Strona 106 - Recenzje
Nie wiem, czy Flying Lotus przebije się kiedyś do muzycznego mainstreamu. Wiem za to doskonale, że po raz kolejny zapisał na koncie wspaniałą płytę, która pozwala przenieść się w zupełnie inny wymiar.
Wydawało się, że powoli będą schodzić ze sceny, że wielkie albumy już nagrali wiele lat temu. Nic z tego. Legendarne teksańskie trio powróciło w wielkim, oldschoolowym stylu.
Podobno od przybytku głowa nie boli. Cóż, boli.
Niech sobie w tym hamaku, w tym Bangkoku robi, co chce, jeśli będzie nagrywać tak znakomite płyty jak "Jezus Maria Peszek".
Czasami, gdy zespół wyraźnie przemeblowuje swój styl można mówić o artystycznej odwadze. Czasami też o kalkulacji. W przypadku Papa Roach chodzi raczej o to drugie. A szkoda.
Nie powiem, żebym szczególnie tęskniła za No Doubt. Tymczasem Gwen Stefani i koledzy sprawili mi bardzo miłą niespodziankę.
Mark Knopfler wciąż sentymentalny, refleksyjny i nawiązujący do swoich muzycznych korzeni. Na "Privateering" bardziej niż kiedykolwiek wcześniej.
Monumentalny, epicki, wielowymiarowy stylistycznie. Nawiązujący do korzeni i celujący w wymiary zaskakujące. Oto Enslaved na swojej dwunastej studyjnej płycie.
Nie taki straszny niedźwiedź grizzly, jak go malują. Nowa płyta amerykańskiego kwartetu najlepszym na to dowodem.
Napisać, że wszystko, za co bierze się Kanye West zamienia się w złoto, to jak stwierdzić, że woda jest mokra, a trawa zielona. Tylko czasem naprawdę trudno o inny wstęp, bo ten facet nie przestaje zadziwiać.
