Alt-J - "This Is All Yours"

Podziel się na facebooku! Tweetnij!

Mają opinię muzycznych kujonów, nad nagrodzonym Mercury Prize debiutem pracowali pięć lat. Drugi longplay Alt-jnagrali dwa razy szybciej, ale okupili to odejściem basisty Gwila Sainsbury'ego. Album "This Is All Yours" - niczym patchwork - łączy z pozoru chaotyczne, zagmatwane motywy, a mimo to jest spójny i efektowny.

Po pierwszym odsłuchu ta mieszanina stylów i odniesień może przytłaczać. W w "Intro" zimna elektronika łączy się z chórkami i charakterystycznym falsetem Joe Newmana zyskując oniryczny, niemal gotycki szlif. A już w następnym numerze ("Arrival in Nara") brzmienie ulega kompletnej metamorfozie, na rzecz pianina i akustycznej gitary. I takich kontrastów jest więcej. Plemienne bębny przeplatają się z dźwiękami rodem z soundtracków do starych gier komputerowych. Sielskie fujarki, ćwierkanie ptaszków ("Garden of England") nijak pasują do buntowniczych wersów śpiewanych przez Miley Cyrus ("Hunger Of The Pine"). Dodajmy do tego jeszcze wątek bluesowo-rockowy, bo singel "Left Hand Free" prezentuje bardziej niepokorne oblicze grzecznej formacji. I bardzo przypomina hity The Black Keys.

Na "This Is All Yours" znalazły się również spokojne, ascetyczne kompozycje - subtelne "Warm Foothills" i "Choice Kingdom" budzą skojarzenia z patentami Justina Vernona (Bon Iver). Choć ciężkiej elektroniki jest tu niewiele, kolejne utwory nie są tak przyjemne w odbiorze jak sprawdzone hity z pierwszego albumu ("Matilda", "Breezeblocks"). Jedynie single "Hunger of the Pine", a szczególnie "Left Hand Free" mają w sobie nutę przebojowości.

Tego krążka słucha się dość trudno, potrzeba skupienia, by nie zgubić się i nie zamęczyć w plątaninie gatunków. Nie jest to wygodna i płynna podróż jak w wypadku "An Awesome Wave", a raczej wizyta w galerii osobliwości. A mimo to longplay "This is All Yours" jest dowodem na to, że Alt-J kreują muzykę alternatywną na poziomie dla wielu nieosiągalnym.

Podziel się na facebooku! Tweetnij!