Strona 249 - Recenzje

Sidney Polak znów zaatakował nas wesołym miejskim folklorem, w którym pozytywnie pulsują obok siebie hip-hop, reggae, pop, rock i elektronika. Tym razem jednak obok luzu mamy też trochę kaca i gorzkich spostrzeżeń.

Brutalna prawda jest taka, że czasami potrzebujemy mocnego ciosu między oczy. Brutal Truth byli w letargu przez kilkanaście lat, a gdy już się zbudzili, pokazali, że wciąż umieją rozdawać grindcorowe razy.

No brawo. Po prostu brawo. Nowa płyta Yeah Yeah Yeahs jest świetna. Nie mniej, nie więcej.

Miano żywych legend rodzimej sceny hiphopowej zobowiązuje. Molesta po raz kolejny dowiodła, że ów tytuł jest jak najbardziej zasłużony.

Zawsze będą głosy, że "to już nie to samo", że każdy kolejny album Queen bez Freddiego jest tylko koniunkturalnym czerpaniem zysków z nazwy. Po "The Cosmos Rocks" warto tę opinię odrobinę zrewidować.

Ich nazwa tłumaczona z japońskiego oznacza "figlarny seks". Kiedyś było coś na rzeczy, kiedy zespół - czasem w sposób niewinny czasem znów nachalny bombardował niewinne uszy indie-fanów muzyczną, nabrzmiałą żądzą - oblewając gęstą posoką seksulaności. Teraz dojrzeli i w związku z tym, zupełnie tak po prostu przemianowali się na "wyrachowany seks", kłamiąc przy tym prosto w uszy, że wszystko jest jak najbardziej OK.

Myśleliście kiedyś, jak może brzmieć muzyka reggae/dub z Nowej Zelandii? Nie musicie już dłużej wytężać swoich głów.

Pomimo kilkuletniej obecności na muzycznej scenie, jakoś nie mogła Dorota Miśkiewicz wydostać się spod ciężaru znanego nazwiska. "Caminho" (po polsku - droga) powinno jej w tym znacznie pomóc.

Panna Michelle Williams po raz kolejny podjęła próbę wyjścia z cienia sławniejszych koleżanek z Destiny's Child. Niestety - próba okazała się daremną.