Festiwal Tauron Nowa Muzyka - karnet 2-dniowy - Rabat ING


Festiwal Tauron Nowa Muzyka


XI edycja Festiwalu Tauron Nowa Muzyka w tym roku odbędzie się w dniach 18-21 sierpnia w Katowicach na terenie Strefy Kultury, w której skład wchodzą Muzeum Śląski, siedziba Narodowej Orkiestry Symfonicznej Polskiego Radia i Międzynarodowe Centrum Kongresowe. Do Katowic zjadą w tym roku najciekawsi przedstawiciele muzyki klubowej, hip-hopu, alternatywy i szeroko pojętych nowych brzmień, a także artyści specjalizujący się w jazzie i neoklasyce.


W tym roku na Festiwalu Tauron Nowa Muzyka kontynuowany będzie projekt Carbon. Po odsłonach „Atlantis” i „Central” w poprzednich latach przyszła pora na trzecią, najszerszą jak dotąd edycję odbywającą się pod nazwą „Continent”. Jak sama nazwa wskazuje, tym razem zaprezentują się niezależni artyści z całej Europy, a także z innych kontynentów. Na początek jednak poznamy polską część składu projektu. Na Carbon Continent wystąpią m.in. Bartek Kujawski, Duy Gebord, Fischerle, FOQL, Mirt/Ter, Palcolor, T’ien Lai i Wrong Dials. Kuratorem projektu ponownie jest Wojciech Kucharczyk, producent i eksperymentator muzyczny, a także szef wytwórni Mik.Musik.

„Teraz idziemy do przodu, budujemy cały Kontynent, miejsce, które rządzi się własnymi prawami, ma swój mikroklimat, jest tyglem kultur, na scenie spotkają się artyści nie tylko z różnych krajów, ale także z różnych stron globu, tworząc wspólnie nową wartość, każdy dołoży do garnka specyficzne muzyczne kulinaria doprawiając pikantnymi przyprawami. Przybysze z Polski, krajów sąsiednich i nieco dalszej Europy, ale także Ameryki Południowej. Lód i tropiki, techno i elektroniczna salsa, funk z brazylijskich faveli, skandynawski powiew, śródziemnomorska bryza, omszone komputery, słowiański spleen, ciepły wiatr i gorące serca. Będzie niezwykle” – zapowiada Kucharczyk.

Pierwsze ogłoszenie projektu Carbon Continent obejmuje artystów z Polski. Wystąpią Bartek Kujawski, Duy Gebord, Fischerle, FOQL, Mirt/Ter, Palcolor, T’ien Lai i Wrong Dials.

„W Polsce każdy styl pęcznieje, rozrasta się i nabiera rumieńców. Ale elektroniczny underground wydaje się być na samym przedzie tego boomu. Młode pokolenie niepokornych wizjonerów, nie obciążone przeszłością roztacza swoje wizje, projektuje nowe kraje, kontynenty i całe światy. Wybór był bardzo trudny, ale mamy nadzieję, że ta polska reprezentacja jest w stanie przekrojowo pokazać ten niezwykły moment eksplodującej kreatywności w jakim się znaleźliśmy. Artyści przeciwko złu tego świata - tak, dokładnie tak!” – komentuje selekcję polskich wykonawców Wojciech Kucharczyk.


Pianohooligan + NOSPR na otwarcie Festiwalu Tauron Nowa Muzyka


W tym roku otwarcie Festiwalu Tauron Nowa Muzyka uświetni koncert z muzyką Philipa Glassa, Steve’a Reicha i Henryka Mikołaja Góreckiego. Solistą będzie Pianohooligan – czyli Piotr Orzechowski, wybitny polski pianista jazzowy, absolwent Berklee College of Music i laureat pianistycznego konkursu Montreaux Jazz Solo Piano Competition w 2011 roku. Więcej nagród 26-letni pianista zdobył wraz z grupą High Definition Quartet, której przewodzi. Wydał dwie płyty solowe i dwie z High Definition Quartet. Ponadto gościnnie pojawiał się płytach innych artystów. Na koncie ma współpracę z tak wielkimi kompozytorami jak Krzysztof Penderecki, Steve Reich, Philip Glass, a także z innymi uznanymi artystami – Adrianem Utleyem z Portishead, Avishaiem Cohenem czy Victorem Mendozą. W Katowicach zaprezentuje się wraz z orkiestrą NOSPR pod batutą Alexandra Humali, z którą przedstawi własne interpretacje Tirol Concerto for Piano and Orchestra Philipa Glassa oraz Koncertu na klawesyn i orkiestrę smyczkową op. 40 Henryka Mikołaja Góreckiego w wersji na Rhodes piano. Dopełnieniem wieczoru będzie Music for 18 Musicians Steve’a Reicha. Koncert odbędzie się na otwarcie festiwalu w nowej siedzibie NOSPR położonej na terenie Strefy Kultury.


Pianohooliganowi towarzyszyć będzie Narodowa Orkiestra Symfoniczna Polskiego Radia pod batutą Alexandra Humali, która występowała już z artystami z bardzo różnych światów muzycznych: mistrzami klasyki jak Martha Argerich, Krystian Zimerman, Stanisław Skrowaczewski, Krzysztof Penderecki czy Leonard Bernstein, gigantami jazzu jak Wayne Shorter, Terence Blanchard czy Dee Dee Brigdewater, po gwiazdy polskiego hip-hopu (projekt Jimek/Miuosh/NOSPR). W zeszłym roku wspólny występ orkiestry NOSPR z legendą techno Jeffem Millsem zakończył X Festiwal Tauron Nowa Muzyka. Orkiestra występowała niemal we wszystkich krajach Europy, w obu Amerykach, a także w Japonii, Hongkongu, Chinach, Australii, Nowej Zelandii, Korei i w krajach Zatoki Perskiej i pełni rolę ambasadora kulturalnego reprezentującego kraj na międzynarodowej scenie artystycznej.

