Strona 218 - Recenzje

Opisując dyskografię Jay-Z fani rapera kilka lat temu wymyślili określenie "Carteroida". Oznacza ona ni mniej, nie więcej, tylko fakt, że po każdej bardzo udanej płycie artysta wydaje album średni. Ta niepisana zasada znów się potwierdziła.

Jeden z najwspanialszych klonów AC/DC ani myśli zwiędnąć. Odradza się i kwitnie w stylu, którym lata temu uwiódł miliony fanów hard rocka.

Lider T. Love nie zaskakuje i nikogo nie udaje. Po "Muńka" można sięgać bez obaw.

- Muszę nagrać duet, damsko-męski album. Nie śniłem o Scarlett czy coś. Miałem wtedy fazę na "Bonnie & Clyde" Serge'a i Brigitte i przyszło mi do głowy, że Scarlett to Brigitte - tak zapowiadał płytę "Break Up" Pete Yorn. A ja za żadne skarby nie mogę pojąć, czemu mu się nie udało.

Coś dobrego dzieje się w muzyce rockowej. "Terra Incognita" to kolejna treściwa brzmieniowo, bardzo dobra płyta, na której naprawdę dużo się dzieje.

Amy Macdonald nie jest kolejną śpiewającą dziewczyną z gitarą. Po pierwsze jej debiutancki album znalazł ponad 2,5 miliona nabywców, po drugie jego następca powstawał w studiach należących do samego Paula Wellera, po trzecie wśród fanów młodziutka gwiazda ma członków U2.

Największymi atutami twórczości grupa a-ha był dryg do pisania naprawdę zgrabnych piosenek i nieco zniewieściały acz przyjemny głos Mortena Harketa. Jak pokazuje album "Foot of the Mountain" wciąż są to mocne strony Norwegów.

Z wydaniem przez Whitney płyty po siedmiu latach przerwy wiązało się tyle samo obaw, co i nadziei ze strony fanów. W końcu możemy jednak rozwiać wszelkie wątpliwości. Jest dobrze!

Przepis na muzykę Pendulum jest prosty jak budowa cepa. Australijczycy połączyli wrodzone zamiłowanie do ciężkich gitarowych dźwięków z ostrą elektroniką. Wyszło takie drum'n'bass dla mas, ale jakże wspaniale się to sprawdza na żywo!