Recenzja
Dziewczyna z ekstraklasy (She's Out of My League)
Podziel się na facebooku! Tweetnij!Znacie to uczucie, które towarzyszy oglądaniu Karola Strasburgera opowiadającego żart w "Familiadzie"? Mieszanka zażenowania, niezdrowej fascynacji i oczekiwania na humor najniższych lotów. Wyobraźcie sobie to teraz przez blisko 2 godziny.
Bohaterem "Dziewczyny z ekstraklasy" jest Kirk (Jay Baruchel) - typowy amerykański nieudacznik. 100-procentowy "loser", któremu współczujemy, gdy tylko zobaczymy jego zbolałą twarz. Koleś ma gównianą pracę, muskulaturę niczym Adam Małysz, byłą dziewczynę, która przyjaźni się z jego rodziną, brata-karka i ojca, który zamiast zapłacić za jego studia, wybudował sobie basen. Słowem, jego życie jak i on sam dalekie są od ideału. Z Molly (Alice Eve) jest wręcz przeciwnie. Jest odważną kobietą i seksbombą, ma wymarzoną pracę, zna się na hokeju i tylko szczęścia w miłości jej brakuje.
Kiedy tych dwoje zaczyna się spotykać, z góry wiadomo, że wraz z rozkwitającym uczuciem będziemy obserwować na ekranie coraz to bardziej krępujące, zawstydzające a z czasem i niesmaczne sceny. Od źle dobranej marynarki, powodującej serię nieporozumień przez pełen nietaktownych uwag rodzinny obiad, po wypadek ze spermą. Cała fala nieszczęść, która spływa na Kirka ma za zadanie przekonać nas (i samych bohaterów), że ona nie jest doskonała, a on wart więcej niż jemu (i jego kumplom) się wydaje.
Komedia Jimmy'ego Smitha to typowa bajka o Kopciuszku, z tym, że z odwróconymi rolami i utrzymana w estetyce "American Pie". Od tanich dowcipów, durnych dialogów i całej masy wulgrano-seksualnych wątków, przechodzimy do romantycznej historii ze "wzruszającą" sceną na lotnisku. Jeden wielki banał, na który można by przymknąć oko, gdyby jak obrazy Judda Apatowa miał gorzko-refleksyjne drugie dno, albo miał w obsadzie aktora tej miary co Steve Carell lub chociaż był naprawdę zabawny.
To film dla masochistów, którzy z nieznanych sobie powodów, chcą zobaczyć, jak żonaty heteroseksualny koleś goli drugiemu heteroseksualiście jaja.
