Strona 199 - Recenzje

"Lonely Avenue" to z jednej strony niezwykły projekt, z drugiej po prostu kolejna płyta Bena Foldsa. Tak czy inaczej, rzecz godna odnotowania.

Nie będę owijał w bawełnę. Tak słabej płyty po Ludacrisie bym się nigdy nie spodziewał. Szczególnie, że to jeden z niewielu gwiazdorów rapowego mainstreamu, którego dyskografia jak dotąd trzymała naprawdę równy poziom.

Więcej, mroczniej, potężniej, Dimmu Borgir. Taki slogan na potrzeby promocji "Abrahadabra" mogłaby z powodzeniem zastosować wytwórnia Norwegów.

Jeden z najbardziej wyczekiwanych polskich hiphopowych albumów tego roku na pewno nie przejdzie bez echa. Nie wszystkim się spodoba, nie dla wszystkich okaże się zgodny z oczekiwaniami, ale z pewnością nikogo nie pozostawi obojętnym.

Dave Sitek jest znakomitym producentem, co pokazał nie tylko na płytach swojego zespołu TV on the Radio, ale również Yeah Yeah Yeahs czy Scarlett Johansson (jestem w wąskiej grupie osób, której podobał się krążek "Anywhere I Lay My Head"). Teraz w ramach projektu Maximum Balloon z jeszcze większym rozmachem bawi się dźwiękiem.

Tommy Lee to towarzyska bestia. Nawet do nagrywania płyty potrzebuje całego mnóstwa ludzi.

Ich płyty powinno się rozdawać za darmo w aptekach, zamiast kosztujących niemało leków na depresję. Trzeba działać szybko, bo jesień nadeszła, słońca coraz mniej i optymizm zanika.

Świata kapela z Arizony tym albumem na pewno nie podbije. Dlaczego? Z prostego powodu - nie wymyśliła wystarczającej ilości piosenek, które byłyby w stanie zrobić wrażenie.

Amerykańska gwiazda wokalnego jazzu postanowiła na nowym albumie sięgnąć po folk i klasyki akustycznego rocka i popu. Zapowiadała, że przerobi je na modłę gospel-soul. Ile wyszło z tych zapowiedzi?