Koncert symfoniczny w Zielonej Górze

Carl Maria von Weber określany jest mianem ojca niemieckiej opery romantycznej. A to za sprawą jego sztandarowego dzieła, 3-aktowej opery „Wolny strzelec” (Der Freischütz). Wykonany po raz pierwszy 18 czerwca 1821 r. utwór od razu wzbudził ogromne poruszenie i entuzjazm wśród słuchaczy do tego stopnia, że podczas prawykonania Uwertura była bisowana! Tytuł uważa się za kwintesencję romantyczności i zapowiedź dramatów muzycznych Ryszarda Wagnera. Libretto jest oparte na legendach i podaniach ludowych, a tajemniczy i mroczny charakter odmalowuje kompozytor już Uwerturze.

Z pośród pięciu koncertów fortepianowych, pierwszy Beethoven napisał w 1795 r. Co ciekawe trzecią, finałową część (Rondo) kompozytor ukończył dopiero na dwa dni przez premierą, która miała miejsce 29 marca tegoż roku w Wiedniu. Niestety prawykonanie trudno określić mianem sukcesem. Publiczność, podobnie jak krytyka, oczekiwała dzieła wpisującego się w mozartowskie wzorce, a sam Koncert C-dur porównany był (na niekorzyść Beethovena)  z napisanym nico wcześniej koncertem Antona Eberla. Choć kompozytorowi, który starał się eksponować własny indywidualny język zarzucono wręcz dziwactwo, to właśnie utwór  najstarszego z trójki klasyków wiedeńskich przetrwała próbę czasu, czego nie można powiedzieć o kompozycji Eberla.
Związek Brahmsa z Beethovenem, którego niemiecki kompozytor uważał za swojego Mistrza, można zauważyć w III Symfonii. Utrzymany w tonacji F-dur utwór ochrzczono mianem „Symfonii Heroicznej”, podobnie jak Trzecia wielkiego klasyka zwana „Eroicą”. Ów bohaterski ton słyszalny jest w brahmsowskim dziele w częściach skrajnych: w pierwszym temacie Allegro con brio, jak i w dramatycznym, pełnym energii finale, który kończy się zaskakującym słuchacza wyciszeniem.

Przemek Winnicki
Ukończył z wyróżnieniem Krakowską Akademię Muzyczną w klasie fortepianu prof. Andrzeja Pikula. W roku 2014 został stypendystą fundacji Piotra Klera. Artysta laureatem Konkursów pianistycznych w kraju i za granicą, takich jak: Międzynarodowy Konkurs Pianistyczny im. I. J. Paderewskiego w Los Angeles; Międzynarodowy Konkurs Pianistyczny muzyki Słowiańskiej im. S. Moniuszki w Mińsku; Międznarodowy Konkurs Pianistyczny „Chopin-Roma” w Rzymie; Międzynarodowy Konkurs „Competition For Music Teachers” w Warszawie.
Koncertował między innymi z takimi orkiestrami, jak: Narodowa Orkiestra Filharmonii Mińskiej, Orkiestra Letniej Akademii ISA’07 w Reichenau (Austria), Orkiestra Filharmonii Krakowskiej, Łódzkiej, Opolskiej i Rzeszowskiej.
Koncertował w takich krajach jak: USA, Polska, Szwajcaria, Austria, Niemcy, Dania, Czechy, Słowacja, Włochy, Francja, Hiszpania, Irlandia, Białoruś. W 2015 roku nagrał swoją pierwszą solową płytę "Piano Recital" w Legendarnym Studiu S1 w Warszawie.
Współpracuje również z operowym zespołem Sonori Ensemble.

Bassem Akiki
Dyrygent pochodzenia libańskiego, dyrektor muzyczny Opery Wrocławskiej. Kształcił się w Wyższym Narodowym Konserwatorium Muzycznym w Bejrucie, jednocześnie studiował filozofię na Uniwersytecie Libańskim. Następnie z wyróżnieniem ukończył studia w Akademii Muzycznej w Krakowie w specjalności dyrygentura chóralna oraz w Akademii Muzycznej im. Karola Lipińskiego we Wrocławiu (dyrygentura symfoniczno-operowa). Broniąc rozprawy dotyczącej opery Anioły w Ameryce P. Eötvösa, uzyskał stopień doktora sztuk muzycznych; poprowadził polską premierę tego dzieła podczas III Festiwalu Opery Współczesnej we Wrocławiu (2012).
Zadebiutował w 2007 r., prowadząc Traviatę G. Verdiego w Operze Wrocławskiej. Dysponuje szerokim repertuarem symfonicznym i operowym, który obejmuje m.in. dzieła W.A. Mozarta (Czarodziejski flet, Così fan tutte, Don Giovanni, Rzekoma ogrodniczka), G. Verdiego (obok wspomnianej Traviaty także Nabucco, Rigoletto, Giovanna d’Arco i Falstaff), G. Pucciniego (Turandot, Madama Butterfly, Tosca i Cyganeria), P. Czajkowskiego (Jolanta) czy B. Bartóka (Zamek Sinobrodego). W swoim dorobku ma światowe premiery licznych oper współczesnych, m.in. Slow Man N. Lensa, zaprezentowaną podczas Festiwalu Malta w Poznaniu (2012) i operę Medúlla z muzyką Björk, wystawioną w Brukseli (2015).
W 2016 r. znalazł się w gronie nominowanych do nagrody International Opera Award, a w 2018 r. otrzymał Teatralną Nagrodę Muzyczną im. Jana Kiepury dla najlepszego dyrygenta.
Poza dyrygowaniem jego zainteresowania skupiają się wokół muzyki Wschodu i Zachodu; ich wzajemny wpływ stanowił główny temat wykładów, które prowadził od 2007 r. na Uniwersytecie w Marburgu. Jako wykładowca był wielokrotnie zapraszany do udziału w kursach mistrzowskich w Belgii i Stanach Zjednoczonych.