Green ZOO Festival - karnet 3 dniowy

Ceny karnetów:

- 70zł - w przedsprzedaży
- 80zł - od 24 kwietnia
- 90zł - w dniu 24 maja

Green ZOO Festival jest inicjatywą całkowicie oddolną i nie nastawioną na zysk, a udaje się dzięki ścisłej współpracy Fundacji Front Row Heroes, klubów i zespołów. W ramach drugiej edycji Green ZOO w Krakowie wystąpią między innymi: Lower Dens (US), Moonface (CA), Socalled (CA), Molly Nilsson (DE), Swearing at Motorists (US), Katie Moore (CA), Jason Urick (US), VUK (FI) i Ben Caplan (CA).

Wymiana karnetów na opaski festiwalowe będzie zapewniona każdegodnia festiwalu, od godz.15:00 do godz. 21:00 w Klubie Bomba przy Pl. Szczepańskim 2/1 w Krakowie.

W czasie festiwalu, prawo wstępu i pobytu w klubach festiwalowych przysługuje wyłącznie posiadaczom ważnych identyfikatorów. Z identyfikatora może korzystać wyłącznie jedna osoba. Każdy uczestnik imprezy jest zobowiązany stosować się do Regulaminu Festiwalu, którego treść jest dostępna na stronie Green ZOO Festival (www.greenzoofestival.pl)oraz w czasie trwania festiwalu w punkcie informacyjnym w Klubie Bomba w Krakowie.

Miejsca festiwalowe:
Betel (Pl. Szczepański 3) – POP Montreal Stage
Bomba (Pl. Szczepański 2/1) – Green ZOO Festival Club / Aktivist Stage
Rozrywki Trzy (ul. Mikołajska 3) – Radiofonia Stage
Klub RE (ul. Św. Krzyża 4) – Nothing Stage
Kotkarola (Rynek Główny 6) – Extra Stage

Partnerzy Green ZOO Festival:
POP Montreal International Music Festival
Miesiąc Fotografii w Krakowie

Więcej informacji – na www.greenzoofestival.pl i www.frontrowheroes.com

Szczegóły wydarzenia:

Lower Dens (US)
Lower Dens to zespół z amerykańskiego Baltimore, grający piękne, smutne piosenki. Grający je głośno.
Jana Hunter, wokalistka i autorka większości piosenek Lower Dens dała się już poznać wcześniej. Jej solowe utwory przykuwały uwagę słuchaczy przepełnionym melancholią i głosem, wybrzmiewającym jakby w oddali.

Na debiutanckiej płycie Lower Dens, “Twin-Hand Movement”, ta sama atmosfera melancholii znajduje ujście w przesterowanych gitarach, basie i perkusji, przywołujących na myśl estetykę shoegaze. Brzmienie zespołu pozwala wielokrotnie odkrywać nowe aspekty, intrygujące fragmenty i melodie piosenek, czasami kryjące się pod warstwami porywającego hałasu. Nad całością nadal panuje charakterystyczny, przejmujący głos Jany Hunter.

Druga płyta Lower Dens, “Nootropics”, ujrzy światło dzienne 30 kwietnia. Dostępne na razie do odsłuchania dwa utwory już wzbudziły zrozumiałe zainteresowanie świata muzycznego.

// www.youtube.com/watch?v=OyxzjF8IjE8
// lowerdens.com/


Moonface (CA)
Zacznijmy od tego, że Moonface to nie jest zespół. Moonface to po prostu Spencer Krug, grający solo albo w różnych kolaboracjach, od teraz do nie wiadomo kiedy. Na początku 2010 roku wydana została przez Jagjaguwar pierwsza EP’ka Moonface, a nazywała się “Dreamland EP: Marimba and Shit-Drums” i brzmiała dokładnie tak, jak sugeruje tytuł. Z kolei poprzedniej zimy, próbując zachować poczytalność w swoim zasypanym śniegiem domu w Montrealu, Spencer nagrał swój pierwszy solowy album. Nazywała się “Organ Music not Vibraphone like I'd Hoped” i również brzmiała tak, jak wskazywał tytuł.

