Strona 151 - Recenzje

To działa. Naprawdę. Połączenie góralskiego folku z dźwiękami z tanecznych klubów może być ciekawe, a słuchanie go sprawiać dużą przyjemność. Trzeba tylko mieć arsenał w postaci odpowiednich genów oraz równie nielichą wyobraźnię, co Mateusz Górny vel Gooral.

Gdyby Amon Tobin nagrał tę płytę kilka lat wcześniej, gdyby dostał ją w swoje ręce Tim Burton, jego "Alicja w krainie czarów" byłaby innym filmem. Zdecydowanie.

Fisz i Emade zmienili wytwórnię, dołożyli do składu DJ-a Eproma, ale na szczęście jedno się nie zmieniło. Wciąż firmowana przez nich muzyka to hip-hop najwyższych lotów.

Pati Yang to wyjątkowa artystka z niezwykłą muzyczną wyobraźnią. Nie ma więc mowy by nagrała złą płytę, ale nierówną, dość przeciętną, owszem.

Po wielu miesiącach oczekiwania, pompowania balonika, w końcu doczekaliśmy się drugiego longplaya niekoronowanej królowej współczesnego popu. Zdradzę zatem już na wstępie, że Lady GaGa nadziei i oczekiwań nie zawiodła, czyniąc kolejny krok ku artystycznej nieśmiertelności.

Lubię ją gdy się uśmiecha i puszcza ze sceny do mnie oko. Ale za nową płytę na pewno jej nie pokocham. Pixie Lott w wersji studyjnej nie robi na mnie takiego wrażenia.

Jeśli spora część muzycznego świata uparła się, by twórczość zdolnego młodzieńca w katalogu Warp - Rustiego - wrzucać do worka z napisem "dubstep", warto byłoby dopisać, że jeśli to dubstep to tylko "na bardzo mocnym kwasie".

Fani Iced Earth! Smucicie się po ponownym odejściu z zespołu wspaniałego Matthew Barlowa? Zupełnie niepotrzebnie! Jego następca poradził sobie znakomicie.

Ma dopiero dziewiętnaście lat i wielką karierę przed sobą. W końcu tacy wyjadacze jak Jay-Z oraz Stargate nie wzięliby pod skrzydła kogoś, kto nie ma perspektyw na zarobienie kilku milionów dolarów.