Strona 194 - Recenzje
Chociaż to jak najbardziej solowy album Josha Grobana, amerykański wokalista nie jest tutaj jedynym bohaterem. Na sukces wydawnictwa złożyła się bowiem praca trzech osób.
Pod szyldem Warpaint kryją się cztery przedstawicielki płci pięknej. Zważywszy nazwę oraz fakt, że Amerykanki używają jak najbardziej rockowego instrumentarium, po ich debiucie można było spodziewać się ostrej, hałaśliwej muzyki w stylu Babes in Toyland, L7 czy chociażby Hole. Nic z tych rzeczy.
Jazmine Sullivan ma świetny głos, ma mocne koneksje i co najważniejsze ma pomysł na dobrą muzykę. Jej najnowsze dzieło ma szansę znaleźć się we wszelkich podsumowaniach najlepszych płyt 2010 roku.
Stało się to, na co od kilku lat się zanosiło - mamy kolejny zespół światowego formatu.
To, że ten album w ogóle powstał jest cudem. To, że "Nobody's Daughter" jest całkiem niezłą płytą, jeszcze większym.
Muzykę powstałą w portowych spelunach Buenos Aires, Gotan Project zeswatał kiedyś z nowoczesnymi dźwiękami. Małżeństwo nie wykazuje najmniejszych oznak kryzysu.
Czasem zero zmian i zaskoczeń pisze się niektórym artystom na plus. Do takich twórców należy między innymi grupa Gogol Bordello.
Matthew Herbert nagrał prawdopodobnie najbardziej zwyczajny, spokojny album w karierze. Może nie najlepszy, ale z pewnością godny uwagi.
Gdzie seksowne panie i opisy, co Kid Rock zrobi, gdy zaciągnie je do łóżka? Gdzie gitarowe łupnięcie? Nie ma. Co jest? Wykonany z klasą ukłon dla muzycznej tradycji Ameryki.
Nigdy nie przepadałem za reggae. Tolerowałem je w małych dawkach, pochodzących od wąskiej grupy wykonawców, niekoniecznie kurczowo związanych z gatunkiem. Paprika Korps należy do twórców, którzy reggae potrafią uczynić muzyką bardzo ciekawą.