Orkiestrą NOSPR dyrygował będzie Alexander Humala, młody białoruski dyrygent, który na koncie ma współpracę z najwybitniejszymi orkiestrami na świecie z London Sinfoniettą i Orkiestrą Symfoniczną z Hajfy na czele. Jest dwukrotnym laureatem Wielkiej Nagrody Prezydenta Republiki Białorusi (w 2010 i 2012 roku), uznawanej na Białorusi za najbardziej prestiżową i wysoce cenioną nagrodę dla młodych muzyków. Na co dzień pełni funkcję głównego dyrygenta i dyrektora artystycznego Białoruskiej Pańswowej Capella Sonorus oraz asystenta I dyrygenta i dyrektora artystycznego NOSPR Alexandra Liebreicha.


Kuedo + Werkflow AV show

Mistrz analogowych syntezatorów i futurystycznych muzycznych pasaży powraca. W tym roku ukaże się nowy album Kuedo – pierwsze duże wydawnictwo od czasu wydanego w 2011 roku debiutu Severant. W międzyczasie Kuedo nie próżnował. Wydał kilka EP-ek, tworzył muzykę do gier, cyfrowych prac artystycznych i filmów reklamowych. Poza tym nieustannie rozwijał swój futurystyczny koncept występów na żywo. W Katowicach zaprezentuje audiowizualny projekt opracowany wspólnie ze studiem Werkflow. Zgodnie z zapowiedziami możemy spodziewać się nowoczesnych wizualizacji opartych o rozwiązania stosowane w grach komputerowych, animacji tworzonych na żywo i niecodziennych efektów świetlnych.


Clouds

Jeśli podobał wam się ubiegłoroczny występ Objekta na Festiwalu Tauron Nowa Muzyka, powinniście zarezerwować sobie czas na set duetu Clouds. Tworzący go Szkoci – Calum Macleod i Liam Robertson, podobnie jak ich niemiecki kolega konsekwentnie wymykają się jasnym klasyfikacjom, tworząc potężną muzykę mocno zakorzenioną w techno, ale czerpiącą także z electro, UK bass music, house'u czy noise'u. Zdarzają im się hity brzmiące jak zapomniane klasyki ze złotej ery rave'ów ale także eksperymentalne numery, które stanowią spore wyzwanie dla słuchacza. Sety Clouds są niezwykle różnorodne dlatego zamiast zastanawiać się, co tym razem zagrają warto wymienić kilka nazwisk, które ręczą za młody szkocki duet: Martin Gore, Richie Hawtin, Marcel Dettman, The Chemical Borthers, to tylko kilku znanych fanów ich twórczości.


Fakear

Fakear czyli Theo Le Vigoureux to młody francuski producent, który w swojej muzyce łączy wpływy francuskiego house’u z dziedzictwem Bonobo i nowoczesnymi syntezatorowymi brzmieniami w duchu Jamiego XX. Mimo krótkiej kariery na koncie ma już sporo sukcesów począwszy od współpracy z M.I.A., poprzez remiksy dla projektu ODESZA na występach na Ultra Festival skończywszy. W ubiegłym roku Fakear nagrał swój debiutancki album zatytułowany „Animal”, na którym wszystkie powyższe wpływy zebrał w jedną spójną całość współpracując m.in. z Andreyą Trianą czy Rae Morris. Duży wpływ na organiczne brzmienie albumu była ucieczka z dużego miasta – Fakear na co dzień mieszka w Paryżu, album jednak zdecydował się nagrać w górach, daleko od cywilizacji.


Masayoshi Fujita

To drugi obok Lubomyra Melnyka artysta, który zaprezentuje się na nowej scenie zlokalizowanej w sali kameralnej NOSPR. Fujita to japoński wibrafonista stacjonujący w Berlinie i wydający w wytwórni Erased Tapes. Początkowo nagrywał pod pseudonimem el fog, pod którym wydawał materiał łączący brzmienie wibrafonu i wpływy elektroniczne (w szczególności ambientowe). Pod własnym nazwiskiem skupił się na wibrafonie (płyta Stories), a później także na innych instrumentach takich jak wiolonczela, skrzypce, klarnet, flet czy perkusja (płyta Apologues z 2015 roku). Właśnie materiał z tego ostatniego albumu Masayoshi zaprezentuje w Katowicach.


Maria Peszek

Maria Peszek właśnie wydawała swój najnowszy album zatytułowany Karabin i podobnie jak przy okazji poprzednich wywołała spore kontrowersje. Na Marii Awarii poruszała temat seksu, na Jezus Maria Peszek komentowała kwestie religii i patriotyzmu, a na najnowszym Karabinie porusza temat hejtu i wojny. Płyta ma nieść pacyfistyczne przesłanie. W roli muzycznego współpracownika ponownie pojawił się Fox, który tym razem postawił na surową produkcję pasującą do odważnych tekstów Marii.


