Carlos Libedinsky &Narcotango, Astillero w Warszawie

Koncert Carlos Libedinsky &Narcotango, Astillero w Warszawie

Carlos Libedinsky & Narcotango (Argentyna)

CARLOS LIBEDINSKY - muzyk, kompozytor, aranżer, piosenkarz i gitarzysta.

Po eksperymentach z różnymi stylami muzycznymi, występach w zespołach rockowych, bluesowych i popowych ("La Pera and Arqueros"), muzyki współczesnej ("Duo de guitarrs imago"), stworzeniu formacji Emilia del Guercio oraz występach w zespole muzyki renesansowej i średniowiecznej "MĂşsica Ficta" w 1992 r. wkroczył w świat tanga z duetem "Los Mareados", łącząc tradycyjny repertuar z własnymi kompozycjami. Skomponował także muzykę do spektakli, takich jak wystawiane w San MartĂn Theatre Komedia pomyłek Williama Szekspira i Alan in Vulcania, oba w reżyserii Claudio Hochmana; Emociones Simples dla grupy "La trup", w teatrze Regina; Clun, Luna, i adaptacja musicalu Czarodziejski flet Mozarta dla grupy "Clun", w reżyserii Marcelo Katza, w Audytorium C.C. Recoleta.
W 1985 r. założył instytut muzyczny "Tademus" w dzielnicy Belgrano, którego dyrektorem jest po dzień dzisiejszy. Instytut zatrudnia ekipę 20 nauczycieli wszystkich specjalności i uczy około 180 studentów.
W 2003 r. tworzy "Narcotango", z którym gra koncerty w miastach Ameryki i Europy. Ich trzeci album, "Narcotango en Vivo" zdobył w 2009 r. nominację do Latynoskiej nagrody Grammy za najlepszy album tango oraz nominację do nagrody Gardel za najlepszy elektroniczny album tango.

NARCOTANGO

W 2000 r. Libedinsky zaczyna tańczyć tango i to doświadczenie staje się punktem zwrotnym w jego muzycznych poszukiwaniach. Intensywnośc milongi, nowe środki wyrazu rozwijane przez tancerzy na parkiecie i włączenie młodych ludzi w muzykę Buenos Aires, która przez dziesięciolecia uważana była za twórczość dla dziadków z pokoleń lat 30 i 40, wszystko to wywołało w nim potrzebę stworzenia pomostu między tradycją tanga i XXI wiekiem.
"W milongach to było tango, ale poza nimi grupy trip-hopowe, jak Massive Attack, Portishead, Cibo Matto, Morcheeba, Bjork, to źródła tego impulsu do tańczenia tanga, tak intensywnego, zwartego i przesiąkniętego erotyzmem jak tango Osvalda Pugliese".

W miarę pogłębiania tego doświadczenia kończył komponować utwory na swoją pierwszą płytę Aldea Global we wrześniu 2001 r., na której znalazły się skomponowane przez niego tanga i kilka klasyków gatunku. Postanowił włączyć też na krążek swoje pierwsze dwie kompozycje elektronicznego tanga: Trance Tango (oparte na Duo de Amor Astora Piazzolli) i elektroniczną rioplateńską wersję Mi Buenos Aires Querido.

W sierpniu 2003 r. wydał płytę "Narcotango", wyłącznie z oryginalną muzyką, łączącą elektronikę i tango. Wydając ten album, Libedinsky napisał:
"NARCOTANGO jest niczym głęboki uścisk, w którym złączone są tango i elektroniczna muzyczna atmosfera naszych czasów" i dalej - "Gdy kilka par pozostaje jeszcze na parkiecie, pojawia się magia milongi, kiedy ciała zmęczone wielogodzinnym tańcem nie chcą uznać końca wieczoru, w jednym z takich momentów narodziło się NARCOTANGO. W tym momencie zacząłem sobie wyobrażać muzykę, do której pragnąłem tańczyć i oglądać innych tańczących, bo narkotyczna moc tanga potwierdza, że kto raz wkroczył w ten świat, już go nie opuści, bo tango jest jak narkotyk prowadzący do niezwykłego, zmysłowego i silnego uzależnienia".

