Strona 196 - Recenzje
Madonna jest bodaj jedyną osobą na świecie, która ze skakania na skakance potrafi zrobić tętniące kolorami i energią widowisko. Inaczej bowiem nie sposób nazwać tego, co pokazała, wykonując w Buenos Aires "Into The Groove".
Norah Jones to artystka absolutnie wyjątkowa. Równie urodziwa, co utalentowana, a przede wszystkim niesłychanie wszechstronna.
Zebrać kilka popularnych piosnek i przygotować ich nowe wersje to żaden wyczyn. Nagrać je tak, by tworzyły spójną całość i pasowały do stylu wykonującego artysty to prawdziwa sztuka. Sztuka, która bezbłędnie udała się Ani Dąbrowskiej.
Jakiekolwiek porównania do Myslovitz w przypadku nowego projektu Przemka Myszora, Wojtka Powagi i Tomka Makowieckiego są nie na miejscu.
Kolejny album z cyklu "muzyka łączy pokolenia". Inicjatorem tym razem był Ray Davies, który z The Kinks napisał wiele legendarnych piosenek.
Raz na jakiś czas trafia do rąk recenzenta miła niespodzianka. Album z piękną muzyką. Album Sorry Boys.
Jakkolwiek dziwne tudzież oczywiste, by się to nie wydawało, trzeba przyznać, że Dicki mają jaja. Zespół, który ostatnio każe się nazywać D4D (zamiast wdzięcznego Dick4Dick), po raz kolejny udowodnił, że ma na tyle odwagi i pomysłów, by po raz kolejny zaskoczyć.
Na początku porównywano ją do Billie Holiday, Arethy Franklin, Minnie Riperton. Każdym kolejnym krążkiem udowadniała, że pochwały te absolutnie się jej należą. Tyle, że Bogiem a prawdą, Badu nie gra już w lidze, w której sensowne są jakiekolwiek porównania czy odniesienia, bo po prostu sama wyznacza nową jakość.
"Nowa" płyta Jimiego Hendriksa dowodzi, że można zarabiać na nieboszczykach z klasą.
Dojść do sławy, pieniędzy i popularności. Kto o tym nie marzy? Okazuje się jednak, że nie wszystko złoto, co się świeci.