Kamasi Washington

Kamasi Washington – saksofonista współpracujący z Kendrickiem Lamarem, Flying Lotusem i Thundercatem, który w ubiegłym roku wydał swój debiutancki album The Epic, wystąpi na zakończenie festiwalu Tauron Nowa Muzyka w sali NOSPR. Z kolei do części festiwalowej imprezy dołącza niestrudzony house’owy eksperymentator – Actress, który wystąpi w wersji live. Washington powoli budował swoją pozycję. Na saksofonie zaczął grać w wieku 13 lat, a 12 lat później własnym sumptem wydał swój pierwszy album. Sławę przyniosła mu jednak współpraca z artystami takimi jak Lauryn Hill, Snoop Dogg, Nas, Herbie Hancock czy Wayne Shorter. Później Kamasi zwrócił się w stronę muzyków skupionych wokół klubu Low End Theory i wytwórni Brainfeeder – usłyszeć można go było na płytach Flying Lotusa, Thundercata czy Kendricka Lamara. W ubiegłym roku właśnie w ramach wytwórni FlyLo ukazał się jego oficjalny debiut – płyta The Epic. Tytuł albumu nie jest ani trochę na wyrost – materiał trwa prawie trzy godziny, a nagrany został z udziałem 10-osobowego big bandu, chóru i orkiestry. Album wypełniony wirtuozerskim, choć jednocześnie przystępnym jazzem, spotkał się z entuzjastycznymi recenzjami na całym świecie. Guardian nazwało The Epic płytą przełomową, a serwis Pitchfork sklasyfikował debiut jako „Best New Music” jednocześnie podkreślając, że to wzorcowy przykład spełnienia wybujałych oczekiwań narosłych przed premierą. Płyta trafiła na szczyt jazzowego iTunes w USA, Kanadzie, Australii, Rosji i Wielkiej Brytanii, a pierwszy nakład płyty winylowej wyczerpał się na etapie przedsprzedaży.


Fat Freddy’s Drop

Fat Freddy’s Drop na Festiwalu odpowiadać będą za rozgrzanie publiczności, która pod koniec sierpnia nocami nieraz marznie. Improwizujący kolektyw łączący reggae, dub, jazz i funk z rytmiką techno i muzyki ludowej do Katowic przyjedzie z najnowszym albumem Bays wydanym pod koniec ubiegłego roku. Autorzy hitu Midnight Marauders znani są z tego, że ich utwory na koncertach i płytach mają ze sobą niewiele wspólnego – grupa nieustannie improwizuje, a numery ewoluują i dopiero gdy spełnią oczekiwania muzyków, trafiają na płytę.


Battles

Jeśli szukać by wśród poprzednich edycji festiwalu koncertu, który na dobre zapisał się w jego historii to występ Battles z 2008 roku na cieszyńskiej edycji Nowej Muzyki wydaje się pierwszym wyborem. Wówczas grupa po raz pierwszy i ostatni wystąpiła w Polsce jeszcze w 4-osobowym składzie z Tyondai’em Braxtonem. John Stanier rozwalił wówczas swoją perkusję i na koniec grał trzymając bęben na kolanach. Dziś Battles to trochę inny zespół – po odejściu Braxtona zmieniło się brzmienie, a zespół zaczął jeszcze bardziej eksperymentować z tempem i rytmem. Wyrazem tych zmian jest trzecia, wydana w ubiegłym roku płyta La Di Da Di, która dzięki współpracy z gościnnymi wokalistami jest powrotem do nieskrępowanego niczym, dadaistycznie rozbuchanego instrumentalnego brzmienia.


Floating Points Live

Po wydanym w ubiegłym roku albumie Elaenia, Sam Shepherd i jego projekt Floating Points po prostu musieli pojawić się na Festiwalu Tauron Nowa Muzyka. Już jesienią 2014 roku, kiedy w trakcie wywiadu podczas Red Bull Music Academy Shepherd prezentował fragmenty nadchodzącego albumu, wiadomo było, że szykuje się dzieło wybitne. Wraz z wydaniem Elaeni Floting Points awansował do tej samej ligi co The Cinematic Orchestra i Bonobo, jednocześnie nadając nieco przykurzonej odmianie jazzującej elektroniki sporo świeżości. Album zdominował zorientowane na nowe brzmienia podsumowania płytowe ubiegłego roku zajmując pierwsze miejsce w rankingu Resident Advisor. Aktualnie Sam Shepherd objeżdża świat z nowym, żywym zespołem, z którym prezentuje materiał z najnowszego dzieła. Aż dziw, że to jego płytowy debiut.


Snarky Puppy

Snarky Puppy to wywodzący się z Teksasu, a aktualnie stacjonujący w Nowym Jorku instrumentalny kolektyw czerpiący z dokonań najlepszych twórców nu-jazzowych w rodzaju Portico Quartet czy Bonobo i prezentujący je na swoją modłę, w eleganckiej bigbandowej formule. Grupa ma na koncie nagrodę Grammy, a jej muzycy grają w zespołach Erykah Badu, Justina Timberlake’s czy Snoop Dogga. Są też niezwykle aktywni koncertowo – rocznie dają ponad 200 występów z jazzowymi festiwalami w rodzaju Monterey Jazz Festival czy Melbourne International Jazz Festival na czele.. Grupie przewodzi Michael League – basista, gitarzysta, kompozytor i aranżer. Snarky Puppy funkcjonuje w trojaki sposób – to z jednej strony zespół, z drugiej ekipa producentów i muzyków sesyjnych dla innych artystów, a z trzeciej grupa edukatorów muzycznych. W lutym ukaże się najnowszy album zespołu – Family Dinner – Volume 2 nagrany z udziałem gościnnych wokalistów. Wśród tych ostatnich znalazł się m.in. David Crosby znany przede wszystkim z grupy Crosby, Stills, Nash & Young.


