Strona 146 - Recenzje

Zapewne możemy wymienić nazwiska przynajmniej dziesięciu bardziej popularnych, znanych, lubianych polskich wokalistek. Kolejna grupa to te, które wylansowały więcej przebojów. Trudno jednak znaleźć drugą osobę na naszej scenie muzycznej, która tak konsekwentnie, perfekcyjnie pokonuje kolejne szczeble kariery, zapisując na koncie coraz lepsze płyty.

Tomasz Budzyński to artysta znakomity. Uciekający od przewidywalności. Poszukujący tam, gdzie niekoniecznie spodziewalibyśmy się go spotkać. Trzeci solowy materiał tego twórcy to prawdziwe wyzwanie dla słuchacza o otwartej głowie.

Beyoncé ma zaledwie kilka lat mniej niż ja. Nie ukrywam, różni nas wiele, ale po najnowszej płycie gwiazdy słychać, że jako małe dziewczynki słuchałyśmy podobnej muzyki.

Miłość niejedno ma imię. Również ta muzyczna. Doskonale to słychać na piątym albumie Robina Thicke.

Czas biegnie nieubłaganie i zespoły typu Green Day, Weezer czy blink-182 mają już dorosłe dzieci. Niektóre są bardzo utalentowane. Są też i takie, które talent mają, lecz ich forma jest wysoce niestabilna. Do takich pociech zalicza się kanadyjski Simple Plan.

Grywał sobie Pat Metheny wieczorami na przeróżnych gitarach i wyszła mu płyta. Wyjątkowa w jego bogatym dorobku, niełatwa do słuchania, mająca momenty piękne.

Do Lacuna Coil pasuje mi sposób oceniania znany z łyżwiarstwa figurowego. Do włoskiego sekstetu w ogromnym stopniu odnosi się jedna z ocen - za wrażenie artystyczne.

Parafrazując filozofa - mierność nad miernościami i wszystko mierność.

W Stanach to jedna z najważniejszych postaci rapowego mainstreamu, w Polsce uważany jest przede wszystkim za średnio ambitnego twórcę komercyjnej sieczki, niemającej nic wspólnego z klasycznym hip-hopem. Czwartym albumem Young Jeezy zapewne nie przekona niedowiarków do swoich umiejętności, ale dla osób otwartych będzie to ciekawy seans z tym, co w gatunku za oceanem obecnie najgorętsze.