"Narcotango", w przeciągu kilku miesięcy i wyłącznie dzięki famie przekazywanej z ust do ust (jako że była to produkcja niezależna), stało się ogólnie znane i tańczone w milongach na całym świecie. Gatunek został zidentyfikowany jako TANGO ELEKTRONICZNE, a niedługo potem sklepy muzyczne i inne sklepy w centrum Buenos Aires, na ulicach Corrientes, Florydy i Santa Fe, grały ten swoisty podkład muzyczny do codziennego życia miasta.

"Narcotango" stało się częścią współczesnej miejskiej ścieżki dźwiękowej. Proces ten w Buenos Aires współtworzyły też inne grupy: Bajofondo Tango Club, Tanghetto, Ultratango, a po nich Otros Aires, San Telmo Lounge. Gotan Project, który odniósł ogromny sukces w Europie i USA, nie był szeroko znany w Argentynie, bo - co ciekawe - ich album La Revancha del Tango, nie został wydany w kraju aż do 2006 roku. Po wydaniu albumu, przyszedł czas na koncerty w Argentynie i międzynarodowe trasy koncertowe.

Astillero (Argentyna)

Brzmienie Astillero jest pełne mocy, zawrotne, zapierające dech w piersiach, surowe, a zarazem wyrafinowane: to zwariowana jazda pulsujących akcentów, modulowanych do wstrząsających tonów pianissimo i jeszcze głębiej. A całe to szalone brzmienie jest autentyczne, żadnych sztuczek, 100% akustyczne: to dźwięk drewna i strun, powołany do życia w bólu przez przenikliwe pragnienie przełożenia doświadczenia miejskiego życia XXI wieku na język nowej muzyki, zbudowanej na solidnym, tradycyjnym fundamencie tanga z Buenos Aires.

Orkiestra, choć wyposażona w typowe instrumentarium klasycznego zespołu grającego tango (dwa bandoneony, skrzypce, fortepian, wiolonczela, kontrabas i wokal), jest formacją tanga nie mającą nic wspólnego z tym "tangiem", które funkcjonuje w powszechnym rozumieniu. Astillero proponuje zupełnie nową wizję tanga: przenikliwego i intensywnego, szorstkiego i brutalnego, odzwierciedlającego czasy, w których żyjemy. Z ich oryginalnych kompozycji, niektórych instrumentalnych, niektórych z tekstami, wyrasta tango ogołocone, a zarazem bogate i świeże. Brzmienie Astillero to dźwięki współczesnego Buenos Aires: sposób w jaki grają swoją muzykę odzwierciedla niedostosowanie i szaleństwo tej miejskiej dżungli: kopie, rani, skacze. Pełne świeżości teksty tylko wzmacniają surowość: szorstki, ale czuły głos, pełen troski i rozdzierający zarazem. Ten koncept sięga nawet dalej niż sama muzyka, wzbogacony przez obrazy video, poetyckie i polityczne, odtwarzane na żywo jako uzupełnienie powodzi dźwięków.

Młodzi członkowie grupy od najwcześniejszych lat zanurzeni byli w tradycyjnym tangu. Stojąc na czele niedawno powstałego ruchu nowego tanga "Maquina Tanguera" w Buenos Aires, zanim założyli Astillero w 2005 roku, pracowali z wieloma ważnymi zespołami tej sceny, takimi jak Orquesta TĂpica Fernandez Fierro. Lata nauki i badań uczyniły z nich nauczycieli młodszego pokolenia, poprzez ich pracę z wieloma niezależnymi organizacjami i zaangażowanie w projekty społeczne. Po odbyciu dwóch tras koncertowych w ostatnich latach, Astillero mają szybko powiększające się międzynarodowe grono fanów. Tajemnica się wydała i jest coraz szerzej znana!

Powiązane