Spencer Krug nie zawsze unikał zespołów. Był członkiem dwóch legendarnych montrealskich kapel - Wolf Parade i Sunset Rubdown, zespołów będących w Kanadzie głosem pokolenia. Zresztą, w Polsce również, ale było to, niestety, dosyć mało liczne pokolenie.

Puentując, znowu była zima... a potem lato. Razem z fińską grupą Siinai, zaczynając korespondencyjnie (w zimie), a kończąc w studiu w Helsinkach (w lecie), Moonface nagrał swoją trzecią płytę.

“With Siinai: Heartbreaking Bravery” zostanie wydana 17 kwietnia 2012 roku, a Spencer z Siinai przyjadą do Krakowa w maju, aby na Green ZOO pokazać nam, jak te piosenki brzmią na żywo. Możecie być pewni, że brzmią wspaniale - bo czegokolwiek dotknie Spencer Krug, zamienia to w złoto.

// www.youtube.com/watch?v=VQbpsO5ceIs
// soundcloud.com/jagjaguwar/moonface-teary-eyes-and-bloody
// moonface.ca/


Molly Nilsson (DE)
Molly Nilsson. Dziewczyna, której nie chce się czekać, aż ktoś poprosi ją do tańca i spontanicznie projektuje swój własny muzyczny kram. Założyła własny label - Dark Skies Association i poprzez niego pokazuje światu swoją twórczość. Z łatwością, lecz nie pochopnie, kreśli linijki zawstydzająco osobistych tekstów i ubiera je czule w synthpopową siatkę dźwięków. Nilsson połknęła bakcyla DIY - sama kręci i montuje osobliwe teledyski, a nawet własnoręcznie farbuje promocyjne tiszerty.

Dzieciństwo spędziła w Sztokholmie, by zaraz po szkole przeprowadzić się do Niemiec. Od kilku lat mieszka w berlińskiej dzielnicy Neukölln, gdzie swój czas dzieli pomiędzy pracę na etacie w galerii sztuki i tworzenie muzyki. Jednak z jej utworów tchnie gęstą tęsknotą, jakby tak naprawdę nigdzie nie czuła się u siebie.

Molly zagrała na początku tego roku dwa świetne koncerty w Krakowie i Warszawie, na których pojawiły się tłumy ludzi, oczarowanych jej muzyką. Występy te były częścią nieustającej trasy promującej jej nowy krążek „History”, którego premiera odbyła się w grudniu 2011 r.

// www.youtube.com/watch?v=7ULuRsR6XMM
// darkskiesassociation.org/


Socalled (CA)
Na pewno o nim słyszeliście. Na pewno byliście już kiedyś na koncercie, w którym brał udział, szczególnie jeśli mieszkacie w Krakowie. I co z tego? Żaden występ Socalled’a nie jest taki jak poprzedni. On zawsze nas czymś zaskoczy.

Bo Socalled to pianista, producent, kompozytor, rapper, wokalista, dziennikarz, fotograf, filmowiec, magik, rysownik komiksów i lalkarz z Montrealu. Nagrywa swoje płyty i koncertuje na całym świecie od ponad dziesięciu lat. Jego szeroka twórczość jest tematem “The Socalled Movie”, filmu dokumentalnego wyprodukowanego przez National Film Board of Canada.

Nauczał muzyki w ramach warsztatów na muzycznych festiwalach na całym świecie, od Moskwy przez Paryż, Londyn, Los Angeles, Kraków, aż do San Francisco. Grał koncerty na wszystkich kontynentach. Jako producent współtworzył między innymi “Bubbemeises” dla Klezmer Madness Davida Krakauera, “Tweet Tweet” dla grającej  klezmerfunka supergrupy “Abraham Inc” oraz ostatni album Enrico Maciasa “La Voyage d’une Melodie”. Lista jego projektów nie zna pokoleniowych, społecznych, kulturowych czy religijnych granic: grał, produkował, aranżował muzykę dla takich wykonawców jak: Chilly Gonzales, Fred Wesley, Boban Markovic, The Mighty Sparrow, Roxanne Shante, Irving Fields, Killah Priest, Matisyahu, Theodore Bikel, Katie Moore, Enrico Macias i Derrick Carter…