Roots Manuva

Ostoja londyńskiej wytwórni Big Dada, Roots Manuva w ubiegłym roku powrócił z nowym albumem Bleeds. Album jak zwykle pełen był trafnych społecznych obserwacji, jamajskiego feelingu, rozwibrowanego basu i gorącej mieszanki hip-hopu, muzyki tanecznej, dubu i funku. Tym razem Manuva wysoko postawił poprzeczkę jeśli chodzi o dobór producentów. Na Bleeds za podkłady odpowiadają m.in. Four Tet, Adrian Sherwood, Switch czy młody brytyjski talent Fred. Sam autor przyznaje, że to jego najbardziej emocjonalny album, który dla niego jest współczesnym odpowiednikiem uduchowionych utworów muzyki soul czy wielkich hymnów rasta.


Oneohtrix Point Never

Daniel Lopatin w ubiegłym roku pokusił się o prawdziwą rewolucję jeśli chodzi o swój flagowy projekt Oneohtrix Point Never. Po serii utrzymanych w mniej lub bardziej podobnej stylistyce albumów które oparte były na loopowanych partiach syntezatorów, które z kolei układały się w przestrzenne i generalnie miłe dla ucha pasaże, zaserwował prawdziwą bombę. Album, który on sam określa jako „rockowy” to mieszanka totalna – mamy tu syntezatory udające gitarowe riffy, połamane bity, zmiany tempa, za którymi trudno nadążyć, szaloną imprezę z dużą ilością kwasu i sporo kosmicznych patentów, które na długo zostają w głowie. Jeśli jeszcze nie słuchaliście The Garden of Delete, czym prędzej to zróbcie.


Roni Size b2b DJ Krust present Full Cycle

Po niezwykle udanej trasie ze składem Reprazent w 2015 roku, Roni Size po dwunastu latach przerwy postanowił połączyć siły z DJ Krustem, żeby zaprezentować materiał z czasów świetności wytwórni Full Cycle. Roni Size i DJ Krust wspomniany label założyli w 1994 roku i w jego barwach wydawali materiał czerpiący z hardcore’u, jungle i ragga włączając do niego elementy hip-hopu, jazzu czy funku. Podczas tegorocznych setów dwójki dominować mają właśnie brzmienia z tamtych czasów, wzbogacone o liczne niepublikowane numery, smaczki, dubplate’y i nigdy nie wydane miksy. Sety Size’a i Krusta z końca lat 90. były absolutnie miażdżące, można więc spodziewać się potężnej dawki surowego drum’n’bassu i jungle pożenionego z jazzem. DJ-om towarzyszył będzie równie legendarny Dynamite MC.


The Field

Nagrywający pod pseudonimem The Field - Alex Willner to kolejny artysta, który dołącza do składu festiwalu. Reprezentujący wytwórnie Kompakt Willner specjalizuje się w transowej hybrydzie techno i ambientu, którą do perfekcji doprowadził na swoim poprzednim albumie, wydanym w 2013 roku "Cupid's Head". 1 kwietnia ukazała się jego kolejna płyta zatytułowana "The Follower", której sam mówi, że „nie różni się znacząco od jego poprzednich wydawnictw, choć brzmi świeżo". Sam album porusza tematykę mitów i tych samych błędów, które ludzkość popełnia raz za razem. W połączeniu z charakterystycznymi dla niego długimi utworami opartymi na zapętlonych partiach perkusyjnych i pięknym ambientowym tle, całość jak zwykle brzmi intrygująco.


Double Vision (AtomTM x Robin Fox)

Double Vision to niezwykły projekt specjalisty od laserów – Robina Foxa oraz reprezentanta wytwórni Raster-Noton, który w swoich dziwacznych setach nie stroni od humoru – AtomaTM. Projekt powstał na zamówienie festiwalu Unsound i Adelaide Festival. Koncert obu artystów jest niesamowitym wizualnym doświadczeniem, podczas którego różnokolorowe lasery tworzą w sali skomplikowane struktury starające się nadążyć za połamaną warstwą muzyczną głęboko zakorzenioną w muzyce IDM. Z racji obecności Uwe Schmidta aka. AtomTM można spodziewać się także sporej dawki humoru – czy to w postaci wizualizacji czy też zaskakujących nawiązań w warstwie muzycznej.


Shobaleader One

W 2009 roku Tom Jenkinson aka. Squarepusher postanowił spróbować bardziej organicznego podejścia do tworzenia muzyki i pod szyldem Shobaleader One wydał album „d’Demonstartor”. Początkowo projekt był anonimowy, jednak jeszcze przed wydaniem debiutanckiego albumu Jenkinson ujawnił swoją tożsamość. Materiał został nagrany na żywo przez zespół muzyków i prezentował zgoła inne oblicze kultowego producenta – b    rzmienie było bardziej melodyjne, oparte na grze jego charakterystycznego basu, a do tego z wokalami. Właśnie z tym projektem, w nowej odsłonie, Jenkinson zaprezentuje się w Katowicach.


Ceephax Acid Crew

Na XI edycji Festiwalu Tauron Nowa Muzyka wystąpi także Andy Jenkinson, brat wspomnianego wyżej Squarepushera. Andy karierę zaczynał później, w 1997 roku. Od tamtego czasu wydawał m.in. w barwach Rephlex Records, Planet Mu, Breakin’ Records czy własnej wytwórni Waltzer. Jak wskazuje jego pseudonim, Andy Jenkinson lubuje się w acidowych brzmieniach – raz bliżej mu do techno innym razem do acid house’u. Tworzy na archaicznych syntezatorach i samplerach. Ceephaxa cechuje podejście DIY - początkowo jego nagrania ukazywały się wyłącznie na kasetach i winylach, a wydawane były przez undergroundowe labele. Zamiłowanie do archaicznych sprzętów widać także na jego koncertach. Rzadko kiedy można zobaczyć podczas nich komputer, a jeśli już się pojawia, zwykle jest to sprzęt marki Amiga.


