Strona 119 - Recenzje
Nowy Pink Freud to wciąż ani jazz, ani rock. To wciąż muzyka tyleż niesprecyzowana, co fascynująca. Przede wszystkim jednak kosmicznie wprost energetyczna.
Trio Saint Etienne wraca w idealnym momencie. Kiedy kondycja sceny popowej wyraźnie podupada, Anglicy wydają album przypominający nie tylko najlepsze momenty gatunku, ale i śmiało spoglądający w jego przyszłość.
Zupełnie nie rozumiem, czemu ktoś o tak wielkim talencie, potencjale i doskonałej dyskografii, jest mocno wypchnięty na muzyczne obrzeża. Kiedyś nagrywała dla wytwórni Madonny, dziś wiele muzycznych serwisów w ogóle zapomniało o jej istnieniu. A to ogromny błąd, bo Meshell Ndegeocello niezmiennie zachwyca swoim przeszywającym głosem i artystyczną dojrzałością.
To nie pierwsze podejście Mike'a Pattona do muzyki filmowej. Z pewnością nie robi ono takiego wrażenia, jak choćby "Director's Cut". Ale może być uznane, jako zaczyn pod przyszłe wielkie dzieła Amerykanina w dziedzinie dźwiękowej ilustracji filmów.
Tytuł wydawnictwa mówi o nim prawie wszystko. Nie mówi tylko tego, że po latach stare piosenki Illusion nic nie straciły na jakości, a te premierowe są świetne.
Mówimy - Dave Lombardo, myślimy - Slayer. Lecz debiut płytowy projektu znakomitego bębniarza z muzyką legendy thrash metalu nie ma nic wspólnego. Dave'a poznajemy na krążku z dotychczas nieznanej strony.
Ja wiem, że są obciachowi. Że to rockowa konfekcja, a Chad Kroeger ma najgorszą fryzurę pod słońcem. Trzeba jednak przyznać, że Nickleback zapewnia niezawodną dawkę melodyjnych, rockowych dźwięków.
To dość niesamowite, jak jednocześnie staro, a zarazem współcześnie brzmi nowe Ultravox.
Ojciec chrzestny punk rocka po raz kolejny pokazuje swoje łagodniejsze oblicze. I wychodzi to całkiem udanie.
Carrie Underwood nie wydaje płyt co rok. Nie świeci też ciałem na okładkach pism plotkarskich. Skupia się tylko na tym, aby być lepszą artystką i z każdym kolejnym dziełem dokumentować swój muzyczny progres.
