Kapela Ze Wsi Warszawa - "Nord"

Podziel się na facebooku! Tweetnij!

Nikt nie potrafi tak wspaniale opowiadać piosenkami o krasulach, konikach i kotkach szaro-burych, Jasieńkach, matulach i Marysiach. Nikt równie przekonująco i ciekawie nie przywołuje, nie odświeża tradycji muzyki etnicznej, jak oni.

Tytuł "Nord" nie wziął się znikąd. Kapela, jak wyjaśnia, oddaje hołd potomkom Wikingów i zaprosiła nawet do nagrań legendarny szwedzki zespół Hedningarna. Wśród gości jest też kanadyjska Indianka Sandy Scofield. Wymienieni artyści znani są zapewne głównie tym, którzy etnomuzykologią parają się zawodowo i pasjonatom muzyki etnicznej. Ale nie o gości się rozchodzi, choć ich roli absolutnie umniejszać nie zamierzam.

W centrum jest Kapela, ze świetnymi aranżacjami utworów tradycyjnych (z dość jazzową trąbką jako parokrotnym dodatkiem), z wykorzystaniem tradycyjnych instrumentów, świetnymi wokalami Sylwii, Magdy i Ewy interpretującymi ludowe teksty (choć jest i fragment z Hermana Hessego). KZWW jest fenomenalna jako artysta ilustrujący ludowe opowieści. Malujący emocje. Jak piękna jest chociażby nostalgia zaklęta w początku "Grajo gracynki". Kilka zawartych na płycie utworów instrumentalnych to jakby podkład do wędrówek, których Wikingowie zaliczyli w swojej historii mnóstwo. Słowianie zresztą też. Ta słowiańskość jednak mocniej tu "bije po uszach" niż skandynawskość. Całkiem sporo jest melancholii i refleksji, nawet niepokoju. Znacznie mniej beztroskiej zabawy. Pozornie skoczny i rozrywkowy "Hola byśki hola" ma w sobie coś takiego, że hasać nie pozwala.

Tytuł z chłodem dalekiej Północy się kojarzący, oprawa graficzna także. Ale z piosenek z szóstego krążka Kapeli Ze Wsi Warszawa bije mocna energia, która zmarznąć nam nie pozwoli. Zespół przybliża nam muzykę ludową już od 15 lat. Wciąż szuka, wciąż urzeka. Dawno uciekł od ludycznej przaśności i przez to trafia do tak wielu odbiorców. Nie mam żadnych wątpliwości, że w kolejnej 15-latce będzie czarował równie przekonująco.

Podziel się na facebooku! Tweetnij!