Lena Willikens

Lena Willikens to nie bojąca się eksperymentów DJ-ka i producentka z Kolonii, rezydentka klubu Salon des Amateurs w Dusseldorfie. Związana jest z Comeme Records i stacją radiową Sentimental Flashback. Jej sety pełne są eklektycznych brzmień, które trudno zakwalifikować do jakiegoś konkretnego gatunku. Lena wystąpowała do tej pory w klubach Golden Pudel - Hamburg, Korsyka Studios - Londyn, Panoramabar - Berlin, a także na festiwalach: Nachtdigital, Nuits Sonores. Dała się poznać i zapamiętać w Wielkiej Brytanii, Hiszpanii, krajach Europy Wschodniej i Południowej, a ostatnio w Ameryce Północnej. Przyszedł teraz czas na publiczność Festiwalu Tauron Nowa Muzyka.


Tarwater

Niemiecki duet Tarwater swoją muzykę określa post-rockiem, jednak trudno szukać tu budowanych misternie ścian dźwięku czy podniosłych kilkunastominutowych kompozycji. Ich podejście do gatunku bliższe jest jego początkom kiedy post rock oznaczał „granie na instrumentach kojarzonych z muzyką rockową w zupełnie nierockowy sposób”. Tarwater na koncie mają kilkanaście płyt, na których konsekwentnie drążą swoją kameralną, alternatywną, post-rockową niszę. Ich ostatnie kilka albumów z „Inside the Ships” z 2011 roku i „Adrift” z 2014 na czele ma także sporą podbudowę elektroniczną, co dobrze słychać na koncertach.     W maju  nakładem Gusstaff Records ukaże się, po raz pierwszy po 18 latach, wznowienie na płycie winylowej jednego z najważniejszych albumów w dyskogarfii Tarwater - Silur. Z okazji reedycji zespół zagra specjalny koncert na Festiwalu Tauron Nowa Muzyka, podczas którego zaprezentuje materiał właśnie z płyty Silur oraz inne starsze nagrania. Będzie to jedyny taki występ w Polsce i jeden z niewielu na świecie.


Jimmy Egdar DJ set

Jimmy Edgar to prawdziwy człowiek renesansu dzisiejszej klubowej sceny. Wywodzi się z Detroit; poza muzyką zawodowo zajmuje się m.in. fotografią, projektowaniem odzieży, grafiką i filmem. Jimmy z płyty na płytę zmienia swoje brzmienie, a każdy kolejny album wydaje w barwach innej wytwórni (m.in. Warp Records, !K7, Hotflush czy Audio.nl). Na ostatniej, wydanej w 2012 roku, płycie „Majenta” zaserwował nam rozerotyzowaną odsłonę acid house’u z wpływami glitchu i electro. W 2013 razem z Machinedrumem (z którym tworzy projekt JETS) i Pilar Zetą założył własną wytwórnię Ultramajic, w ramach której ukazało się już kilkanaście wydawnictw. Edgar do wielu z nich zaprojektował także okładki.


Lubomyr Melnyk

Lubomyr Melnyk to ukraiński pianista i kompozytor znany z racji swojej techniki gry na fortepianie – continuos music – polegającej na graniu szybkich nut i skomplikowanych serii nut, zwykle przy użyciu pedału forte, który generuje dodatkowe pogłosy. Uważany jest za najszybszego pianistę świata, jego utwory utrzymane są w tempie 12-14 nut na sekundę. Melnyk był aktywny przede wszystkim w latach 70. i 80. jednak dzięki wytwórni Erased Tapes, która w XXI wieku wznowiła sporą część jego materiału, dziś przeżywa drugą młodość występując w miejscach, gdzie muzyka klasyczna dotąd rzadko była prezentowana, np. na tegorocznej edycji festiwalu Primavera Sound.


King Midas Sound x Fennesz

Każdy kolejny projekt Kevina Martina z miejsca staje się klasykiem nowych brzmień. Niezależnie od tego czy tworzy jako The Bug czy z projektem King Midas Sound czy z którymkolwiek ze składów sprzed lat. Tym razem Martin zaskoczył wyjątkowo spokojnym brzmieniem – jego projekt z Fenneszem to oniryczna podróż przez bujające basy, kojące wokale i szumiące podkłady. Zarówno basy Martina jak i pogłosy Fennesza w wersji studyjnej mogą wydawać się spokojne, na żywo jednak obaj panowie na pewno odkręcą gałki swoich sprzętów znacznie odważniej.


The Orb

The Orb to legenda, której nikomu nie trzeba przedstawiać. Zespół, który stawiał podwaliny ambitne house’u w ostatnich latach nie bał się eksperymentów – współpracował m.in. z Davidem Gilmourem i Lee Scratch Perrym. Na wydanym w ubiegłym roku albumie Moonbuilding 2703 AD powrócił z pierwszą porcją nowego materiału od 2009 roku i albumu Baghdad Batteries. Złożona z czterech rozbudowanych utworów płyta przywodzi na myśl najlepsze dokonania The Orb z lat 90, przesiąknięte nielegalnymi substancjami i pozwalające zatracić się w nich bez reszty. Jeśli wierzyć recenzjom, to najlepszy album Alexa Patersona od 20 lat.


