Strona 64 - Recenzje

Odrobinę magii, parę piosenek, które podniosą ciśnienie, które zostaną w pamięci na dłużej. Tego pragnę od każdej płyty AC/DC, zdając sobie sprawę, że czas tego wielkiego zespołu nieuchronnie, niestety, zbliża się do końca. Na "Rock Or Bust" na szczęście to dostałem.

Duet She & Him nagrał drugą świąteczną płytę.

Take That nagrali znakomity, nowoczesny album. Było to jednak cztery lata temu. Tym razem dostaliśmy po prostu nowy album Take That.

Nie jestem Amerykaninem, więc Willy Wonka nie jest dla mnie postacią kultową. Pomimo tego filmy o wielbicielu czekolady podobały mi się. Gorzej z płytą Primus, będącą wariacją na temat ścieżki dźwiękowej do produkcji z 1971 roku.

Mężczyzna poznaje kobietę. Rozmawiają ze sobą całą noc. Nie wymieniając się telefonami, umawiają się na następne spotkanie. Początek jak u genialnego Richarda Linklatera, ale czym dalej, tym gorzej. Szkoda, bo francuski film o miłości nie powinien cechować się taką naiwnością i tak bardzo wiać nudą. Szczególnie, mając tak znakomitą obsadę.

Z bólem ogłaszam, że TV On The Radio zapadli na tę samą chorobę, co Yeah Yeah Yeahs. Obie nowojorskie formacje zdobywały szczyty list przebojów w tym samym czasie, w recenzjach zachwalano ich otwarte umysły i odwagę. I tak jak "Mosquito" jest ledwie przeciętnym longplayem z jednym dobrym singlem ("Sacrilege"), tak najmłodszemu dziecku TV On The Radio - "Seeds" - również doskwiera anemia.

Ich muzyka jest i będzie wieczna. Słuchanie jej daje ogrom radości. Mniejsza o to, czy delektujemy się Queen z regularnej płyty, czy ze składanki.

Znowu mnóstwo dźwięków. Machine Head wjechał lata temu w uliczkę "epickie płyty" i najwyraźniej świetnie się w niej czuje. Ale niewiele z tego dobrego wynika.

Panowie z Simple Minds nie mogli wymyślić lepszego tytułu dla swej nowej płyty. "Big Music" mówi wszystko o szesnastym albumie Szkotów.