Strona 153 - Recenzje

Zbawcy folku i członkowie awangardy barokowego popu, ponownie wywołują duchy przeszłości. Jest nieco mniej chwytliwie, mniej skocznie i dość bogato aranżacyjnie.

Kobiety nie przestają rządzić na scenie alternatywnej. Do zacnego i coraz większego już grona dołącza Katie Stelmanis z grupą Austra.

Kiedy zapada noc Cezarowi komponuje się najlepiej. To z mojej strony domysły. Pewne jest jednak to, że odkąd legendarna postać polskiego metalowego podziemia reaktywowała Christ Agony, pod szyldem tego zespołu ukazują się coraz lepsze produkcje.

"Nie wiem, co to jest dokładnie, ale kocham to!" - mówi nam głos na otwarcie nowej płyty legendy sceny elektronicznej, Mr. Oizo. Po pierwszym przesłuchaniu jego albumu miałem podobne odczucia.

Wale udało się coś, o co we współczesnym hip-hopie naprawdę trudno. Jego drugi solowy album to materiał zarówno ambitny (co sugeruje już tytułem), jak i bardzo przystępny, błyskawicznie wpadający w ucho.

Skoro wrócili Portishead, czemu nie mielibyśmy i my? - pomyśleli sobie Lou Rhodes i Andy Barlow, decydując się na wydanie piątego albumu Lamb. Słuszna decyzja. Z tym duetem żegnaliśmy się przed siedmioma laty wyjątkowo zasmuceni.

Ależ powrót! Mistrzowie pop rocka z lat 80. nic nie stracili z umiejętności pisania zgrabnych, melodyjnych piosenek. Owszem, takie granie jest niemodne, lecz słucha się tego kapitalnie.

Jedni porównują go do Marvina Gaye'a, inni widzą w nim następcę Sly Stone'a. Raphael Saadiq na wszystkie te porównania zasługuje i jestem przekonany, że za kilkanaście lat młodych adeptów soulu będzie się porównywało właśnie do niego.

Gdyby ten album wydano w Stanach albo Wielkiej Brytanii, teksty na nim były tylko anglojęzyczne, na Blue Cafe spadła by masa pozytywnych opinii. U nas niestety tradycyjnie zamiast szukać plusów, skupiamy się na wadach.