Tiga

Tiga to kanadyjski producent, który zasłynął 15 lat temu coverem numeru Sunglasses at Night Coreya Harta, który szybko stał się pozycją absolutnie kultową. Efektu dopełnił teledysk z kontrowersyjną Amandą Lepore w roli głównej. Na jego debiutancki album Sexor trzeba było jednak poczekać aż do 2006 roku. W międzyczasie wydawał liczne kompilacje utrzymane w klimatach electro i house’u, na których od czasu do czasu zamieszczał swoje numery. Poza tym był bardzo aktywnym remikserem – przerabiał numery Gossip, New Young Pony Club czy Human League. Na kolejnym albumie Ciao! kontynuował swoją wizję rozerotyzowanego house’u i electro współpracując m.in. z Jamesem Murphym z LCD Soundsystem, Jasperem Dahlbeckiem, Gonzalesem i duetem Soulwax. Do niedawna znany był przede wszystkim z energetycznych DJ-setów, do których poza powyższymi gatunkami wplatał techno, funk, disco i wiele innych. W ubiegłym roku po raz pierwszy zaprezentował się w wersji live – z towarzyszeniem wieloletniego współpracownika Zyntheriousa oraz wizualizacjami kolektywu Pfadfinderei znanego ze współpracy z Paulem Kalkbrennerem i Moderatem. W takiej odsłonie wystąpi w Katowicach.


Actress

Darren J. Cunningham czyli Actress to brytyjski DJ i producent z każdą płytą konsekwentnie wymyka się klasyfikacjom drążąc swoją własną niszę w muzyce basowej, czerpiąc z undergroundowego house’u, ambientu, techno czy nawet R&B. Na koncie ma cztery płyty, z czego dwie ukazały się w wytwórni Honest Jons należącej do Damona Albarna. Z liderem Blur brał też udział w projekcie Kinshasa One Two, w którym to zachodni producenci nagrywali wraz z muzykami z Kongo. Jego DJ-sety są niezwykle różnorodne i zależne od miejsca występu, co świetnie obrazuje selekcja na kompilacji DJ Kicks jego autorstwa, na której obok siebie znaleźli się m.in. Lorenzo Senni, Autechre i SHXCXCHCHSH. Podczas Tauron Nowa Muzyka Actress wystąpi w wersji live. Jego ostatni studyjny album zatytułowany Ghettoville ukazał się w 2014 roku, zatem w niedalekiej przyszłości można spodziewać się nowego materiału.


Kassem Mosse

Artysta, który dołącza do składu imprezy to enigmatyczny niemiecki producent i DJ – Kassem Mosse. Gunnar Wendel, bo tak naprawdę nazywa się Kassem w swojej notce biograficznej pisze o sobie tylko, że „mieszka w Lipsku, produkuje muzykę elektroniczną i za dużo myśli”. Na koncie ma jeden pełnoprawny album i trzy mniej lub bardziej nietypowe wydawnictwa (mini albumy, kasety i inne). Wydawał w wytwórniach takich jak Laid, Mikrodisko, FXHE, RVNG Intl czy prowadzonej osobiście Ominira, a jego muzyka wymyka się łatwym opisom i balansuje gdzieś pomiędzy minimalem, deep house’m i techno. Po ośmiu latach wydawania EP-ek i singli w 2014 roku wypuścił swój pełnowymiarowy debiut zatytułowany Workshop 19, który został świetnie oceniony przez wpływowe serwisy takie jak Resident Advisor czy XLR8R. Kassem Mosse słynie z wyjątkowo wciągających występów na żywo podczas których korzysta z licznych analogowych i cyfrowych sprzętów, na jego stole nie znajdziecie jednak laptopa.


Levon Vincent

Levon Vincent to jedna z czołowych postaci renesansu nowojorskiego house’u. Wychowany na klubach, sklepach płytowych i kulturalnym fermencie czasów przed nastaniem ery burmistrza Giulianiego, Levon chłoną klubową atmosferę aby w końcu w 2008 roku założyć własną wytwórnię – Novel Sound. Nagrywał też dla innych labeli, w tym dla Ostgut Ton powiązanego z klubem Berghaim. Po wydaniu numeru Late Night Jam, który trafił właśnie na EP-kę dla Ostgut Ton, Levon ugruntował swoją pozycję utalentowanego producenta, a wspomniany numer zagościł w setach Marcela Dettmana, Pearson Sounda i innych producentów.


Benjamin Damage

Niedawno zakończyła działalność dowodzona przed duet Modeselektor wytwórnia 50Weapons specjalizująca się w mocnym i surowym techno. Nagrywali dla niej m.in. Shed, Untold, Marcel Dettman i właśnie Benjamin Damage, który w 2010 roku został pierwszym artystą, który z 50Weapons podpisał kontrakt. Damage ma na koncie dwa albumy – Heliosphere i Obsidian oraz liczne EP-ki czy wydawnictwa nagrane z innymi artystami (m.in. z Doc Daneeka). Damage specjalizuje się w surowym techno, które łączy jednak z kosmicznymi brzmieniami syntezatorów. Kosmiczne inklinacje widać zresztą w tytułach jego płyt i utworów – Heliosphere, Cosmonaut, Light Year etc. Damage występował w najlepszych klubach z mocnym techno z Berghaim i Fabric na czele, można więc spodziewać się potężnej dawki brzmienia w tonacji 4x4.


Deadbeat

Za sprawą ukrywającego się pod pseudonimem Deadbeat Scotta Monteith, na festiwalu nie zabraknie głębokich basów, pogłosów i innych dubowych efektów. Deadbeat, który z producenta syntezatorów przeobraził się 15 lat temu w producenta specjalizującego się w cyfrowym dubie, który w zależności od humoru wzbogaca techno, housem czy innymi gatunkami muzyki klubowej. Do Katowic przyjedzie z zeszłorocznym albumem Walls and Dimensions, na którym prezentuje bardziej piosenkowe podejście do swojej twórczości, a towarzyszą mu gościnni wokaliści z Finkiem na czele.


