Koncert kameralny w Warszawie

Koncert kameralny w Warszawie - 07-03-2017

Koncert kameralny w Warszawie

Trio Manaz

07.03.2017 19:00

Warszawa(Mazowieckie) - Filharmonia Narodowa


Sala Kameralna
Cena: 30 zł

Program:
Franz Schubert - Sonatensatz D28 [10']
Ludwig van Beethoven - Trio fortepianowe Es-dur op. 70 nr 2 [30']
Przerwa [20']
Krzysztof Meyer - Trio fortepianowe op. 50 [33']

Dwa tria Beethovena tworzące op. 70 powstawały podczas letniego pobytu kompozytora w posiadłości księżnej Marii von Erdödy, w 1809 r. Bardziej znane jest pierwsze z nich, w tonacji D‑dur (zwane „Triem duchów” dzięki niesamowitej brzmieniowo części wolnej – być może echu szkiców muzyki do Makbeta). Podczas koncertu zabrzmi drugi utwór z tej pary, Trio Es‑dur, niezwykle pogodne, poetycko rozmarzone, choć nie pozbawione też nastrojów eroico, łączonych często z jego tonacją.

Jednoczęściowe Trio B-dur Schuberta w formie allegra sonatowego to dzieło nastoletniego kompozytora (chronologicznie bliskie Triu Beethovena), zapatrzonego jeszcze w klasyczne wzory Haydna i Mozarta. Choć w zasadzie nie ujawnia jeszcze cech dojrzałego stylu swego twórcy , to zachwyca perfekcją konstrukcji, wdziękiem i urodą tematów, doskonałą równowagą faktury – tak młody geniusz zdobywał perfekcyjny kompozytorski warsztat, bazę późniejszych mistrzowskich arcydzieł kameralistyki.

„Trio jest niewątpliwie jedną z najbardziej poruszających kompozycji tego gatunku na przestrzeni ostatnich dekad. Bliskość wobec idei i konceptów Dymitra Szostakowicza, zwłaszcza jego późnych dzieł, w niczym nie ogranicza swobodnego toku własnych pomysłów kompozytora i jego wizji brzmienia...”. Entuzjazm komentarza do jednego z nagrań Tria op. 50 Krzysztofa Meyera zwraca też uwagę na nieco nadużywane porównania bardzo indywidualnego, bogatego i zmiennego w czasie stylu autora do rosyjskiego kompozytora, któremu poświęcił cenione monografie; sam tak to komentował: „gdy miałem kilkanaście lat jego twórczość rzeczywiście mnie fascynowała, ale była to jedna z kilku fascynacji, która, jak i pozostałe, nie trwała zbyt długo.” Rozbudowany, pięcioczęściowy utwór z 1980 r., cieszy się nieodmiennie dużym powodzeniem wśród ambitnych kameralistów.