Strona 78 - Recenzje

Nieważne, gdzie będę skoro będę sobą. Tę maksymę zawsze mam na podorędziu i jest ona dla mnie ważna. Dla wspaniałej malijskiej grupy Tinariwen chyba też. Wszędzie potrafią stworzyć olśniewającą muzykę. Pod warunkiem, że niedaleko jest pustynia.

Nie jestem wróżką, ale przewiduję, że pomimo dość wczesnej premiery (pierwszy kwartał), "G I R L" bez problemu znajdzie się na wysokich miejscach podsumowań 2014 roku.

"The Unforgiving" był pierwszym dziełem Within Temptation, które w całości przesłuchałem z przyjemnością, a parę utworów na nim było naprawdę doskonałych. Podobnie jest z szóstym albumem Holendrów, aczkolwiek różni się ono dość wyraźnie od poprzednika.

Trasa norweskiego Obliteration i szwedzkiego Vampire z paroma datami w Polsce. O tym w tej chwili mocno marzę. Delektując się absolutnie kapitalnym debiutem drugiej z formacji.

"Crosses" to płyta Chino Moreno. To krótkie zdanie w zasadzie podsumowuje długogrający debiut formacji, której skład uzupełniają Shaun Lopez i Chuck Doom.

Drugi oficjalny album Kid Inka to płyta, która nie wnosi absolutnie nic nowego do hip-hopu. Trudno, nie musi, bo i tak jest porcją naprawdę dobrej rozrywki.

Kari Rueslåtten z wiekiem coraz mniej eksperymentuje z aranżacjami, coraz bardziej upodabnia się zaś do Tori Amos. Nie zmienia to faktu, że słuchanie wracającej po blisko dekadzie Norweżki jest doświadczeniem bardzo przyjemnym.

Rock progresywny - tak kwalifikuje teraz twórczość Cynic wytwórnia Season Of Mist. Trafnie, choć etykietka nie wyczerpuje stylistycznej różnorodności płyty.

Bardzo, bardzo chciałabym napisać, że "118" to kandydat do polskiej płyty ro(c)ku. Niestety, nie mogę.