Aux88

O ile Matrixxman to jedna z wschodzących gwiazd techno z USA, o tyle Aux88 to absolutna legenda. Grupa zaczynała pod koniec lat 80. grając w Detroit covery Cybotrona i Model500 używając do tego mało znanych wówczas syntezatorów midi. Początkowo znani jako RX-7 szybko wyrośli na czołowych innowatorów electro. Grupa tworzona wówczas przez Tommy’ego Hamiltona, Keitha Tuckera i Anthony’eo Hortona podpisała kontrakt z dowodzoną przez Juana Atkinsa wytwórnią Metroplex. W trakcie swojej kariery grupa przechodziła liczne mutacje – zarówno brzmieniowe jak i personalne, jednak cały czas pozostawała jednym z ciekawszych projektów sceny klubowej Detroit. Dziś grupa ma na koncie siedem studyjnych albumów i liczne EP-ki, status jednej z największych gwiazd sceny klubowej Detroit, a także świetny film dokumentalny – A Portrait of an Electronic Band.


Matrixxman

Matrixxman to zeszłoroczny debiutant wywodzący się z wytwórni Ghostly International. Jak sugeruje jego ksywka, Matrixxman interesuje się przyszłością i jej mrocznymi wizjami. Z upodobaniem tropi teorie spiskowe, a do tego jest fanatykiem Z Archiwum X. Z kolei Homesick to spora porcja mrocznego techno, która po równo czerpie z wszystkich trzech źródeł gatunku – Detroit, Chicago i Berlina. Materiał jest niezwykle zmechanizowany i jeśli ma być wizją przyszłości Matrixxmana to najbliżej jej chyba do filmowej odsłony Blade Runnera.


Kid Simius

Młody chłopak z hiszpańskiej Granady wyemigrował do Berlina, gdzie postanowił spróbować swoich sił w muzyce. Otoczył się niezliczoną ilością syntezatorów oraz żywych instrumentów i zaczął grać niezwykle energetyczne koncerty, w dużej mierze bazujące na improwizacji. Jednocześnie Kid Simius uwielbiał proste i chwytliwe melodie i nieważne było dla niego czy gra je na gitarze czy na Moogu. Na wydanym w 2012 roku albumie do powyższej mieszanki dorzucił jeszcze inspiracje muzyką hiszpańską. Z kolei na zeszłorocznej EP-ce do współpracy zaprosił m.in. członków grupy Bonaparte, a sam zaczął śpiewać. Co trafi na jego drugi, zaplanowany na ten rok album? Tego nikt nie wie.


Smolik/Kev Fox

Nowy projekt Andrzeja Smolika, powołany do życia we współpracy z pochodzącym z Manchesteru Kevem Foxem. Całości dopełniają goście: Bokka i Natalia Grosiak z Mikromusik. Materiał jest jak na produkcje Smolika wyjątkowo rockowy co słychać już w singlu promującym całość – w utworze Run. Kev Fox już wcześniej był znany w Polsce, regularnie koncertował nad Wisłą co przełożyło się na popularność albumu, uznanie krytyków, a w efekcie – tytuł najlepszej polskiej płyty roku według Gazety Wyborczej.


Beneficjenci Splendoru

Już za kilka dni ukaże się czwarty album Beneficjentów Splendoru, projektu Marcina Staniszewskiego – niegdyś dziennikarza, dziś głównie muzyka – w ramach którego celnie i zwykle bardzo ostro komentuje otaczającą nas rzeczywistość. Po utrzymanej w klimatach brudnego electro płycie Bóg, Honor, Mam Talent, Staniszewski zamierza zwrócić się w stronę hip-hopu, choć znając jego poprzednie dokonania, raczej daleko mu będzie do kanonicznej odmiany gatunku. Po wydanym w ubiegłym roku singlu Prezydent Klenczon wiadomo, że lekko nie będzie, a jeśli komuś się należy, to na pewno mu się w tekstach Beneficjentów dostanie. A niewykluczone, że tym co się nie należy - także.


Slalom

Supergrupa założona przez Bartłomieja Tycińskiego (Mitch & Mitch, Alte Zachen, Starzy Singers), Bartosza Webera (Baaba, Mitch & Mitch) i Huberta Zemlera (Piętnastka, Natalia Przybysz, Moped) pod skrzydłami wytwórni LADO ABC. Muzyka grupy jest tak różnorodna jak zespoły, z których wywodzą się ich członkowie. Podstawowy skład to gitara hawajska, sampler i syntezator analogowy. Brzmieniowo Slalom usilnie stara się uniknąć klasyfikacji balansując gdzieś pomiędzy krautrockiem, country i muzyką improwizowaną. Grupa ma na koncie dwa albumy. Ostatni z nich zatytułowany jest Wunderkamera, a muzycy opowiadają na nim za pomocą osobliwych dźwięków o gabinetach osobliwości z przełomu XVI i XVII wieku.


Stara Rzeka

Stojący za projektem Stara Rzeka (i wieloma innymi) Kuba Ziołek to aktualnie najciekawsza postać polskiej alternatywy. Nagrodzony niedawno Paszportem „Polityki” wprawdzie zapowiadał koniec działalności pod tym szyldem, jednak do czasu wymyślenia nowego Starą Rzekę wciąż będzie można oglądać na koncertach. I dobrze, bo to właśnie na koncertach Ziołek pokazuje pełnię swojej możliwości. Wychodzi daleko poza folkowo-blackmetalowe brzmienie swoich albumów i sprawnie balansuje pomiędzy wspomnianymi gatunkami, spogłosowanym songwritingiem, noisem, a nawet taneczną elektroniką.

