Strona 231 - Recenzje

Nie sposób zrozumieć, dlaczego na scenie muzycznej opanowanej przez tabun pozbawionych charyzmy kobiet, ta wyjątkowa, naprawdę wybitna trzymana jest gdzieś na głębokim zapleczu. Czy talent i oryginalność naprawdę nikogo na górze przemysłu muzycznego nie obchodzą?

Wilczyca wróciła i wbrew swojej naturze zniosła kosmiczne jajo. Nie kąsa już jednak tak skutecznie, jak kilka lat temu.

Fani Neila Younga mają w tym roku powody do radości. Nie dość, że legendarny artysta co jakiś czas opróżnia pełne ciekawej muzyki archiwa, to na dodatek nagrał bardzo udany album.

Nie ma szczęścia Natalie Imbruglia. Od dawna mówiło się o niej per "ta ładna Australijka od Torn", niespecjalnie zwracając uwagę na kolejne dokonania.

Utwory właściwie się nie kończą. Gdy cichnie jeden, drugi podejmuje jego wątek. To jedna wielka opowieść, która - gdy płyta przestaje grać - ciąg dalszy ma w naszych głowach.

Na okładce Charlie sprawia wrażenie przestraszonego, wygłodzonego, a spojrzeniem błaga o pomoc. Bać się nie ma czego, a głodowanie mu nie grozi. Warto pomóc mu utwierdzić się w tym przekonaniu.

Teraz można sprawę nazwać po imieniu. Oto prawdziwa gwiazda. Nie, nie Pet Shop Boys, Xenomania.

Brakuje w polskiej muzyce takich płyt jak solowe osiągnięcie nawijacza formacji Vavamuffin. Miejskiego folku ponad podziałami gatunkowymi, wciągającego bardziej niż najciekawsze dzieła Grzesiuka.

Najnowszy album Depeche Mode ma jedną doskonałą rzecz - tytuł - "Sounds of the Universe". Płyta rzeczywiście skrywa najrozmaitsze dźwięki wszechświata tworzące bliżej nieokreśloną, bezkształtną muzyczną masę.