Strona 200 - Recenzje

Miało być wspaniale. Nowy skład, muzyczna opieka najbardziej wziętych amerykańskich producentów i duchowe wsparcie Jaya-Z, który przyjął Sugababes pod skrzydła wytwórni Roc Nation. Niestety siódemka nie okazała się dla Brytyjek szczęśliwa.

Trudno w to uwierzyć, ale aż dziewięć lat przyszło nam czekać na nowy, oficjalny album Bilala Olivera. 31-latek rodem z Filadelfii w końcu udowodnił, że etykietka wielkiej nadziei neo-soulu nie została mu przyczepiona przypadkiem.

Orkiestra po latach bezczynności odkurzyła swój popowy koncept i wyrusza na manewry. Demonstruje na nich współczesnym młodzikom, co to znaczy ciekawy elektroniczny pop.

Łabędzi śpiew legendy alternatywy? Na szczęście nic z tych rzeczy.

Rok temu nakładem jednej z najważniejszych dla niezależnego hip-hopu amerykańskich wytwórni, Stones Throw, ukazał się fantastyczny album białego wokalisty Mayera Hawthorne'a. Jego wizja soulu zachwyciła fanów na całym świecie. Teraz podobnie może być z dziełem Aloe Blacca.

Smyki, dęciaki, akordeon. To wszystko znajdziemy na nowym albumie zespołu Muchy. Tak jest, tych od "Miasta doznań" czy "Galanterii". Chłopcy, a raczej już panowie, dojrzeli, a wraz z nimi ich muzyka.

It's coming up, it's coming up, it's... not DARE. Kto szuka popowych uniesień, przebojów, które ubarwią jego szare życie, niech lepiej zostanie przy pierwszych dwóch albumach Gorillaz. "Plastic Beach" to już nie rozrywka, nie zabawa, lecz sztuka.

Sully Erna zawsze zdradzał słabość do etnicznych klimatów. To, co jednak było dodatkiem, wyróżniającym ozdobnikiem w Godsmack, na jego samodzielnym dziele stało się motywem przewodnim.

Ósma piosenka na płycie nosi tytuł "Everything Is Wrong", czyli że wszystko jest nie tak. Kłamstwo! Im więcej słucha się krążka Blonde Redhead, tym jest lepiej.