Strona 60 - Recenzje

Słowo "reflection" można tłumaczyć jako odzwierciedlenie/odbicie lub jako przemyślenie/refleksja. Po wysłuchaniu debiutu Fifth Harmony na pewno przychodzi jedna refleksja - jak cudownie być młodym.

Debiutancki album Emile'a Hayniego przypomina, że muzyka to nie matematyka i 2+2 nie zawsze równa się 4.

Trochę mną targa, kiedy słucham płyty projektu Carl Barât and The Jackals. Nie chodzi o to, że "Let It Reign" to album, który wywołuje huragan w głowie czy duszy. Nie rozdziera też serca. Raczej wywołuje ambiwalentne uczucia.

Kiedyś gwiazda brytyjskiej formacji świeciła naprawdę mocno na hardrockowym firmamencie. Dziś światło jest dużo słabsze, aczkolwiek poziom jego natężenia, osiągnięty mniej więcej dekadę temu, utrzymuje się.

Nowa płyta José Gonzáleza bardzo spodoba się tym, którzy bardzo stęsknili się za muzykiem i nieco mniej tym, którzy tęsknili... nieco mniej.

Zespół powrócił po blisko 10 latach i... fajnie.

W ich muzyce słychać echa starych Judasów, Ironów, Manowar czy Manilla Road, ale sami przyznają się do fascynacji metalem środkowoeuropejskim, w tym naszym Katem. Szwedzki Enforcer to wzorcowy pokaz tego, jak należy odświeżać heavymetalową tradycję.

Gdy w 2013 roku Kodaline zadebiutowali albumem "In a Perfect World", wieszczono im sukces na miarę Coldplay i Keane. Problem w tym, że słuchanie Coldplay jest ponoć rozrywką mało ambitną, z kolei Keane, po nagraniu dwóch koszmarnych płyt, woleli zawiesić działalność, niż skazywać się na dalsze upokorzenia. By uniknąć rozczarowania i oskarżeń o wtórność, Irlandczycy zaprosili do studia Jacknife'a Lee (tego, który pomógł wypromować m.in. Bloc Party, Kasabian i Editors).

Zimno za oknem, więc ogień się przyda. Także muzyczny. Danko Jones ma go całkiem sporo do podzielenia się.