Strona 77 - Recenzje

Annie Clark to fajna dziewczyna. Zna piłkarskie sztuczki, kumpluje się Davidem Byrne'em i nagrywa fajne płyty. Choć epitet "dziwny" wydaje się trafniejszy niż "fajny".

Mam wrażenie, że od samego słuchania albumu "Symphonica" człowiekowi poprawiają się maniery.

Jurorka "X Factor" zaprasza na imprezę klubową. Przygotowany na nią set didżejski to nowoczesne granie, pod względem energii dopingujące do szaleństw na dancefloorze. Ale zamiast erotyczno-hedonistyczną, emanuje melancholijną, refleksyjną nutą.

Anglicy mają koszmarną pogodę i jeszcze gorsze jedzenie, ale zazdroszczę im piłki nożnej, a dokładniej jej poziomu, oraz takich gwiazd jak Paloma Faith.

Trzecią dekadę istnienia sosnowicki Frontside zaczął od stylistycznej wolty. Muzycy zabawili się w metalcore'owców, którzy przebrali się za pudel metalowców i hard rockowców.

Na facebookowym profilu Innercity Ensemble w pozycji "gatunek" jest napisane "show me some magic". Magia jest słowem idealnie oddającym zawartość drugiej płyty kolektywu polskich muzyków o rzadko spotykanej wrażliwości i wyobraźni.

Nie brakuje osób, którym Los Angeles kojarzy się tylko ze świetną koszykówką, Hollywood, serialem "Beverly Hills 90210" oraz miejscem, w którym spełniają się marzenia. Scholboy Q wysyła nam pocztówkę, która wcale tego mitu nie obala, ale z pewnością dodaje do niego wiele mrocznych barw.

Gdyby Neil Young przygotował soundtrack do filmu "Bezdroża", brzmiałby on tak jak album "Morning Phase".

Neneh Cherry pozwoliła nieco o sobie zapomnieć. Nie można jednak pozwolić, by jej nowa płyta przeszła niezauważona.