Strona 161 - Recenzje

Samo zestawienie Gila Scotta-Herona z młodziakiem z The XX jest co najmniej interesujące. Podobnie można napisać o tym, co Anglik zrobił z piosenkami z powrotnego albumu legendarnego, charyzmatycznego przedstawiciela amerykańskiej alternatywy.

Sly Stone wydał pierwszy regularny album od blisko trzydziestu lat. Niestety nie jest to rzecz, która zapisze się w historii.

Lykke Li to jedna z najciekawszych współczesnych wokalistek. Kto miał wątpliwości przy pierwszej płycie, teraz się ich pozbędzie.

Jamey Jasta chciał pokazać, że nie jest tylko kolesiem w bandanie, drącym się o tym, co mu w duszy gra, lecz umie śpiewać i więcej metalizować niż hardcore'ować. Wyszło kapitalnie.

Gdyby rzeczywistość wyglądała tak, jak brzmi debiutancki album duetu Nero, chciałbym się jednak z niej wypisać. "Welcome Reality" to mocna impreza, na której wolnych numerów nie grają.

Jak zwykle mamy u Mogwai niezwykle frapujące, i chwilami zachwycające, połączenie poczucia humoru w tytułach i poważnego grania. Szkoci są w świetnej formie.

Zespół miał mieć nazwę Oasis 2.0. i w sumie byłaby ona adekwatna do zawartości debiutu Beady Eye. Bo choć w składzie zabrakło głównego kompozytora, Noela Gallaghera, artyści stworzyli muzykę bardzo zbliżoną do dokonań tamtej formacji. I co najważniejsze, wcale nie gorszą.

To, że O.S.T.R. jest pracoholikiem nie ulega wątpliwości. Niestety ilość rzadko kiedy idzie w parze z jakością, przez co najnowszej płyty artysty trudno wysłuchać na jeden raz. A biorąc pod uwagę, że w bonusie dostaliśmy jeszcze jedno wydawnictwo, uczucie przesytu się potęguje.

Może i epitet "ładny" nie jest pierwszym, który powinien kojarzyć się z Radiohead, ale akurat najbardziej pasuje do nowego dzieła kwintetu.