie o „Roczniku ’72”, pisał jeden z recenzentów: „Patrycja (…) nie popełnia grzechu, który ma na sumieniu większość jej koleżanek po fachu. Nie kopiuje zachodnich wzorców, nie komponuje prostych i bezdusznych utworów, nie pozwala sobie na odrobinę grafomanii , aby tylko dotrzeć do słuchacza” (Ozon, 12 – 18 I 2006, Przemysław Dziubłowski)

Patrycja ma duże doświadczenie sceniczne. Zagrała ponad 200 koncertów w kraju i za granicą - w Stanach Zjednoczonych (Chicago / Nowy Jork), brała udział w wielu imprezach telewizyjnych i festiwalach, udzieliła setek wywiadów. Jest charyzmatyczną wokalistą, ma świetny i - co wiele osób podkreśla - bardzo ciepły kontakt z publicznością. Tych, którzy znają ją wyłącznie w „delikatnym” wydaniu, zaskakuje przygotowaniem warsztatowym, skalą głosu i rockową energią. Grywała w małym klasycznym składzie - instrumenty klawiszowe, gitara, bas i perkusja, i zawsze potrafiła porwać i poruszyć widzów.
Patrycja stawia na rozwój, jest urodzonym twórcą - zodiakalnym rakiem. Pisze, publikuje w sieci (skończyła studia magisterskie na wydziale dziennikarstwa Collegium Civitas - jej praca dyplomowa dotyczyła felietonu), przez parę lat układała z powodzeniem piosenki dla innych („Pokonaj siebie” zespołu Feel, Hymn Pocztówki do świętego Mikołaja 2008, duet z Szymonem Wydrą „Ode mnie” – czyli Hymn Pocztówki do świętego Mikołaja z roku 2010), produkowała także płyty dla innych artystów. Prowadzi blog „życie pani piosenkarki” patrycja.pl – jedyny taki w szołbiznesie.

Blog Patrycja.pl to miejsce w którym Patrycja realizuje swoją drugą pasję – pisanie. A pisze nie byle jak. Właściwie dziś, jest to pasja, którą artystka stawia na równi z muzykowaniem. Porusza się po wielu płaszczyznach, nie boi się trudnych tematów. Na stronie prócz rodzynka polskiej blogosfery czyli felietonów fabularyzowanych z cyklu Dzidka i ja, znajdzie czytelnik wiele tekstów poważniejszych, które stanowić mogą inspirację duchową, a nawet terapię. Jej felietony o tematyce społecznej pojawiają się też na portalu Tomasza Lisa Na Temat. Artystka jest bardzo aktywna w mediach społecznościowych i bardzo sobie ceni żywy kontakt ze słuchaczami. Jest często chwalona za to, że odpowiada na maile fanów i nie tworzy sztucznych barier pomiędzy sobą a odbiorcami. Ma serdeczny, ciepły stosunek do ludzi. Nigdy nie była duszą towarzystwa, raczej definiuje siebie jako wnikliwego obserwatora.

Najnowszy muzyczny projekt Patrycji to zespół Effortless. Oprócz jej strony patrycja.pl – jak sama twierdzi - jej oczko w głowie. Effortless tworzą rodowici zielonogórzanie (Patrycja zawsze uważała się ze zielonogórzankę i Lubuszankę, mimo, że od lat mieszka w stolicy), już nie tak młodzi, lecz wciąż piękni i bez wątpienia utalentowani oraz cenieni w lokalnym środowisku. Z dwójką z nich – Tomkiem Bubieniem (gitary) i Andrzejem Pijanowskim (bas), Wszyscy są dojrzałymi muzykami, ich wspólne granie to właśnie ekspresja owej dojrzałości. Efektem prawie rocznej pracy zespołu jest album „Mój Jezus nie pija coli”, którego premiera odbyła się we wrześniu 2013. Płyta zbiera bardzo dobre recenzje, a jej słuchacze zgodnie podkreślają, że jest to propozycja kompletnie inna niż wszystko, do czego nas Patrycja przyzwyczaiła przez ostatnie lata, powrót do korzeni – do rocka, z którego wyrosła i który całym sercem kocha. Bardzo trudno jednoznacznie zakwalifikować tę płytę, z pewnością jest to rock - melodyczny i opatrzony dobrymi tekstami (co akurat nie dziwi w przypadku tej akurat autorki). Płyta jak samo życie – raz głośna, jazgotliwa, raz drżąca i oniryczna. Patrycja pokazuje po raz pierwszy swoje prawdziwe możliwości wokalne i zabiera nas w piękną podróż po wewnętrznych krainach, gdzie dynamizm splata się z melancholią, tęsknotą oraz miłością. Bo właściwie o tym jest ta płyta – o miłości w jej różnych wymiarach.