Po wydaniu kilku płyt solowych, w tym w 2007 roku “Ghettoblaster”, na której znalazły się takie hity jak “The Good Old Days” i “You Are Never Alone”, nadszedł czas na ostatnie wcielenie Socalled’a - “Sleepover”. Na tym nowym albumie gościnnie występuje 30 świetnych muzyków. Jest on kolejnym przejawem misji przekraczania granic, mieszania dźwięków starych i nowych, brzmienia instrumentów akustycznych i elektrycznych, cyfrowych i analogowych sposobów nagrywania, a równocześnie odkrywania zróżnicowanych kultur i stylów muzycznych. A wszystko to po drodze do nagrania czegoś chwytliwego, bystrego, zabawnego, pełnego emocji i ponadczasowego.

Po dłuższej nieobecności tego zajawieńca w Krakowie, zapraszamy Was ponownie do poznania nowego oblicza Socalled’a. Wróci do nas w maju, by rozbujać ze swoimi ludźmi ostatni dzień Green ZOO.

// www.youtube.com/watch?v=N_QZNtflyJA
// www.socalledmusic.com/


VUK (FI)
Vuk jest fińsko-amerykańską artystką, mieszkającą w Helsinkach i Nowym Jorku. Tworzy przestrzenną, tajemniczą i rozbrajająco szczerą muzykę kameralną. Używa do tego organów, autoharfy, bębnów voodoo, a ostatnio indonezyjskich instrumentów gamelan.

Jej ostatni album “The Plains” (Pyramid, 2009), za który zebrała świetne recenzje w Finlandii i poza granicami jej kraju, pomógł Vuk zorganizować samodzielną, solidną trasę koncertową po USA i Europie. Vuk otwierała także koncerty Fever Ray na trasie po USA w 2009 roku i grała z artystami takimi jak: Owen Pallett, Dirty Projectors (w którym to zespole dawniej występowała), Swans, Tamaryn i Efterklang.

Właśnie nagrała album “The Plains, Wide Open, Alive” na którym zagrała “na żywo” piosenki ze swojej pierwszej płyty. Przygotowuje się aktualnie do nagrania drugiej płyty, o roboczym jeszcze tytule “Year of The Gourd”.

// www.youtube.com/watch?v=B4GrLwp6IRM&feature=related
// agirlnamedwolf.tumblr.com/


Ben Caplan (CA)
Chropowaty, skrzypiący i ryczący charyzmą Ben Caplan jest tym dla folku, czym jest dym dla bourbona: doskonale pasuje. Piosenki Bena są odważnie różnorodne, a napędza je melodramatyczne zacięcie. Ich świetne teksty Caplan śpiewa pełnym uczuć głosem, przez co dryfują one pomiędzy kontrolowaną kompozycją, a nieokiełznaną pasją.

Caplan bywa porównywany do Toma Waits’a, ze względu na ducha jego twórczości. Jego występy, w czasie których gra na gitarze, banjo, pianinie, czy harmonijce klawiszowej, zyskały mu uznanie świetnego na żywo, charyzmatycznego song-writera. Nic więc dziwnego, że zaznaczył już swoje miejsce na kanadyjskiej scenie muzycznej. Obecnie gra liczne, prestiżowe koncerty w Kanadzie (jak choćby koncert na otwarcie ostatniego Canadian Music Week) i trasy po całym świecie.

// www.youtube.com/watch?v=9PTSOKDa0NI
// bencaplan.ca/


Katie Moore (CA)
// www.youtube.com/watch?v=t8x5Cv0eXkY
// www.katiemoore.ca/


Swearing At Motorists (US)
// www.youtube.com/watch?v=kLxwwQpuED4
// www.secretlycanadian.com/artist.php?name=swearingatmotorists

Jason Urick (US)
// www.youtube.com/watch?v=2orvwRxblw4
// jasonurick.com/

Źródło: Materiały promocyjne organizatora.