Strona 124 - Recenzje

Gdybym miała porównać Damona Albarna do innego muzyka byłby to Mike Patton. Pozornie niewiele mają wspólnego, a jednak.

Santigold zmieniła jedną literkę w pseudonimie, ale na szczęście jej twórczość pozostaje na niezmiennie wysokim poziomie.

Ci, którzy pokochali The Boogie Town za "Emily", będą zachwyceni, dla tych, którzy liczyli, że Ula Rembalska i Bartek Mieszkuniec na drugim albumie bardziej się rozbrykają pozostanie niedosyt.

Kariera i sukces Kelly Clarkson to najlepsza kontra dla osób, które uważają, że programy pokroju "Idola" służą tylko i wyłącznie promocji uprawiających banalny pop gwiazdek jednego sezonu. Amerykanka triumfowała w tym show blisko dziesięć lat temu, a tymczasem wciąż świetnie sobie radzi nagrywając muzykę daleką od taniej chałtury.

Piękny - mający najlepsze cechy swojego gatunku, rodzaju itp. lub będący doskonałym w jakiejś dziedzinie. Taką definicję słowa "piękny" podaje PWN. Tym właśnie jest "Ceremonials".

Kwintet z Arizony nie zaskakuje. Ale robi postępy. Jest blisko światowej elity technicznego death metalu.

Jeśli ktoś dotąd nie posiadał w swej płytotece "Achtung Baby" ma szansę - i powinien - to nadrobić.

"Bad" nie zawsze znaczy "zły". W Stanach to słowo bywa używane jako synonim kolokwialnego "zaje…y". A Tom Waits, jak wiadomo od lat, takim właśnie jest artystą.

Po co to komu?! - nasuwa się po przesłuchaniu tej monumentalnej, 90-minutowej kooperacji. Odpowiedź na pytanie łatwa wcale nie jest. Fani obu artystów nie mają lekko.