Strona 216 - Recenzje

Trzymanie dwóch lub więcej srok za ogon nie każdemu się udaje. Paradise Lost tę niełatwą sztukę opanowali całkiem nieźle.

Schematycznie, bez niespodzianek, ale soczyście i od serca. Slash udowodnił, że mając 44 lat na karku wciąż ma rock and roll we krwi.

Ukrywający się pod pseudonimem Bonobo brytyjski didżej i producent Simon Green dorobił się w ciągu dziesięciu lat pozycji ikony wytwórni Ninja Tune. Najważniejsze, że wszelkie pochwały oraz osiągnięcia go nie zdemobilizowały. O tym, że Bonobo na laurach nie osiadł, dobitnie przekonuje jego czwarta producencka płyta.

Zaczyna się bardzo niepozornie. Monotonne, leniwe dźwięki "Thin Ice" docierają do nas bez większego zamieszania. Nim jednak się spostrzeżemy zawładną naszym umysłem i sercem. Natchniony głos Daniela Agusta (który powrócił po wieloletniej przerwie) połączony z hipnotycznym rytmem sprawia, że od nagrania nie sposób się oderwać. A wtedy muzyka atakuje znienacka.

OK. Może to nie jest najbardziej odkrywcza płyta na świecie, ale zawiera na tyle duży pierwiastek przebojowości i energii, że można panom z Audio Bullys wybaczyć wtórność.

Na początku pomyślałem, że spierdaczył mi się odtwarzacz, jakieś szumy, piski. Następnie dałem susa w kierunku telefonu, ponieważ byłem przekonany, że wibruje. Nic z tych rzeczy. To zabrzmiało nowe wydawnictwo duetu The Knife.

Fajne, naturalne brzmienie i jeden z najlepszych metalowych wokalistów na świecie to za mało. Na nowym krążku Armored Saint ledwie parę razy jest w stanie zaciekawić słuchacza.

Szkoda, że odchodzą. Wciąż mają dużo rockowego jadu, którego działaniu miło się poddać.

Z kolejną produkcją Porcupine Tree nie wiązałam nazbyt wygórowanych oczekiwań. Biorąc pod uwagę wysoki poziom poprzedniego longplaya zespołu oraz zachwyt, w jaki wprawiła mnie wydana w marcu solowa płyta Stevena Wilsona, miałam świadomość, że na krążek "The Incident" może Anglikom zabraknąć inspiracji. I nie pomyliłam się - nowy album okazał się być... sympatyczny. I nic więcej.