Bartek Kujawski

Bartek Kujawski znany również jako 8rolek obecny jest na scenie od piętnastu lat. Swoje płyty wydawał w różnych niezależnych polskich wytwórniach, m.in. w Mik.Musik, BDTA czy Sangoplasmo. Jego najnowszy album zatytułowany „A kto jest słaby, niech jada jarzyny” ukazał się w styczniu tego roku i przez recenzentów porównywany jest do dokonań artystów takich jak Oneothrix Point Never, Holly Herndon czy Arca.


Duy Gebord

Jednoosobowy projekt Radka Sirko grający szeroko pojętą elektronikę począwszy od jej eksperymentalnej odsłony, poprzez idm, techno, industrial, noise i minima, na ambiencie skończywszy. Na koncie ma szereg płyt, kaset i EP-ek wydawanych dla takich wytwórni jak Wounded Knife, Pawlacz Perski czy BDTA. Regularnie występuje w Polsce, m.in. na cyklicznych niezależnych wydarzeniach w rodzaju Brutażu, Canti Illuminati czy CoCartu. Grał także na Unsoundzie i Strefie Monotype. Poza tym Sirko jest kulturoznawcą  i realizatorem dźwięku, prowadzi także własną wytwórnię Audile Show, w której wydaje muzykę na kartach microSD.


Fischerle

Pochodzący z Białegostoku, a osiadły w Warszawie Fischerle zajmuje się muzyką elektroakustyczną, preparowanym field-recordingiem, słuchowiskami poświęconymi m.in. mniejszościom etnicznym, dub techno i instrumentalnym hip-hopem. Razem z Lechem Nienartowiczem prowadzi także wytwórnię Pawlacz Perski wydającą polską niezależną elektronikę na kasetach. Na żywo prezentuje swoje sety, ale także instalacje dźwiękowe, które można było usłyszeń m.in. na festiwalach takich jak: Ambient Park, Elektroklub, Letnie Pranie Mózgu, Avant Art, Soundplay, Ha!wangarda, Przemiany, Hilltown New Music Festival (Irlandia), MSPS (USA), Reworks (Grecja), Kernel (Włochy). Na koncie ma także występy u boku uznanych DJ-ów i producentów grających dub techno m.in. z Mikkel Metal, Fluxionem, Kennethem Christiansenem, Bvdub czy Kode9.


FOQL

FOQL to Justyna Banaszczyk, polska producentka, która w oryginalny sposób łączy techno z post-punkowym klimatem, brzmieniami minima wave czy industrialem. Jej muzyka ma w sobie odniesienia do brzmień techno i electro z Detroit czy house’u z Chicago, jednak przesycona jest też dźwiękami pracujących fabryk, które swoje źródło mają w Łodzi, mieście, w którym Banaszczyk się wychowała. Justyna zaczęła od nagrań dla krajowych wytwórni – Oficyny Biedoty i Pointless Geometry. Później  wydawała dla kultowej wytwórni z Holandii – Enfant Terrible oraz dla New York Haunted (prowadzonej przez Vincenta Koremana, znanego jako Drvg Cvltvre lub Ra-X).


Mirt/Ter

Audiowizualny duet Mirt/Ter specjalizuje się w nieprzewidywalnej choć repetytywnej elektronice, którą urozmaica licznymi nagraniami z terenu oraz improwizacją. Od lat unikają komputerów, skupiając się  na syntezatorach modularnych. Wydawali między innymi w: MonotypeRec, cat|sun, Foxglove, Backwards i BDTA, w tej ostatniej ukazała się jedyna do tej pory płyta duetu Mirt + Ter zatytułowana "Sultans of S#&*$". Występowali między innymi na festiwalach: Unsound (PL), Flussi (I), HCMF (GB), WIF (PL).


Palcolor

Za projektem Palcolor stoi Emil Macherzyński. Palcolor w swojej muzyce inspiruje się takimi artystami jak Legowelt, Autechre czy Belbury Poly. Korzysta głównie z tanich analogowych syntezatorów, dzięki którym produkuje muzykę „dziwną i ładną”. Wydaje w wytwórni BDTA, sam prowadzi label Jasień, a ponadto gra na basie z grupie Złota Jesień.


T’ien Lai

T'ien Lai to jeden z wielu projektów Kuby Ziołka. Od początku towarzyszy mu w nim Łukasz Jędrzejczak znany z projektów So Slow czy Alameda 5. W 2015 roku dołączyli także Rafał Kołacki i Mikołaj Zieliński. Grupa specjalizuje się w wyciąganiu z eksperymentalnych brzmień, noise’u, glitchu i dronów pierwiastka tanecznego, a następnie w przerabianiu tej hałaśliwej całości na transowe, taneczne utwory. Efektem jest muzyka rozpięta między quasi-szamańskimi transami, surową niemalże industrialną rytmiczną elektroniką, aż po pastisze współczesnej muzyki techno. Kwartet gra i improwizuje na żywo bez komputerów. Na koncie mają dwie płyty – „D’at” oraz „RHTHM”.


Wrong Dials

Za Wrong Dial odpowiada Mateusz Rosiński - DJ, producent i promotor odpowiedzialny między innymi za takie projekty jak Rosiński czy Jester Frost. Prowadzi ponadto niezależne wytwórnie płytowe Please Feed My Records i Dym Records. W ramach projektu Wrong Dials stara się znaleźć remedium na „wszechobecną nudę i powtarzalność mało interesujących trendów w muzyce elektronicznej”. Poszukuje niecodziennych rozwiązań w produkcji i występach na żywo i stara się je wprowadzać w życie.


XI Festiwal Tauron Nowa Muzyka odbędzie się w dniach 18-21 sierpnia 2016 roku na terenie Muzeum Śląskiego i katowickiej Strefy Kultury.

Źródło: Materiały promocyjne organizatora.



Powiązane