Strona 85 - Recenzje

Jest wielka siła w debiutanckiej płycie Chvrches. Nie chodzi o moc, energię, głośność, ale niepozorność.

Wspólny album Elvisa Costello i The Roots poza dawką świetnie zaaranżowanych, kapitalnie zagranych numerów, przynosi paradoksalnie więcej pytań niż odpowiedzi. Właśnie to jest w tej płycie najbardziej intrygujące.

Macie już swoją płytę roku? Ja tak - tę właśnie, ale to dlatego, że jest idealna na każdą porę roku, na letnie upały, jesienne słoty, podróże przez zimowe zaspy czy wiosenne przebudzenie. Do tego to płyta na dzień i noc, na imprezowy bifor czy after, drogę do pracy, obiad z rodziną, wieczorny relaks.

Jeśli myślicie, że Disclosure nagrali najlepszą taneczną płytę tego lata, cóż, pewnie macie racje. Warto jednak sięgnąć również po debiut Hot Natured.

Ładne dźwięki, łady głos, ładne melodie, ładna okładka. A jednak wszystko za mało.

Rzadko się zdarza, aby sequele były lepsze od poprzedzających je wydawnictw, najczęściej to po prostu sprawdzony sposób, aby w oparciu o sentyment łatwo poprowadzić promocję. 2 Chainz dostarczył nam jednak wyjątek od tej reguły.

Artysta w tytule płyty chyba zwraca uwagę na przemijalność i nieuchronność końca. Ale muzycznie wypowiada się w sposób nie pozostawiający wątpliwości, że daleko mu jeszcze do wyczerpania pokładów kreatywności.

DevilDriver nigdy nie był dla mnie zespołem, w którym upatrywałem zbawcy metalowej sceny, jednak każda kolejna płyta kapeli była solidną porcją metalowego mięcha. Nie inaczej jest tym razem.

20 lat to idealny czas na fonograficzny debiut. Prasa i fani łatwo wybaczą wszelkie niedociągnięcia, łagodniej spojrzą na wady, przyklasną temu, co dobre. U Grande sprawdziło się to idealnie.