Koncert Tie Break, Power of the Horns, SUN RA Arkestra - Warsaw Summer Jazz Days 2013 w Warszawie

Tie Break zalicza się do wąskiego grona kultowych polskich grup muzycznych. Założony w 1980 w Częstochowie. Laureat festiwali Jazz Juniors w Krakowie(1980) i Jazz nad Odrą we Wrocławiu (1980). Trzon grupy grupy stanowi czwórka utytułowanych muzyków: Marcin Pospieszalski - bass, Mateusz Pospieszalski - sax., Janusz Yanina Iwański - gr. , Antoni Gralak - tr.

Ich spotkanie zapoczątkowało powstanie rozpoznawalnego brzmienia zespołu i funkcjonowanie w obrębie offowej subkultury lat 80-tych. Krytycy oraz środowisko miało olbrzymie kłopoty z zaakceptowaniem zespołu, dzięki temu szybko zdobyli sobie pozycje najważniejszego i najciekawszego outsidera na rodzimej scenie. Od tamtego czasu mówi się o zjawisku Tie Break nie tylko pod względem muzycznym i artystycznym ale także duchowym. Trzon grupy pozostawał niezmieniony, natomiast przez zespół przewinęło się wiele osób doskonale znanych z naszej sceny muzycznej m.in.:

Włodzimierz Kiniorski, Sarandis Iovanudis, Kuba Majerczyk, Jorgos Skolias, Stanislaw Sojka, Andrzej Urny, Andrzej Ryszka, Zbigi Uhuru Brysiak, Wojtek Konikiewicz, Aleksander Korecki, Zbigniew Wegechaubt. Plastycy, fotografowie:Andrzej i Tosia Świerczyńscy, Kamil Sipowicz, Jaroslaw Kobyłkiewicz, Jurek Owsiak, Marek Makowski.

Zespół z pewnością jest zjawiskiem socjologicznym, jego muzyka do dzisiaj brzmi świeżo i awangardowo, będąc jednocześnie mieszaniną różnych stylów, co powoduje trudności z jednoznacznym zaklasyfikowaniem i włożeniem do muzycznej szuflady . Grupa z pewnością dzięki swojej muzyce wykształciła świadomość u bardzo wielu współczesnych muzyków. Tie Break postrzegany jest jako zespół poszukujący, oraz tworzący własny unikalny styl muzyczny oraz brzmienie. Uważa się, że dzięki Tie Brekowi powstał jass , co wydaje się być ciekawym stwierdzeniem biorąc pod uwagę to, że muzyka Tie Brek była zdecydowanie bardziej złożona i wymagała umiejętności, o które jass nie dbał tak bardzo.

Jedno jest pewne to grupa która jest kamieniem milowym rodzimej sceny muzycznej i to nie tylko w kategoriach Jazzu.

Power Of The Horns

SKŁAD:
Piotr Damasiewicz - trumpet / trąbka
Maciej Obara - alto saxophone /saksofon altowy
Adam Pindur - soprano saxophone / saksofon sopranowy
Marek Pospieszalski - tenor saxophone, bass clarinet /saksofon tenorowy, klarnet basowy
Paweł Niewiadomski - trombone / puzon
Dominik Wania - piano / fortepian
Jakub Mielcarek - double bass / kontrabas
Maksymilian Mucha - double bass / kontrabas
Dawid Fortuna - drums/perkusja
Gabriel Ferrandini - drums / perkusja
Qba Janicki - drums / perkusja
Tomas Sanchez - percussion / instrumenty perkusyjne

Projekt ten został powołany w Katowicach 2007r. przez wrocławianina Piotra Damasa Damasiewicza. Zespół ten powstał w wyniku poszukiwań nowych środków wyrazu przez artystę. Zainspirowany takimi postaciami i zespołami jak Art Ensemble Of Chicago, Billy Harper, Chris McGregor, John Coltrane, Charles Mingus, czy Antony Braxton, zaprosił do współpracy grupę kilkunastu młodych, prężnych, muzyków. Zestawienie rozbudowanej sekcji rytmicznej, czyli dwóch kontrabasów i rozszerzonej perkusji, oraz co najmniej pięciu instrumentów dętych uzupełnionych niekiedy przez fortepian, dało duże możliwości wykonawcze w aspekcie kolorytu i przestrzeni. Kolejnym dodatnim, wypadkowym elementem tego zespołu jest niewątpliwie odznaczająca go ekspresyjność oraz dynamizm, które nawiązują do energetyki afrykańskiej. w swojej charakterystyce sięga hard bopu i jazzu modalnego kierując się mocno w stronę idei free jazzowych zestawionych z osiągnięciami współczesnej awangardy. Głównym napędzającym elementem tego składu jest improwizacja, która wnosi dużą muzyczną różnorodność wypływającą z konstelacji rozmaitych kreatywnych osobowości. W projekcie tym grają wybitni muzycy młodej polskiej sceny jazzowej. Projekt ten miał okazję wystąpić w różnych konstelacjach min. na Ars Musica w Brukseli, Śląskim Festiwalu Jazzowym, oraz jako POTH brass ensemble na Stańko plus podczas Solidarity of Arts.

