Strona 233 - Recenzje

Dla większości zespół Europe zaczął i skończył się na płycie "Final Countdown". Tymczasem prawie 25 lat później Szwedzi mają się całkiem nieźle, co pokazują na najnowszym dziele "Last Look at Eden".

Mastodonowi wyrasta powoli groźny konkurent. Kwartet z Savannah pokazuje na drugiej płycie, że ma naprawdę sporą wyobraźnię i nieliche umiejętności.

Ian Brown zapewnia, że przestał kupować ubrania w 1999 roku. Na szczęście nie zaniechał podążania za modą jeśli chodzi o muzykę, co słychać na najnowszym krążku "My Way".

Kooperacje polskich twórców muzyki hiphopowej z ich zagranicznymi kolegami nie szokują już tak bardzo, jak jeszcze kilka lat temu. Szczególnie, że nie powinni mieć wobec nich żadnych kompleksów.

Pierwsza płyta dla zespołu to zazwyczaj chęć publicznego wyrażenia się. Drugi album, to próba sprostania sukcesowi (o ile taki zaistniał) pierwszego krążka. Dopiero na trzecim wydawnictwie, co bystrzejszy zespół łapie, o co w tym wszystkim chodzi i próbuje po prostu nagrać płytę z muzyką do zabawy. Wielu się na tym trzecim etapie wykłada. Brakuje im szczerości.

W starciu Kiss kontra Ace Frehley górą ten drugi. Pierwszej od lat płyty zespołu słucha się miło, ale brak na niej tak dobrych pomysłów, jakie miał Space Ace. Gene i Paul tęsknie spoglądają na lata 70., gdy świat mieli u swych stóp.

Wielu czekało na ten debiut. Trio zupełnie nie śpieszyło się z zaspokojeniem żądzy swoich fanów. Dodatkowo atmosferę podsycała wieść, jakoby płyta miała ukazać trochę inne oblicze formacji do jakiego mogliśmy się przyzwyczaić na koncertach.

Jest gitara. Jest melodia. Jest dobrze. Zwiastujący nową płytę PJ Harvey i Johna Parisha utwór "Black Hearted Love" jest wspaniały. Cudownie metaliczny, dźwięczący, z refrenem i krzyczącą artystką. Szkoda tylko, że singel nieco zawyża poziom płyty. Na szczęście tylko nieco.

Trudno nie lubić Pati Yang. Artystka z każdą kolejną płytą zaskakuje i udowadnia, że jest wszechstronna. Co więcej, trudno oprzeć się wrażeniu, że tworzenie muzyki przychodzi jej z niebywałą łatwością. "Faith, Hope and Fury" to bodaj najbardziej popowe dzieło wokalistki. Niewykluczone też, że najlepsze.