Strona 165 - Recenzje
Nadzieje miałam wielkie. Liczyłam, że na drugim albumie Adele zaryzykuje i zaniecha zachowawczych numerów, które zdominowały debiut. Co więcej, promującym "Rolling in the Deep" wokalistka kazała mi w to głęboko wierzyć. Cóż, zwiodła mnie.
Już na wstępie należy zaznaczyć, że rozpatrywanie tego wydawnictwa jako albumu to pewne nieporozumienie. Flo Rida tak naprawdę nagrał maksisingel, którego głównym celem jest wypromowanie jak największej liczby hitów na iTunes.
Podobał wam się debiut White Lies? Przypadł wam do gustu singlowy "Bigger Than Us"? Jeśli odpowiedzi na te pytania są pozytywne możecie w ciemno kupować "Ritual".
Nie mogę pozbyć się wrażenia, że formacja LMFAO, w skład której wchodzą Stefan Kendal Gordy i Skyler Husten Gordy, czyli odpowiednio syn i wnuk założyciela wytwórni Motown Berry'ego Gordy'ego, to tak naprawdę żart. Tyle że niezbyt strawny, a zamiast długiej brody, ma obleśne wąsy.
Coraz większymi krokami Samuel Beam zmierza w kierunku popu. I robi to naprawdę przekonująco. Ale w żadnym wypadku nie zapomina o swoich folkowych korzeniach.
Wszystko tu świetnie pasuje. Klimat, oszczędność środków wyrazu i szczera, silna energia, której mogliby Wire pozazdrościć dużo młodsi artyści, inspirujący się ich muzyką.
Z płytami z kręgu technicznego death metalu jest tak, że trzeba ich słuchać wielokrotnie. To wymagający kawałek sztuki, ale jak już się go odpowiednio pozna, daje mnóstwo radości. Co najmniej jak niekończący się karnawał. "Carnival Is Forever" jest tego przykładem.
Ma dobry głos, jest świetną autorką tekstów, ale nie nagrywa piosenek, które byśmy na dłużej zapamiętali. Keri Hilson znów nie udało się nagrać w pełni satysfakcjonującego albumu.
Łapanie kilku srok za ogon nie najlepiej wychodzi Jamiemu Foxxowi. Aktor z niego co prawda dobry, ale z nagrywaniem muzyki raczej powinien dać sobie spokój.
Lubię pamiętniki artystów wybitnych, a do takich Dave Stewart bez dwóch zdań się zalicza. Sporo ciekawego można w nich przeczytać. Wspominki Brytyjczyka zadowolą głównie tych, którzy ponad współczesną krzykliwą wielobarwność preferują znakomicie podaną klasykę.