SUN RA Arkestra
SKŁAD:
Marshall Allen (director, alto sax, flute)
Fred Adams (trumpet)
Michael Ray (trumpet)
KNoel Scott (vocal, saxes)
Charles Davis (tenor sax)
Danny Ray Thompson (baritone sax)
Dave Davis (trombone)
Farid Barron (piano)
Dave Hotep (electr. guitar)
Elson Nascimento (perc, surdo)
Tyler Mitchell (bass)
Craig Haynes (drums)

Sun Ra
był kompozytorem, liderem zespołu, pianistą i wirtuozem instrumentów elektronicznych a także poetą i myślicielem, znanym ze swej "kosmicznej filozofii", kompozycji i niezwykłych koncertów. Był jedną z najważniejszych osobowości jazzowej awangardy lat 60tych - wśród takich artystów jak Ornette Coleman, John Coltrane czy Albert Ayler. "Ze wszystkich muzyków Sun Ra budził prawdopodobnie największe kontrowersje" - pisał o nim krytyk Scott Yanow. Związane było to tak z eklektycznym podejściem do muzyki jak i oryginalnym stylem życia. Sun Ra twierdził, że należy bowiem do "Rasy Aniołów" a pochodzi nie z Ziemi a z Saturna. Stworzył kompleksowe opracowanie filozofii "kosmicznej", pisał wiersze, które uczyniły go pionierem Afrofuturyzmu. Jego celem było szerzenie świadomości i pokoju ponad wszystko. Porzucił swoje prawdziwe nazwisko przyjmując imię i tożsamość Sun Ra - od egipskiego boga Słońca: Ra. Posługiwał się także innymi imionami, w tym: Le Sony'r Ra i Sonny Lee.

Od połowy lat 50tych aż do roku 1993, kiedy opuścił naszą planetę, prowadził Arkestrę - zespół z nieustająco zmieniającym się instrumentarium i składem a nawet nazwą - "The Solar Myth Arkestra", "Cosmo Discipline Arkestra", "Blue Universe Arekstra" czy "Jet Set Omniverse Arkestra. Jak twierdził sam Sun Ra - nieustające zmienianie nazwy zespołu odzwierciedla wciąż rozwijającą się muzykę, którą tworzy. Jego utwory tworzone był zarówno z myślą na instrument klawiszowy solo jak i na przeszło 30-osobowe big-bandy. W swojej muzyce dotykał praktycznie całej historii jazzu: od ragtime'ów przez swing po bebop i free jazz. Był także pionierem muzyki elektronicznej, space music i wolnej improwizacji. Był jednym z pierwszych twórców, który niezależnie od gatunku w którym się poruszał, wykorzystywał elektroniczne instrumenty klawiszowe.

Po opuszczeniu przez Sun Ra Ziemi, Arkestrę prowadził tenorzysta John Gilmore. Po jego śmierci w 1995 grupa występuje pod kierownictwem Marshalla Allena, który swoje 86 urodziny świętował z Sun Ra Arkestra 25 maja 2010.

Dziś Allen ma za sobą 55 lata życia poświęcone wyłącznie Arkestrze i Sun Ra. Nie chce tworzyć tylko zespołu o zamkniętym repertuarze - zespołu widmo. Jego celem jest rozwijanie duchowości, dyscypliny, w której sercu leżą studia i kontynuacja zaleceń Sun Ra.

Jego duch pozostaje żywy tak poprzez jego oryginalne kompozycje jak i aranżacje i nowe utwory Marshalla. Oprócz kierowania Akerstrą gra on na saksofonie altowym, flecie, klarnecie, oboju, korze oraz EVI (eletronic valve instrument). Marshall Allen pozostaje jednym z czołowych awangardzistów naszej planety.

Marshall Belford Allen
Jako młody muzyk, jeszcze zanim podjął naukę w Paryskim Konserwatorium Muzycznym, Marshall Belford Allen występował u boku Arta Simmonsa, Dona Byasa czy Jamesa Moody. Gdy przeniósł się do Chciago z miejsca stał sie jednym z ulubieńców Sun Ra. W 1958 zasilili sekcję dętą jego Arkestry, w której grał przez kolejne 40 lat. Wraz z Johnem Gilmorem, June Tyson i Jemsem Jacsonem próbował, nagrywał koncertował i żył niemal wyłącznie z Sun Ra. Jako członek Arkestry był jednym z pionierów free jazzu lat 60tych, odciskając piętno na twórczości najważniejszych muzyków awangardowych owego czasu. Jego grę słychać na przeszło 200 albumach Sun Ra a także Phisha, Sonic Youth, Diagble Planets czy Medeski, Martin & Wood.

Allen przejął rolę muzycznego dyrektora Arkestry w roku 1995 po Gilmorze, który 2 lata wcześniej zastąpił Sun Ra. Allen nie tylko kontynuuje studia nad muzyką pozostawioną przez twórcę zespołu ale także tworzy nowe aranżacje jego kompozycji oraz pisze nowe utwory. Nie chce tworzyć zespołu-widmo, ale utrzymać przy życiu tradycję big-bandów.