Strona 255 - Recenzje

W dwanaście lat po debiutanckim albumie De Phazz, dowodzący projektem Pit Baumgartner postanowił podsumować jakoś dotychczasowe dokonania. Zrobił to w sposób oryginalny i dowodzący muzycznej wyobraźni i kreatywności.

Oto pierwszy poważny kandydat do metalowej płyty roku 2009. Kwintet z Wirginii pomimo niemałych już przecież osiągnięć, najwyraźniej nie zamierza spoczywać na laurach i potwierdza to na następcy obsypanego pochwałami albumu "Sacrament".

Grupa The Prodigy zatacza koło. Z nowym materiałem zespół powraca do korzeni, jednocześnie stara się jednak gonić nowe trendy. I to najbardziej zgrzyta. Trio nie przeciera bowiem już szlaków, tylko ściga się z młodymi i ze sobą.

Debiutancki album ukrywającej się pod pseudonimem A Fine Frenzy amerykańskiej wokalistki i pianistki Alison Sudol, to bardzo przyjemna muzyka, której przydatność najlepiej będzie przetestować w długie jesiennie wieczory.

Z siłą, wigorem i polotem Primal Scream zdają się przeżywać swoją drugą młodość. Brzmią świeżo, oryginalnie i tak dobrze, że niejeden pięćdziesięciolatek mógłby krzyknąć z zachwytu - "fuckin' cool!".

Australijska scena muzyki pop to całkiem wdzięczne miejsce, by się wybić. Kolejnym żywym tego dowodem jest młodziutka, ledwie 17-letnia Gabriella Cilmi, która imponującym debiutem "Lessons to be Learned" zasłużyła na uwagę wykraczającą daleko poza Antypody.

Nie żebym fantazjowała na temat Morrisseya, ale nawet w najśmielszych snach nie przypuszczałam, że ten facet tak mnie jeszcze zaskoczy. Jego najnowszy album to fantastyczna mieszanka popowej chwytliwości i rockowej zadziorności. Z większym akcentem na ten drugi składnik.

Kto nie może wyobrazić sobie wakacji bez latynoskich klimatów, koniecznie powinien sięgnąć po płytę "!YA!" pewnych... Niemców.

To miał być najciekawszy, najświeższy, najbardziej intrygujący hip-hopowy album pierwszej połowy 2009 roku. I - o dziwo, bo najczęściej im większe oczekiwania, tym mniej interesujący efekt finalny - nadzieje spełniły się całkowicie.