Felicjan Andrzejczak - Koncert w Zalasewie

Głos Felicjana Andrzejczaka jest jednym z najbardziej rozpoznawalnych męskich głosów w Polsce. Artysta od ponad 4 dekad występuje w kraju i za granicą, zachwycając odbiorców swoim niepowtarzalnym głosem i pięknymi tekstami piosenek, na czele z legendarnym już utworem "Jolka, Jolka pamiętasz". Ostatnie lata, są dla wokalisty bardzo pracowite. W minionym roku ukazał się już drugi singiel pt. "Nie żałuję niczego" .

Felicjan Andrzejczak szerokiej publiczności pokazał się w 1979 roku, gdy ze swoim pierwszym przebojem, utworem "Peron łez" zdobył wyróżnienie na koncercie premier podczas Krajowego Festiwalu Polskiej Piosenki w Opolu. W latach 1979-81 występował w Teatrze Na Targówku, obecnie Teatr Rampa w Warszawie oraz gościnnie w Teatrze Muzycznym w Gdyni. Pod koniec 1982 roku nawiązał współpracę z Budką Suflera. Jej efektem są trzy kultowe przeboje - "Jolka, Jolka pamiętasz", "Czas ołowiu" i "Noc komety". W 1985 roku podczas XXII KFPP w koncertach "Premiery" i "Mikrofon i Ekran", Felicjan zaśpiewał "Trzeci akt" za który otrzymał Złotą paterę z bursztynem. W 1987 roku i w 1988 roku po raz kolejny wystąpił w Opolu, gdzie zaśpiewał "Ekscentryczny dance"i "Siedem nocy" . Piosenki te zdobyły również uznanie i trafiły na top listy przebojów Polskiego Radia. W 1987 roku Artysta wydał swój pierwszy solowy album "Felicjan Andrzejczak". Znalazło się na nim wiele kompozycji Jarosława Kukulskiego i Ryszarda Sygitowicza, z którymi artysta nie tylko współpracował, ale też się przyjaźnił. Za warstwę tekstową na płycie odpowiedzialni byli między innymi Jonasz Kofta , Janusz Kondratowicz i Justyna Holm. Ma na koncie kilka płyt solowych nagranych między innymi z Mieczysławem Jureckim i Andrzejem Kuryło, a także wydaną w 2020 roku płytę z Budką Suflera.
Piosenki Felicjana Andrzejczaka plasowały się w czołówkach list przebojów. Soul i blues - te rodzaje muzyki, które fascynowały go i inspirowały do dalszych poszukiwań. Wielkie wrażenie wywarł na nim Czesław Niemen. Z zagranicznych artystów inspirował go James Brown. Od początku bał się rutyny i estradowej sztampy. Interesowały go koncerty na wysokim poziomie, czego mogliśmy przez lata doświadczać.