Strona 210 - Recenzje
Jedni z prekursorów grunge'u nie zrobili takiej kariery, jak wielu ich naśladowców. Większości z nich jednak dawno nie ma, zaś Melvins trwają niewzruszenie. I jestem pewny, że będą istnieć jeszcze bardzo długo.
Michael Bublé ma pewnie tylu zwolenników co przeciwników. Dla tych drugich jego muzyka to konfekcja, substytut klasy dla mas. Nie zmienia to faktu, że w przywracaniu ducha dawnych lat jest niedościgniony.
Na twórczość formacji Pięć Dwa Dębiec często patrzy się trochę z przymrużeniem oka, przez pryzmat ich dawnych nagrań dla UMC, w czasach "wielkości" Mezo i Ascetoholix. To bardzo niesprawiedliwe podejście.
Jedenasty w karierze Tori Amos album to pozycja świąteczna, przygotowana zapewne jako prezent dla fanów. Niestety wyjątkowość krążka ujawnia się tylko w założeniach.
Są zespoły, o których nie potrafię napisać złego słowa. The Hold Steady to jeden z nich.
Leona Lewis ma nieprzeciętny głos i wie jak go używać. Na "Echo" udowadnia, że robi to coraz bardziej świadomie. Po debiucie, gdzie nieco miotała się jeszcze miedzy Whitney Houston a Toni Braxton, przyszedł czas na dzieło, gdzie można mówić o kiełkującym stylu Leony Lewis.
Oszalała już Skandynawia, oszaleli Niemcy, szaleństwo rozpoczyna się w Wielkiej Brytanii. Oby i u nas na punkcie tria wybuchło szaleństwo, bo daje ono wiele radości.
W bardzo przeciętnym dla komercyjnego rapu 2009 roku 50 Cent był jedną z ostatnich nadziei fanów. Oczekiwania spełnił z nawiązką.
Po 30 latach artystycznego małżeństwa z Charliem Burchillem, Jim Kerr postanowił zrobić skok w bok. Związkowi to nie zaszkodzi, za to fanom da sporo radości.
Włoski nu-jazz od lat prezentuje się wyśmienicie, ale w Polsce jak dotąd nie cieszył się jakimś wielkim zainteresowaniem. Szansą na zmianę tego stanu rzeczy jest trzeci album w dorobku duetu Gabin. Pomijając inne atuty, warto na niego zwrócić uwagę chociażby z tak prozaicznego powodu, jak intrygująca lista gości.
